Η Εσίλ είναι 18 χρονών. Ηρθε στη Λέσβο πριν από δύο ημέρες, με μία λαστιχένια βάρκα που έμπαζε νερά, ενώ η θερμοκρασία κινούνταν γύρω από το μηδέν, χιόνιζε και οι άνεμοι έφταναν τα 4 με 5 μποφόρ. Πλήρωσε 600 ευρώ στον Τούρκο διακινητή, καθώς λόγω των ακραίων καιρικών συνθηκών τής έκανε «έκπτωση».
Ταξίδεψε μαζί με τους γονείς της, τον 9χρονο αδερφό της, τη 12χρονη αδερφή της και τον 35χρονο ξάδερφό της.
Μεσοπέλαγα, η μηχανή της βάρκας χάλασε και περίπου 50 άτομα που επέβαιναν σ’ αυτήν -μεταξύ των οποίων και η Εσίλ με την οικογένειά της- πάλευαν για αρκετή ώρα με την υποθερμία και τα κύματα. Διασώθηκαν από τις ελληνικές Αρχές και μεταφέρθηκαν με ασφάλεια στη στεριά, όπου τους περίμεναν εθελοντικές οργανώσεις με ζεστά ρούχα και ένα φιλικό χαμόγελο.
Το «Εθνος» συνάντησε τη 18χρονη από τη Συρία στο Κέντρο Καταγραφής και Πιστοποίησης της Μόριας και δεχτήκαμε περισσότερες... ερωτήσεις απ’ όσες της υποβάλαμε.
Μόλις είχε ολοκληρωθεί η διαδικασία έκδοσης των χαρτιών της -καθώς ήταν τυχερή και είχε βγάλει διαβατήριο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος- και ήθελε να μάθει για την Ελλάδα, με ποιον τρόπο θα πάει στην Αθήνα, πού μπορεί να αγοράσει έναν κρύο καφέ -σαν και αυτόν που κρατούσαμε στα χέρια μας- για να πιει. «Είμαι από την πόλη Χομς», μας λέει, αλλά όταν τη ρωτάμε αν είναι Βόρεια ή Νότια, απαντά ότι δεν ξέρει, σηκώνοντας τους ώμους της.
Το όνειρο
Η Εσίλ ονειρεύεται να γίνει δημοσιογράφος. «Θέλω να βοηθήσω όσους μπορώ, γράφοντας γι’ αυτούς και τα προβλήματά τους», λέει με ένα χαμόγελο στα χείλη, το οποίο ξαφνιάζει ευχάριστα και σκορπά αισιοδοξία, δεδομένων των κακουχιών που πέρασε η ίδια και οι δικοί της άνθρωποι.
Τη ρωτάμε πώς ήρθε στην Ελλάδα και γιατί έκανε το ταξίδι με τόσο άσχημες καιρικές συνθήκες. Χωρίς να χάσει ούτε για μία στιγμή το χαμόγελό της, απαντά με φυσικότητα ότι έτσι έπρεπε να γίνει, εννοώντας τους δουλεμπόρους.
Η διαδρομή που ακολούθησαν από τη Συρία έως τη Λέσβο, περιείχε πολλούς κινδύνους και έξοδα. «Φύγαμε από τη Συρία και πήγαμε στον Λίβανο. Πληρώσαμε 8.500 δολάρια ο καθένας για να μας πάνε εκεί.
Μετά, μπήκαμε σε ένα μεγάλο καράβι που μας πήγε στην Τουρκία. Είχε πεθάνει ο παππούς και μας είχε κάποια χρήματα κληρονομιά. Μ’ αυτά πληρώσαμε για να έρθουμε», λέει η Εσίλ. Τι τους υποσχέθηκαν οι διακινητές που πήραν τα χρήματα, λέει ότι δεν ξέρει, γιατί δεν ρωτάει γι’ αυτά και τα κανόνισαν οι γονείς της.
Στην Τουρκία πλήρωσαν ξανά 600 ευρώ για να περάσουν στη Λέσβο. Τώρα, θέλει να πάει στη Γερμανία και να ζητήσει άσυλο για να μείνει εκεί με τους δικούς της. Εχουν συγγενείς στη Στουτγάρδη. Καθ’ όλη τη διάρκεια της συζήτησής μας, έχουν μαζευτεί τα μικρά αδερφάκια της γύρω μας, που ακούνε χωρίς όμως να καταλαβαίνουν, δείχνοντας ωστόσο να αντλούν ευχαρίστηση.
«Την Παρασκευή θα πάρουμε το πλοίο για Αθήνα και από εκεί θα πάμε στην Ειδομένη. Και μετά είναι τέσσερις μέρες ταξίδι», λέει σαν να είναι το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο.
Η ιστορία της Εσίλ είναι ακόμη μία από τις εκατοντάδες χιλιάδες που ακούγονται στη Μόρια. Μόλις χθες, περισσότερες από 30 βάρκες έφτασαν στο νησί, που μετέφεραν κοντά στα 1.700 άτομα. Ευτυχώς χθες είχε καλό καιρό στη Λέσβο και οι καιρικές συνθήκες ήταν καλές. Μάλιστα, στο λιμανάκι στα Τσόνια, κοντά στον Μανταμάδο, κατέφθασε σκάφος άνω των 40 μέτρων με 200 πρόσφυγες και μετανάστες.
ΕΘΝΟΣ
