yle="text-align: justify;">
Οι νέες κυκλοφορίες που μας κίνησαν το ενδιαφέρον
Γράφει η Ράνια Μπουμπουρή
ΞΕΝΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Τα πάντα ρει του Βασίλι Γκρόσμαν (Μετάφραση από τα ρωσικά: Γιώργος Μπλάνας, Εκδόσεις Γκοβόστη)
Σοβιετική Ένωση, 1953. Ο Στάλιν πεθαίνει. Ο Ιβάν Γκριγκόριεβιτς απελευθερώνεται μετά από τριάντα χρόνια στα στρατόπεδα της Γκούλαγκ. Επιχειρώντας να ξαναβρεί τη χαμένη του ζωή, θα διαπιστώσει πως τα χρόνια του τρόμου έχουν βυθίσει τη σοβιετική κοινωνία σ’ ένα τέλμα υποτέλειας και παραίτησης, και πως πρέπει να παλέψει σκληρά για να επιβιώσει σ’ έναν ουσιαστικά άγνωστό του κόσμο.
Πιάνοντας το νήμα του αγώνα που δίνει ο Ιβάν, ο Βασίλι Γκρόσμαν μας δίνει ένα ακόμα βαθιά ανθρώπινο μυθιστόρημα, οδηγώντας μας για άλλη μια φορά στον λαβύρινθο της σοβιετικής κοινωνίας. Η απλή και συναρπαστική πένα του αφήνει τους ανθρώπους που περιστοιχίζουν τον κεντρικό του ήρωα να μιλήσουν για τις εμμονές και τις ενοχές τους. Ο επιστήμονας Νικολάι, που θυσίασε τη συνείδησή του στον βωμό της καριέρας, ο Πινέγκιν, που κατέδωσε τον Ιβάν, μια στρατιά πρώην πληροφοριοδοτών που προσπαθούν να δικαιολογήσουν τις αποτρόπαιες πράξεις τους, λέγοντας πως δούλευαν για το καλό της Σοβιετικής Ένωσης, η ερωμένη του Ιβάν, Άννα Σεργκέγεβνα, που θυμάται τον τρομερό λιμό του 1932, και τα εκατομμύρια των νεκρών Ουκρανών αγροτών, συνθέτουν έναν αλλόκοτο πίνακα των τραγικών συνεπειών του ολοκληρωτισμού.
Στο μυθιστόρημα Τα πάντα ρει ο Βασίλι Γκρόσμαν βάζει ακόμα πιο βαθιά το νυστέρι της αμείλικτης κριτικής του, από την ίδια πάντα σκοπιά: τον σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή και την αδιαπραγμάτευτη πίστη στην ελευθερία
Βρείτε το εδώ
ΔΟΚΙΜΙΑ
Ποιητική τέχνη του Έζρα Πάουντ (Μετάφραση: Ελένη Πιπίνη, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης)
Το έθνος που δεν αποκοµίζει το µέγιστο από τα καλύτερα έργα των καλλιτεχνών του είναι εξ ορισµού ανόητο. Ο καλλιτέχνης είναι ένας από τους ελάχιστους που παράγουν. Ο καλλιτέχνης, ο αγρότης και ο τεχνίτης παράγουν πλούτο. Οι υπόλοιποι είναι απλοί µεταπράτες και τον καταναλώνουν. Η καθαρή αξία της καλής τέχνης για τον τόπο στον οποίο παράγεται έχει υπολογιστεί λογαριθµικά. […] Όταν γινόταν η συζήτηση για την πώληση του έργου του Χολµπάιν Η δούκισσα του Μιλάνου σε έναν Αµερικανό, η Αγγλία αγόρασε τον πίνακα έναντι τριακοσίων πενήντα χιλιάδων δολαρίων. Υπολόγισαν ότι πολλοί θα επισκέπτονταν το Λονδίνο για να δουν τον πίνακα, ότι τα έσοδα από τα εισιτήρια των ντόπιων επισκεπτών ήταν υψηλότερα από τους τόκους των χρηµάτων. […] Οι πίνακες, η γλυπτική και η αρχιτεκτονική αποδίδουν χρήµα. Το ίδιο θα µπορούσε να πει κανείς και για τη λογοτεχνία και για την ποίηση, δεδοµένου ότι, όπου υπάρχουν οι πνευµατικές προϋποθέσεις για την παραγωγή και τη διατήρηση της καλής γραφής, εκεί η κοινωνία είναι ευχάριστη και η αξία των ακινήτων ανεβαίνει. Ο κ. Φ.Μ. Χιούφερ έχει πει ότι η διαφορά ανάµεσα στο Λονδίνο και σε άλλες πόλεις βρίσκεται στο ότι «δεν υπάρχει κανένας που ζει στο Λονδίνο µόνο και µόνο επειδή θέλει να κάνει αρκετά χρήµατα για να µπορέσει να ζήσει κάπου αλλού».
Βρείτε το εδώ
ΠΑΙΔΙΚΑ
Το μυστικό του βασιλιά Λεωνίδα του Θάνου Κονδύλη (Εικονογράφηση: Θάνος Τσίλης, Εκδόσεις Μίνωας)
Αρχαία Ελλάδα, 480 π.Χ. Οι Πέρσες, προτού επιτεθούν στη Σπάρτη, στέλνουν πρέσβεις απαιτώντας την ουδετερότητά της.
Την ίδια περίοδο, ο δωδεκάχρονος Πλείσταρχος, γιος του βασιλιά Λεωνίδα, έχει αποχωριστεί την οικογένειά του και εκπαιδεύεται σε στρατόπεδο της αρχαίας Σπάρτης, όπως όλοι οι νέοι Σπαρτιάτες. Εκεί κάποιοι προσπαθούν να τον δολοφονήσουν, αλλά ο Πλείσταρχος καταφέρνει να γλιτώσει και με τον ξάδελφό του, Αγαθοκλή, ψάχνουν να βρουν τους δολοφόνους. Τα πράγματα δυσκολεύουν όταν ο δεύτερος βασιλιάς της Σπάρτης, ο Λεωτυχίδας, συλλαμβάνει και φυλακίζει τον Λεωνίδα, που θέλει να πολεμήσει τον εχθρό στις Θερμοπύλες.
Τα δυο παιδιά και η παρέα τους από το στρατόπεδο αναλαμβάνουν δράση. Η μοίρα της πατρίδας βρίσκεται στα χέρια τους. Θα τα καταφέρουν; Ποιο είναι το μυστικό που κρύβει καλά ο Λεωνίδας;
Βρείτε το εδώ
