yle="text-align: justify;">
του Στρατή Μπαλάσκα *
Δεν ξέρω αν το ξέρετε αλλά υπάρχουν κομμάτια τούτης της πόλης έρημα. Με σπίτια όχι απλά ακατοίκητα αλλά με σπίτια έρημα. Με πολλά τέτοια σπίτια που δεν κατοικούνται, δε χρησιμοποιούνται για οιονδήποτε λόγο. Κι όμως μέχρι πριν λίγα χρόνια ήταν αλλιώς….
Η οδός Καραντώνη είναι ένας δρόμος με τέτοια σπίτια. Στο κάτω της μέρος μετά τη διασταύρωση της με την οδό Ανδρομέδας κι ως την οδό Αγίου Θεράποντος ο δρόμος στολίζεται με πανέμορφα αρχοντόσπιτα δείγματα της αρχιτεκτονικής των αρχών του 20ου αιώνα. Ανάμεσα τους το μοναδικό αρχοντικό «Αλαμανέλλη» όπου στεγάζεται η Περιφερειακή Ένωση Δήμων. Όλα τα άλλα σπίτια έρημα. Πεθαίνουν…
Πεθαίνουν και τα σπίτια στο πάνω κομμάτι του δρόμου, από τη διασταύρωση με την οδό Ανδρομέδας ως τον Πλάτανο. Αρχοντόσπιτα και νεώτερα σπίτια ιδιαίτερα κοντά στην οδό Θεοφράστου.
Προσπάθησα να μετρήσω τα κατοικημένα σπίτια σε όλο το δρόμο. Σε πέντε μόλις από αυτά διαπίστωσα ίχνη ζωής. Δυο από αυτά χρησιμοποιούνται ως δομές φιλοξενίας προσφύγων. Κι όλα τα άλλα σπίτια νεκρά, παρατημένα από τους ανθρώπους τους….
Σπίτια νεκρά υπάρχουν και στην οδό Θεοφράστου. Πολλά νεκρά σπίτια. Και στην Ανδρομέδας. Κάποια από αυτά έχουν φανερά τα σημάδια της εγκατάλειψης. Κάποια άλλα πουλιούνται, άγνωστο από πότε και κάποια παραμένουν απλά ερμητικά κλειστά…
Κι όμως. Πρόκειται για μια γειτονιά που μέχρι πριν 20 μόλις χρόνια έσφυζε από ζωή. Οικογένειες με παιδιά, ακόμα και επιχειρήσεις λειτουργούσαν σε ετούτους τους παράδρομους της οδού Ερμού στο ύψος του Αγίου Θεράποντα…
Και ξαφνικά η γειτονιά πέθανε. Φταίει το ξερό μας το κεφάλι κι η μικρομέγαλη μας αντίληψη πως καλά σπίτια είναι αυτά που αγοράσαμε με δάνεια έναντι 3.000 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο στα νότια προάστια; Φταίει το διαμέρισμα στη Χρυσομαλούσα που πιστέψαμε πως είναι καλή κατοικία; Φταίει η συνεχιζόμενη κρίση; Μπορεί και να φταίνε όλα ετούτα μαζί. Μπορεί και το καθένα χώρια…
Πλην όμως «Sic transit Gloria mundi», έτσι περνά η δόξα του κόσμου που έλεγαν και οι λατίνοι.
Μπορεί αν είναι όμως έτσι; Είναι έτσι; Μπορούν να γίνουν ανεκτά ερημοποιημένα κομμάτια μιας πόλης και μάλιστα στο κέντρο της;
Σε κάθε πόλη σε ετούτο τον κόσμο, σε κάθε άλλη ανάλογη πόλη με τη Μυτιλήνη στην άλλη Ελλάδα τέτοια φαινόμενα που είναι ακτανοητό να υπάρχουν αντιμετωπίζονται με καινοτόμες ιδέες. Με δημιουργία χώρων στάθμευσης μετά την κατεδάφιση ακινήτων που μπορούν να κατεδαφιστούν ώτα τα στενοσόκακα να είναι βατά στους πεζούς, με πεζοδρομήσεις και δημιουργία πρωτοποριακών χώρων φιλοξενίας, εστίασης και ψυχαγωγίας. Έγινε τίποτα από όλα αυτά; Σκέφτηκε κανείς αντί τον σοσιαλιστικού τύπου εργατικών πολυκατοικιών ή των φοιτητικών εστιών σε τσιμεντένια μπλοκς, την αγορά ακινήτων σαν αυτά που λέμε και τη δημιουργία ενός ιστού κατοίκησης νέων ανθρώπων φοιτητών και νέων οικογενειαρχών σε κομμάτια της πόλης που παραδοσιακά κατοικούνταν;
Τι λέω τώρα θα μου πείτε. Σωστά. Τι λέω… Το Δημοτικό μας Συμβούλιο συζητά το θέμα «έγκριση πρωτοκόλλων οριστικής παραλαβής Γενικών Υπηρεσιών που αφορούν τη συναυλία του καλλιτέχνη Κωνσταντίνου Αργυρού που πραγματοποιήθηκε στο χώρο της πλάζ «Τσαμάκια», στις 4/08/2017».
Καλή σας μέρα πατριώτες…
--------------
* ΣΤΡΑΤΗΣ ΜΠΑΛΑΣΚΑΣ
Από τη στήλη «Επί τον τύπον των ήλων…» (13.11.2017) έκδοση της εφημερίδας «τα Νέα της Λέσβου»
φωτο: Η οδός Καραντώνη τις προάλλες. «Άμα ξεγυμνωθείς και την περάσεις μέρα μεσημέρι δε θα βρεθεί άνθρωπος να σου φωνάξεις ‘γιούχα’»» που λέει και η παροιμία.
