Όλα τα περίμενα αλλά ν΄ ακούσω και για κάρβουνα …Κίνας, δεν το περίμενα! Κι όμως υπάρχουν και μάλιστα πωλούνται από επιχείρηση της Μυτιλήνης! Για να μην αναφερθούμε σε κρασί Νέας Ζηλανδίας που πωλείται από γνωστή αλυσίδα σούπερ μάρκετ της πόλης μας! Και αν πιάσουμε την καταγραφή, τελειωμό δεν θάχει. Κι όλα αυτά μετά από μια κρίση πέντε χρόνων (που συνεχίζεται ακόμα) κι έχει διαλύσει την κοινωνική δομή της χώρας, εξαθλιώνοντας μεγάλες ομάδες συνανθρώπων μας. Θα περίμενε κανείς και με δεδομένη τη λεγόμενη μείωση κόστους παραγωγής ή εμπορίας ενός προϊόντος, πως όχι μόνο θα έπεφταν οι εισαγωγές αλλά θα είχαμε και μια σημαντική αύξηση των εξαγωγών.
Αίσθηση μάλιστα προκαλεί το γεγονός, που στα ελεγχόμενα μέσα ενημέρωσης εννοείται πως περνάει ξώφαλτσα, ότι παρά τα όσα λέγονται και γίνονται, οι εξαγωγές της χώρας πέφτουν, ενώ το εμπορικό ισοζύγιο ξαφνιάζει….δυσάρεστα. Βέβαια μετά από πολλούς μήνες εμφανίστηκε τον προηγούμενο μήνα μια αύξηση της βιομηχανικής παραγωγής αλλά είναι τόσο αναιμική, περίπου στο 1.5%, που δεν μπορεί να καλύψει τις απώλειες των προηγούμενων χρόνων.
«Άρα τι έχουν τα έρμα και ψοφάν;» Πόσο πρέπει να πέσουν κι άλλο οι μισθοί, πόσο διάστημα πρέπει να έχουμε ακόμα τόσο υψηλή φορολογία, πόσο καιρό θα χρειαστεί ν΄ ακούμε την αγανάκτηση των ανέργων, πόσο ακόμα θα σφυροκοπήσουμε την κοινωνία με απαράδεκτα δίμηνα και πεντάμηνα; Πόσο θα πρέπει να εξαθλιώσουμε τους Έλληνες ώστε να φθάσουν να δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί; Και όλα αυτά για να φθάσουμε στο σημείο να πουλάμε κάρβουνα…Κίνας και να πίνουμε κρασί Νέας Ζηλανδίας!
Τελικά ούτε στραβός είναι ο γιαλός ούτε εμείς στραβά αρμενίζουμε. Δυστυχώς δεν ξέρουμε που πάμε....
γράφει ο ΕΡΜΗΣ
