yle="text-align: justify;">Το κλείσιμο των Πολυιατρείων του ΙΚΑ Μυτιλήνης και η υποβάθμιση του παραρτήματος Ι.Κ.Α. Καλλονής σε Γραφείο Κοινωνικής Ασφάλισης έρχεται σε μια στιγμή που η έννοια της Κοινωνικής Ασφάλισης έχει χάσει το νόημά της.
Η δραστική μείωση του εισοδήματος, καθιστά απαγορευτική την προσφυγή σε ιδιωτική παροχή υπηρεσιών Υγείας των συμπολιτών μας. Μεταφέρει τεράστιο φόρτο εργασίας στα εξωτερικά ιατρεία του Βοστάνειου Νοσοκομείου, όταν αυτό είναι ήδη ιδιαίτερα βεβαρημένο, καθιστώντας το πρακτικά τον μόνο Δημόσιο Φορέα Υγείας που απέμεινε στο νησί.
Ταυτόχρονα, καταργεί την βασική αρχή της διασποράς των Κέντρων Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης με βάση χωροταξικά και πληθυσμιακά κριτήρια, με αποτέλεσμα πυκνοκατοικημένα προάστια όπως η Επάνω Σκάλα και ο Συνοικισμός να στερούνται πλέον πρόσβασης σε υπηρεσίες Υγείας στην περιοχή τους.
Η κυβέρνηση εξαγγέλλει την μετατροπή των Πολυιατρείων του ΙΚΑ σε Κέντρα Υγείας αστικού τύπου. Ακόμη κι αν δεχτούμε ότι το «αστικού τύπου» σημαίνει την πληρότητα των διαφορετικών ειδικοτήτων που διέθετε το ΙΚΑ, είναι πέραν πάσης λογικής η διακοπή λειτουργίας να γίνεται πριν την ολοκλήρωση της νέας λύσης με τα ιατρεία ανοιχτά και στελεχωμένα.
Η υποβάθμιση επίσης του παραρτήματος Καλλονής και η μεταφορά των υπηρεσιών που παρέχει στους ασφαλισμένους του Βορείου και του Δυτικού τμήματος της Λέσβου, θα έχει ως αποτέλεσμα τον πολλαπλασιασμό της γραφειοκρατίας, την υπερβολική αύξηση του χρόνου διεκπεραίωσης των υποθέσεων, την επιβάρυνση των υπαλλήλων με φόρτο εργασίας πέραν των δυνατοτήτων τους και την περαιτέρω υποβάθμιση κάθε ελεγκτικού μηχανισμού. Τέλος, με ένα ξεπερασμένο μοντέλο οργάνωσης, οι εργατοώρες που θα χάνονται καθημερινά για μετάβαση στη Μυτιλήνη από τα απομακρυσμένα συγκροτήματα είναι ανυπολόγιστες.
Ακόμη κι αν η μηχανοργάνωση του συστήματος είχε φθάσει σε τέτοιο σημείο, που να δικαιολογείται ο περιορισμός του κόστους λειτουργίας των γραφείων, η μέθοδος που ακολουθήθηκε είναι πέραν πάσης αρχής αποτελεσματικής διοίκησης.
Ως συνήθως, αυτός που θα υποστεί τις συνέπειες αυτών των σπασμωδικών και κακοσχεδιασμένων κινήσεων είναι ο ασφαλισμένος. Αντί να επιδιώκεται η βελτίωση των παρεχομένων υπηρεσιών, υποβαθμίζονται τόσο σε επίπεδο υπηρεσιών Υγείας όσο και σε επίπεδο Ασφάλισης.
Οι έννοιες «εξυγίανση και αναβάθμιση εν λειτουργία» είναι προφανώς άγνωστες στους επιτελείς του πάλαι ποτέ κραταιού οργανισμού.
Όπως είναι προφανώς άγνωστη και η αξία του σεβασμού του πολίτη, σε μία περίοδο που η κρίση και η απόγνωση, θα έπρεπε να φέρουν τους φορείς της Κοινωνικής Πρόνοιας ισχυρούς στο πλευρό του και όχι αδύναμους και καταρρακωμένους, απέναντί του, ανίκανους να επιτελέσουν το έργο τους. \
Σπύρος Γαληνός
