yle="text-align: justify;">ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
«Περί Λέσβου ως Πολιτιστικής Πρωτεύουσας 2021»
Κύριε διευθυντά,
Διάβασα το Δελτίο Τύπου της Δημοτικής Αρχής όπου υποτίθεται ότι δίνονται απαντήσεις στις ανησυχίες και την κριτική που έχει διατυπωθεί από πολλούς πολίτες αλλά και την παράταξή μας τον τελευταίο καιρό, σχετικά με τον τρόπο που ο Δήμος μας διεκδικεί την ανακήρυξη της Λέσβου ως Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης για το 2021. Δυστυχώς, δεν είδα να αναφέρεται κάτι ουσιαστικό, πιθανότατα επειδή δεν μπορεί να δοθεί κάποια εξήγηση επί της ουσίας.
Είναι γεγονός ότι και εγώ, αν και ξεκίνησα ως ένθερμος υποστηρικτής της εν λόγω διεκδίκησης, στην πορεία αντιλήφθηκα κάποια γεγονότα και οδηγήθηκα σε συμπεράσματα που με έκαναν να αναθεωρήσω τη στάση μου. Πράγματι μετά από προσωπική πρόσκληση του Δημάρχου δέχτηκα να συμμετάσχω στο μετέπειτα αποκαλούμενο «Συμβούλιο Δέσμευσης», το οποίο θα είχε ως ρόλο να χαράξει σε συνεργασία με τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή τη στρατηγική της διεκδίκησης και να εποπτεύσει την εφαρμογή της. Επίσης υπερψήφισα τη διεκδίκηση στο Δημοτικό Συμβούλιο, επιδεικνύοντας για άλλη μια φορά έμπρακτα και θεσμικά την πρόθεση της παράταξής μας για συναίνεση και συνεργασία. Ωστόσο, το Συμβούλιο Διεκδίκησης όχι μόνο ουδέποτε συγκλήθηκε αλλά ούτε καν ενημερώθηκε για οτιδήποτε σχετικό, με τα μέλη να μαθαίνουμε τις εξελίξεις από τον τοπικό τύπο! Αυτό με κάνει τελικά να συμπεραίνω ότι δημιουργήθηκε μόνο «για το θεαθήναι», όπως τόσα άλλα όργανα σε αυτή τη δημοτική θητεία. Μια από τα ίδια δηλαδή: η Δημοτική Αρχή ζητά συνεργασία, χωρίς όμως να την τιμά στην πράξη.
Στην επιστολή του Δήμου διαβάζω για μια ομάδα που πλαισιώνει τον καλλιτεχνικό διευθυντή κ. Αναστασίου, στην οποία όμως δεν συμμετέχει ούτε ένας Λέσβιος! Ενώ αντιλαμβάνομαι ότι είναι συνήθης πρακτική ο επικεφαλής ενός πρότζεκτ να επιλέγει τους στενούς συνεργάτες του, δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ πόσο αποτελεσματική μπορεί να είναι μια ομάδα που δεν έχει βαθιά γνώση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του τόπου μας, ούτε το χρόνο να την αποκτήσει.
Πριν από λίγες ημέρες δημοσιεύτηκε σε τοπικό ΜΜΕ ένα «βίντεο» ως επίσημο της εκστρατείας διεκδίκησης. Το βίντεο ήταν πέρα για πέρα πρόχειρο ως τελικό αποτέλεσμα, αν και το πρωτογενές υλικό (οι φωτογραφίες της Τζέλης Χατζηδημητρίου) ήταν αξιόλογο. Εν τέλει, ήταν ένα βίντεο σε καμία περίπτωση αντάξιο μιας σοβαρής προσπάθειας. Με τόσους γνώστες της τέχνης του βίντεο και τόσους επίσης αξιόλογους δημιουργούς φωτογράφους και εικαστικούς στο νησί, προκαλεί αρνητική έκπληξη το γεγονός ότι ο Δήμος δεν απηύθυνε ούτε μια πρόσκληση ενδιαφέροντος! Η έκπληξη όμως διαρκεί λίγο, αν αναλογιστεί κανείς όλες τις έως τώρα αναθέσεις της Δημοτικής Αρχής του κ. Γαληνού.
Την ίδια μέρα με την παραπάνω δημοσίευση, ακούσαμε τον κ. Αναστασίου, στην ανοιχτή παρουσίαση της υποψηφιότητας, να αποκαλεί, σε μια απέλπιδα και εν τέλει γελοία προσπάθεια πολιτικής ορθότητας, τις γυναίκες της Λέσβου «Λεσβίδες». Όλα αυτά συνθέτουν, κατά τη γνώμη μου, μια εικόνα προχειρότητας και επιπολαιότητας, που προσομοιάζει σε αρχοντοχωριατιά. Για να μη μιλήσω για την άποψη που προωθείται από την ίδια τη Δημοτική Αρχή, που υποστηρίζει ότι η ανακήρυξη ούτε λίγο ούτε πολύ μας… οφείλεται, λόγω του προσφυγικού!
Υπάρχει μια διάχυτη πεποίθηση σε κάποιους δημότες της Λέσβου, ότι η ανακήρυξη του νησιού ως Πολιτιστικής Πρωτεύουσας θα ανοίξει κρουνούς χρηματοδοτήσεων και ίσως κάποιοι το φαντάζονται περίπου σαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες, σε τοπική κλίμακα. Αυτό αφενός είναι ανακριβές, διότι οι έξτρα πόροι που θα δοθούν είναι σχετικά περιορισμένοι. Αφετέρου, οι συμπολίτες μας θα πρέπει να έχουν υπόψη τους ότι ένας τέτοιος τίτλος συνεπάγεται μεγάλες προσδοκίες και αντίστοιχη ευθύνη. Η Δημοτική Αρχή και ο αρμόδιος Αντιδήμαρχος έχουν έως τώρα αποδείξει ότι έχουν επιφανειακή μόνο αντίληψη του μεγάλου κεφαλαίου που ονομάζεται Πολιτισμός. Αυτό φαίνεται από τους χώρους πολιτισμού που ρημάζουν παρατημένοι στη μοίρα τους όπως το Δημοτικό Θέατρο ή παραμένουν κλειστοί όπως το πολύκεντρο του Παπάδου, από τα μουσεία που λειτουργούν με ωράρια δημοσίου και από την αισθητική των πολιτιστικών δράσεων του Δήμου που μάλλον είναι… vintage, καθώς παραπέμπει στις δεκαετίες του ‘80 και του ’90.
Όλα αυτά, ενώ οι καταγγελίες για παντελώς ασυντόνιστη και ανεξέλεγκτη δράση των διαφόρων οργανώσεων στο νησί πληθαίνουν καθημερινά και ουσιαστικά κανείς δεν γνωρίζει ποιος βρίσκεται στη Λέσβο, με ποια ιδιότητα, τι κάνει, που και πώς. Το σπίτι μας ξέφραγο αμπέλι και εμείς φαντασιωνόμαστε μεγαλεία.
Με εκτίμηση
Νικόλας Κουρτζής
Επικεφαλής Δημοτικής Κίνησης
«Πρωτοβουλία Ενεργών Πολιτών Λέσβου»
