ΘΕΜΑ: Αλιεία με μηχανότρατες στο Στενό Μυτιλήνης
ΣΧΕΤ: ΚΑΝ (ΕΚ) 1867/2006
Η Εφαρμογή του ΚΑΝ (ΕΚ) 1967/2006 καθιστά προβληματική τη διενέργεια Αλιείας των
Μηχανότρατων στο Στενό της Μυτιλήνης και συγκεκριμένα απ’ τη περιοχή Ακρωτήριο
Αγριλιάς μέχρι τις νησίδες Τοκμάκια (βλ. συνημμένο Χάρτη).
Στη περιοχή αυτή τα βάθη ως επί το πλείστον είναι μικρότερα των πενήντα μέτρων και κατά
συνέπεια οι μηχανότρατες της Μυτιλήνης θα πρέπει ν’ αλιεύουν πέρα των τριών μιλίων.
Αυτό σημαίνει ότι τα εν λόγω σκάφη ρισκάρουν να βρεθούν σε Τουρκικά χωρικά ύδατα και
να υποστούν τις συνέπειες του Νόμου σε περίπτωση παραβίασης θαλάσσιων συνόρων χώρας,
μη ενταγμένης στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η δραστηριότητα των μηχανότρατων στο Στενό Μυτιλήνης χρονολογείται πάνω από
εβδομήντα χρόνια, από Τσεσμελήδες καπετάνιους που τις έφεραν στο νησί.
Από πληροφορίες παλαιών καπετάνιων, ο αριθμός των μηχανότρατων που δούλευε στο
Στενό Μυτιλήνης κατά τη δεκαετία του 50 ανερχόταν σε είκοσι τον αριθμό.
Ανέκαθεν η Αλιεία των μηχανότρατων στο Στενό της Μυτιλήνης διενεργούταν μέρες που
τα έντονα καιρικά φαινόμενα εξ’ αιτίας Νοτιάδων και Δυτικών ανέμων, και η περιοχή αυτή,
αποτελούσε το μοναδικό απάγγειο μέρος του νησιού, για άσκηση Αλιείας.
Γενικώς το στενό Μυτιλήνης δεν θεωρείται η πρώτη επιλογή των ψαράδων της
Μηχανότρατας γιατί υπάρχουν πολλά φυσικά εμπόδια στο βυθό και οι καλάδες δεν διαρκούν
περισσότερο από μία ώρα.
Το περιορισμένο μέγεθος των παράκτιων πλατωμάτων σε συνάρτηση του ότι ο
συγκεκριμένος θαλάσσιος χώρος αποτελεί φυσικό σύνορο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας είναι
ο κύριος λόγος που επί δεκαετίες οι αρμόδιες αρχές επέτρεπαν οι μηχανότρατες να δουλεύουν
μέχρι ένα μίλι απ’ τις ακτές.
Με την έκδοση του ΚΑΝ (ΕΚ) 1967/2006 οι αρμόδιες υπηρεσίες εστίασαν τη προσοχή στην
γενικότητα των διατάξεων, παράγραφοι 1 και 2 του άρθρου 13 και δεν έλαβαν υπ’ όψη τις
Μυτιλήνη, 14-10-2010
Αρ.Πρωτ.2325
ΠΡΟΣ: Υπουργούς
1) ΥΠ.Α.Α.Τ.
2) Θαλασσίων Υποθέσεων Νήσων και Αλιείας
παραγράφους 5, 9 και 11 του ίδιου άρθρου σύμφωνα με τις οποίες το κράτος – μέλος μπορεί σε
συγκεκριμένες περιοχές που τις χαρακτηρίζουν γεωγραφικοί περιορισμοί (εθνικά σύνορα)
περιορισμένο μέγεθος παράκτιων πλατωμάτων και ιστορικό αλιευτικής δραστηριοποίησης
είναι των πέντε (5) ετών χωρίς να έχει προκληθεί ζημιά, το κράτος – μέλος έχει την δυνατότητα
να εκχωρήσει περιοχή μεταξύ 0,7 – 1,5 μίλι απ’ την ακτή.
Σε πρόσφατη σύσκεψη που έλαβε χώρα στις 28/9/10 υπό την εποπτεία του Αντινομάρχη Χ.
Γραμμού, αποφασίστηκε και προτείνεται στη συγκεκριμένη περιοχή μεταξύ Ακρ. Αγριλιάς
μέχρι Τοκμάκια στο στενό Μυτιλήνης να επιτραπούν οι Μηχανότρατες ν’ αλιεύουν, κατά
παρέκκλιση του άρθρου 13 του ΚΑΝ (ΕΚ) 1967/2006 και στα 2 μίλια ως τις ακτές της Λέσβου
όποτε δραστηριοποιούνται στο Στενό Μυτιλήνης.
Εάν δεν γίνει αποδεκτή η παρέκκλιση, οι μηχανότρατες θα αναγκασθούν να εγκαταλείψουν
τα συγκεκριμένα αλιευτικά πεδία τα οποία θα εκμεταλλευθούν αποκλειστικά οι Τουρκικές
μηχανότρατες μ’ επακόλουθο την αύξηση των εισαγωγών αλιευμάτων από Τουρκία.
Λαμβάνοντας υπ’ όψη τους οικονομικούς, κοινωνικούς και εθνικούς λόγους, παρακαλώ να
γίνει αποδεκτή η παρέκκλιση των 2 μιλίων στις μηχανότρατες της Μυτιλήνης που τις καθιστά
λειτουργικές, χωρίς να θίγονται και τα συμφέροντα των παράκτιων ψαράδων.
