Κάθε τόσο ακούμε για δράσεις προώθησης των τοπικών προϊόντων της Λέσβου. Το αρνητικό είναι ότι αυτές οι δράσεις δεν έχουν συνέχεια και δεν υπάρχει ένα όργανο συντονισμού από όλους τους φορείς ώστε να υπάρχει ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Αφορμή για όλα αυτά είναι η αποκάλυψη ότι το «λαδοτύρι» που είναι προϊόν αποκλειστικό της Λέσβου (με αποφάσεις της Ε.Ε.) κυκλοφορεί παντού… ακόμη και στη Σαουδική Αραβία χωρίς να έχει σχέση με τη Λέσβο. Είναι πραγματική ήττα για τη Λέσβο να μην μπορεί να προστατεύσει τα προϊόντα της. Όταν εμείς δεν αντιδράσουμε κανείς άλλος δεν θα αντιδράσει.
Το θέμα με τα τοπικά προϊόντα είναι σοβαρό και αφορά την οικονομία του νησιού μας. Πολλές φορές οι παραγωγοί (και οι φορείς) γκρινιάζουν που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν παρουσία στις μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ. Οι μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ απαιτούν δύο βασικά πράγματα: σταθερή ποιότητα , μεγάλη ποσότητα και πληρωμή με «αέρα» 6μηνου. Στη Λέσβο όταν το λαδοτύρι το παράγουν σκόρπια πολλές μικρές μονάδες σε όλο το νησί πως θα καταφέρουν να εξασφαλίσουν είσοδο στα σούπερ μάρκετ; Το ίδιο ισχύει και με τα υπόλοιπα προϊόντα της Λέσβου. Δυστυχώς η εξαιρετική ιδέα του Lesvoshop «χάθηκε».
Ας αναλάβει κάποιος την πρωτοβουλία να δημιουργήσει στη Λέσβο ένα μόνιμο φορέα που θα ασχοληθεί με την προστασία και προώθηση των τοπικών προϊόντων. Και σε αυτό το φορές μπορούν να συμμετέχουν όλοι: Περιφέρεια , Δήμος, Γεωτεχνικό Επιμελητήριο, Οικονομικό Επιμελητήριο Λέσβου, ΕΑΣ Λέσβου, Γυναικείοι Συνεταιρισμοί, Μονάδες τυποποίησης. Δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε μεταξύ μας. Το θέμα είναι να καταστήσουμε τα προϊόντα της Λέσβου ανταγωνιστικά και αναγνωρίσαμε. Μπορούμε να το κάνουμε γιατί ζούμε σε ένα ευλογημένο νησί που παράγει μοναδικά προϊόντα.
Γενικά για τα τοπικά προϊόντα:
Τα τοπικά προϊόντα, επειδή έχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα στον ανταγωνισμό είτε των γειτονικών τους τοπικών προϊόντων είτε της πολυεθνικής παραγωγής είτε ακόμα και των ψευδεπώνυμων «αντιγράφων» τους θα πρέπει πάντα να βρίσκουν έναν τρόπο να αποδεικνύουν την τοπικότητά τους, την εντοπιότητα των συμφερόντων που βρίσκονται πίσω τους, τον σεβασμό τους στο περιβάλλον, την χρήση ανανεώσιμων πρώτων υλών και ενέργειας, την αποφυγή της παιδικής εργασίας και την συμβολή τους στην οικονομία της τοπικής κοινωνίας.
Επειδή τα κανάλια διανομής τώρα πιά βρίσκονται στα χέρια ολιγοπωλίων που δεν αποφασίζουν για το ποιά προϊόντα θα διακινήσουν με βάση την τοπική τους συνείδηση αλλά το κέρδος - σε συνδυασμό με την αύξηση του μεριδίου και της σταθερότητας στην αγορά τους - τα τοπικά προϊόντα είτε θα πρέπει να ικανοποιούν αυτά τα κριτήρια είτε να διαλέγουν δικά τους δίκτυα είτε να φτάνουν στον καταναλωτή μέσω νέων τεχνολογικών διαύλων διανομής.
