yle="text-align: justify;">Στο πλαίσιο των πολιτιστικών δράσεων “Πέλαγος Πολιτισμού” θα παρουσιαστεί στο Αρχοντικό Γεωργιάδη στη Μυτιλήνη από 20 έως 29 Αυγούστου η εγκατάσταση με τίτλο "ΑΚΤΙΣΤΟ ΦΩΣ". Ο Ευθύμης Kosemund Σανίδης δημιουργός του project μίλησε στο Lesvosnews.net για το έργο του και όχι μόνο. Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη για τη ζωή, την τέχνη και το θάνατο.
Πείτε μας τι ακριβώς θα παρουσιάσετε στο «Αρχοντικό Γεωργιάδη»;
Μία διαδραστική μονοκάναλη βίντεο-εγκατάσταση μίας ταινίας που μοντάρεται σε πραγματικό χρόνο από το ρυθμό της φωνητικής επανάληψης του επισκέπτη. Το υλικό της ταινίας, σκηνές από την οποία θα προβάλλονται αναλόγως, αφορά χρόνο που τέμνεται από συναντήσεις, αναμνήσεις και όνειρα. Είναι ένας αποχαιρετισμός στη διάρκεια των τριών τελευταίων μηνών ενός άντρα στο νησί της Λέσβου.
Υπήρξε κάποια εφαλτήριος για το project;
Υπήρξε μία περίοδος που χάζευα κείμενα της ορθοδοξίας. Τότε ανακάλυψα τη Κλίμακα του Άγιου Ιωάννη του Σιναΐτη όπως και τους Ησυχαστές του Αγίου Όρους. Οι τελευταίοι έχουν την πρακτική της επανάληψης της προσευχής της εγκάρδιας προσευχής του Ιησού. Μέσω της επανάληψης, οι λέξεις χάνουν σταδιακά το νόημά τους, η προσευχή μεταβαίνει καταστάσεις, από προσευχή των χειλιών γίνεται προσευχή του μυαλού και στη συνέχεια προσευχή της καρδιάς και οι Ησυχαστές εισέρχονται στον εκστατικό μη-χωρόχρονο του Άκτιστου Φωτός του Θεού. Τέτοιες πρακτικές, χρήσης της γλώσσας για την υπέρβαση της γλώσσας, συναντώνται σε πάμπολλους πολιτισμούς, θρησκείες, τελετουργικά και παραδόσεις. Η εγκατάστασή μου βέβαια κρατάει το σκελετό της ιδέας χωρίς θρησκευτικά σημεία.
Τι πιστεύετε ότι θα εισπράξει ο επισκέπτης «βιώνοντας» το «Άκτιστο Φως»; Ο "αποχαιρετισμός" ως έννοια είναι συνδεδεμένος με την ανθρώπινη φύση. Ακόμη και ο θάνατος είναι ένα είδος "αποχαρετισμού". Θα μπορούσε κάποιος να δει μέσα από το έργο σας τον «αποχαιρετισμό» που βιώνουν οι πρόσφυγες φεύγοντας από την πατρίδα τους και ερχόμενοι στη Μυτιλήνη;
Εύχομαι ο καθένας να βρει στην εμπειρία που θα έχει κάτι έξω από τον εαυτό του. Έτσι, περισσότερο για αποχαιρετισμό του εαυτού θα μπορούσα να μιλήσω παρά για άλλες κατευθύνσεις, για μένα ο θάνατος είναι και κάτι αισιόδοξο, αφού πάντα αποτελεί αφορμές για νέες αρχές, νέες μεταμορφώσεις, συνεχή κίνηση, ζωή στην πραγματικότητα. Όσον αφορά τους πρόσφυγες, χαίρομαι που η σύνοψη της εγκατάστασης σας ερέθισε με έναν τόσο αναπάντεχο τρόπο. Δεν θα διαφωνήσω μαζί σας, αφού δεν προφασίζομαι πως γνωρίζω το έργο καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο, αλλά σίγουρα δεν υπήρχαν κοινωνικές και πολιτικές προδιαθέσεις από πλευράς μου.
Σε μια δύσκολη περίοδο για τη χώρα πιστεύετε ότι η τέχνη μπορεί να είναι διέξοδος στην κατήφεια; Μήπως αυτή η μορφή σύγχρονης τέχνης είναι πολυτέλεια;
Δεν θεωρώ πως η δύσκολη περίοδος για τη χώρα ξεκίνησε τώρα, απλά τώρα η κρίση είναι και οικονομική. Η Δύση αναμένεται να ακολουθήσει, απλά εκεί έχουν περάσει ένα διαφωτισμό και μία “αναγέννηση”, επομένως το σύστημα κρατάει κάπως καλύτερα. Όπως και να έχει, η παρακμή είναι παγκόσμιο φαινόμενο, τα πάντα απονοηματοδοτούνται και μηδενίζονται, που βέβαια ίσως είναι ότι καλύτερο θα μπορούσε να συμβεί, καθαρίζει ο ορίζοντας και πέφτουν οι μάσκες - θυμηθείτε το θάνατο και τις μεταμορφώσεις. Αν δεν συγκινείς και δεν συγκινείσαι δεν αφοράς τίποτα και κανέναν. Υπό αυτή την έννοια η τέχνη μπορεί να προσφέρει προτάσεις, αλλά όχι όπως παλιότερα. Ο καθένας είναι εν δυνάμει ποιητής, αλλά το έργο του δεν είναι απαραίτητα κάτι που μπορούμε ή/και χρειάζεται να βαφτίσουμε καλλιτεχνικό έργο, δηλαδή κάτι που είναι λίγο πολύ έξω από το καθημερινό, αλλά ο τρόπος που φερόμαστε, που αναπνέουμε και ερωτευόμαστε, που ερωτάμε και που δεχόμαστε το ανοιχτό ερώτημα του κόσμου. Η μισή Ελλάδα έχει smartphone και αντέχει ακριβούς γάμους, η “σύγχρονη” τέχνη είναι η πολυτέλεια;
Διαβάζουμε στο βιογραφικό σας ότι έχετε και τη Γερμανική υπηκοότητα. Αλήθεια πως νιώθετε όταν ακούτε αρκετούς συμπατριώτες μας να θεωρούν τους Γερμανούς υπεύθυνους για τα «μνημόνια»; Ο λαός της Γερμανίας τι άποψη έχει για την Ελλάδα;
Ούτε με τους “συμπατριώτες” μου ταυτίζομαι, ούτε και με το λαό της Γερμανίας, ούτε θα μπορούσα κατά διάνοια να μιλήσω εκ μέρους κάποιου άλλου, επομένως νιώθω μάλλον απαθής. Γενικότερα, οι πατρίδες με αφήνουν αδιάφορο και με κάνουν να πλήττω (ούτε και νιώθω Έλληνας ή Γερμανός ή οτιδήποτε άλλο, ο χωρόχρονος έχει ολοκληρωθεί εδώ και καιρό), απλά στα κατάλοιπα του παλιού κόσμου στον οποίο ζούμε είμαστε αναγκασμένοι να σερνόμαστε σε ότι γραφειοκρατικές διαδικασίες μας φοράνε στο κεφάλι, να έχουμε ακόμα σχέσεις με το κράτος, με ταυτότητες (ο δομισμός μας έμαθε, εδώ και αρκετές δεκαετίες, πως δεν υπάρχουν) και άλλα τέτοια.
Ποια είναι τα επόμενά σας καλλιτεχνικά σχεδία και αν σ αυτά υπάρχει και η Λέσβος;
Τον ερχόμενο Σεπτέμβρη θα εγκριθούν επτά από τις εικοσιμία προτάσεις που έχουν ήδη προεγκριθεί από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και το Φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας, μεταξύ των οποίων και μία πρόταση που δουλεύουμε με τους μόνιμες συνεργάτες μου, το All the Splendid Nightclubs of the West. Αν η πρόταση εγκριθεί, μέσα Οκτώβρη πάμε γύρισμα. Παράλληλα δουλεύουμε μία ταινία μεγάλου μήκους και κάποια άλλα μικρότερα project. Για τη Λέσβο δεν υπάρχει κάτι στα άμεσα σχέδιά μου.
Είστε ένας νέος δημιουργός. Καλλιτεχνικά ποιοι δημιουργοί αποτελούν για εσάς πηγή έμπνευσης; Τι αγαπάτε;
Οι κοντινοί μου άνθρωποι, οι Alonso, Rivers, Bach, Part, Pancrace Royer, Charlemagne Palestine, ο Χριστιανόπουλος και ο Αξελός, ο Cortazar και ο Reygadas, o Philip-Lorca diCorcia και η Sally Mann, ο Hieronymus Bosch, ο Turner και ο Friedrich, o Rimbaud και ο Novalis, τα ταξίδια μου, οι έρωτες και ο κόσμος.
------------
To κινηματογραφικό μέρος του project θα είναι έτοιμο το 2016 (ταινία μεσαίου μήκους) Οι χορηγοί που συνέβαλαν στην παραγωγή των κινηματογραφικών γυρισμάτων: Μεταφορική Λέσβου Ε.Π.Ε., Hotel Ηλιοτρόπιο, Hotel Lesvion, Hotel Loriet, ΗΧΩ Α.Ε., Ελληνική Βιομηχανία Αποσταγμάτων, Ταβέρνα - Ουζερί “Ο Ρεμπέτης”, Αρτοποιία - Ζαχαροπλαστική “Ο Κίμωνας”, Ιωάννης Μαντζουράνης - Βιοτεχνία Ξηρών Καρπών, Curiosity Shop, PaperLand Stationary & Print Store, Flokaki Pastry. Ιδιαίτερες ευχαριστίες για την πολύτιμη βοήθειά τους: Ιπποκράτης Σανίδης, Rosemarie Kosemund, Ελένη Αναστασέλλη, Βάνα Λαμπρινού, Κώστας Σταμόπουλος, Μάνος Καρέκος, Περικλής Αντωνίου, Άκης Αργυρόπουλος, Ιγνάτης Πατρικόπουλος, Νίκος Κωστόπουλος, Μαρία Χαδεμένου Καραμπάση, Δημήτρης Πρωτούλης, Κωνσταντίνος Διαμαντής, Κώστας Αστυρακάκης, Κώστας Αρτακιανός, Παναγιώτης Καραβατάκης, Θεατρική ομάδα Άστεγοι, Βασίλης Ανδριώτης, Κώστας Στέλλας, Στρατής Πατράκης, Γιάννης Τσαμουράς.
------------
Ο Ευθύμης Kosemund Σανίδης γεννήθηκε το 1983 στη Μυτιλήνη. Έχει την Ελληνική και Γερμανική υπηκοότητα. Σπούδασε επιστήμη των υπολογιστών. Η πρώτη του ταινία μικρού μήκους, ΙΙ (2014, 16’), έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Locarno. Γύρισε την επόμενη ταινία του, Odette (2015, 16’), κατά τη διάρκεια των μεταπτυχιακών του σπουδών στο Εθνικό Στούντιο Σύγχρονης Τέχνης της Γαλλίας, Le Fresnoy. - ekossan.com.
Διαβάστε εδώ περισσότερα για την παρουσίαση στο Αρχοντικό Γεωργιάδη
Ιστοσελίδα δημιουργού: http://ekossan.com/
