Γλυκό κουταλιού σταφύλι

Σήμερα φίλοι μου σας έχω ένα γλυκό κέρασμα! Έφτιαξα γλυκό του κουταλιού σταφύλι!

Στο χωριό μου, το Μεσότοπο, αλλά και σε ολόκληρη τη Λέσβο, η φιλοξενία είναι ιερή. Ο επισκέπτης, φιλοξενούμενος ή και τυχαίος περαστικός πρέπει οπωσδήποτε να νιώσει καλοδεχούμενος στο σπίτι που με χαρά τον υποδέχεται, να ξεκουραστεί, να φάει και να πιει καλά.  Έτσι λοιπόν η καλονοικοκυρά οφείλει να είναι πάντοτε προετοιμασμένη και να διαθέτει μια σειρά από τραταρίσματα. Εκεί τα γλυκά κουταλιού έχουν περίοπτη θέση! Το γλυκό κουταλιού είναι το πρώτο κέρασμα που έρχεται στον επισκέπτη ( χωρίς καν να ερωτηθεί, είναι τόσο αυτονόητο) μαζί με ένα ποτήρι δροσερό νερό και έπονται όλα τα υπόλοιπα.

Όλες ανεξαιρέτως οι Μεσοτοπίτισσες φτιάχνουν γλυκά κουταλιού. Ανάλογα με την εποχικότητα αλλάζει η γκάμα, η οποία περιλαμβάνει όλα τα φρούτα και πάρα πολλά λαχανικά. Υπάρχουν όλα τα γνωστά, όπως κεράσι, βύσσινο, νερατζάκι, φυστίκι, συκαλάκι, κυδώνι, όλα τα εσπεριδοειδή, μήλο, αχλάδι κλπ, αλλά και μελιτζανάκι, κολοκύθι... Υπάρχουν και ορισμένα που από όσο γνωρίζω δεν τα φτιάχνουν πουθενά αλλού, όπως το ντοματάκι (το πομοντόρι), το ατζούρι (είδος αγγουριού!) και το σίρκο (είδος φρούτου συγγενικό με το τζίτζιφο) και άλλα πάρα πολλά και εκλεκτά.  Και ενώ οι γυναίκες του Μεσοτόπου μετατρέπουν σχεδόν τα πάντα σε γλυκό κουταλιού, οι κοπέλες που εργάζονται στο Γυναικείο Συνεταιρισμό Μεσοτόπου το έχουν αναγάγει πλέον σε ... επιστήμη! Εκτός από τα υπέροχα γλυκά και μαρμελάδες από φρούτα και λαχανικά κάθε λογής, έφτιαξαν -και μάλιστα βραβεύτηκαν γι' αυτό - μέχρι και γλυκό ελιά!

Έτσι κι εγώ, στα βήματα των άξιων αυτών γυναικών, είπα να φτιάξω γλυκό σταφύλι και νομίζω πως έγινε καλό! Είναι άλλωστε ένα εύκολο γλυκό και μπορεί κάποια/ος με αυτό να ξεκινήσει την ενασχόληση με το είδος των γλυκών κουταλιού.  Αφού συμβουλεύτηκα απαραιτήτως και την πεθερά μου, που είναι άφθαστη μαστόρισσα στα γλυκά και όχι μόνο, έφτιαξα δύο δόσεις. Την πρώτη έβαλα ένα κιλό σταφύλια και την αρωμάτισα με αμπαρόριζα, ενώ τη δεύτερη δόση έβαλα δύο κιλά σταφύλια και έριξα μια βανίλια για άρωμα. Και τις δύο φορές έβρασα το γλυκό το βράδυ και το άφησα να ξεκουραστεί μέχρι την επομένη, για να δω  αν είχε βγάλει νερά και αν είχε δέσει καλά. Στη δόση νούμερο δύο χρειάστηκε κι άλλο βράσιμο, ίσως λόγω της μεγαλύτερης ποσότητας.

Τα γλυκά κουταλιού είναι τα πιο υγιεινά γλυκά, αφού περιέχουν μόνο ζάχαρη και όχι βούτυρο, αυγά, ζύμες κλπ., που για πολλούς είναι απαγορευμένα. Μπορούμε λοιπόν να ικανοποιήσουμε την ανάγκη μας για γλυκιά γεύση με μια μικρή ποσότητα από το γλυκό αυτό. Κι αν μάλιστα είναι και φτιαγμένο από τα χέρια μας, είναι εντελώς αγνό, χωρίς τίποτα το χημικό.

 

Υλικά:
2 κιλά σταφύλια
(σταφίδα κορινθιακή
χωρίς κουκούτσι)
1 κιλό ζάχαρη
1 βανίλια
ή λίγη αμπαρόρριζα
1/2 κουταλάκι τσαγιού ξινό
(κιτρικό οξύ)
Καθαρίζουμε, πλένουμε και στραγγίζουμε καλά τα σταφύλια. Τα βάζουμε με μισό ποτήρι νερό σε μια ευρύχωρη κατσαρόλα και τα φέρνουμε σε βρασμό. Τα στραγγίζουμε αφήνοντας δυο κουταλιές νερό.

Τα ξαναβάζουμε στη φωτιά. Προσθέτουμε τη ζάχαρη και να ανακατεύουμε καλά. Όταν αρχίσει να βράζει ξανά, χαμηλώνουμε την ένταση της εστίας (εγώ με max το 9 το έβαλα στο 4) και το αφήνουμε να βράσει. Σε αυτή τη φάση προσθέτουμε και τη βανίλια/ή αμπαρόριζα, καθώς και το ξινό. Σιγοβράζουμε μέχρι να δούμε ότι αρχίζει να δένει, γύρω στο 15-20 λεπτά.

Τότε αποσύρουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά και αφήνουμε να κρυώσει εντελώς μέχρι την επόμενη μέρα. Τότε ελέγχουμε το δέσιμο και αν χρειαστεί ξαναβράζουμε για λίγο. Ρίχνουμε με μια κουτάλα το γλυκό σε βάζα γυάλινα που προηγουμένως έχουμε αποστειρώσει (δες εδώ πώς γίνεται η αποστείρωση), τα βιδώνουμε καλά και τα γυρίζουμε ανάποδα. Τα αφήνουμε έτσι μέχρι να κρυώσουν τελείως και μετά τα αποθηκεύουμε. Διατηρούνται τουλάχιστον ένα χρόνο.

 

από την Άντζελα Κοντού / http://ahungrybear.weebly.com/