Γράφει ο Αντίλογος.
Ήταν το 1969 ή 1970.. Μέσα στα χρόνια της στρατιωτικής δικτατορίας,της χούντας των συνταγματαρχων. Στο δημοτικό θέατρο Μυτιλήνης, είχε μια σπουδαία παράσταση. Ο φημισμένος μάγος- ταχυδακτυλουργος Βανκαντρα θα έδινε τέσσερις παραστάσεις. Ήμουν μικρό παιδάκι. Η μητέρα μου κανόνισε να πάμε σε μια απογευματινή παράσταση. Το δημοτικό θέατρο ηταν ασφυκτικά γεμάτο. Η παράσταση άρχισε. Ένας νέος άνδρας περίπου 40 χρόνων, με μια μακριά πράσινη αστραφτερή κελεμπία, μαύρη γενειάδα και ένα σαρικι στο κεφάλι, με τα σπαστά ελληνικά του έδωσε ρέστα.
Είχε βοηθό μια νεαρή κοπέλα, την οποία υπνωτιζε, έκλεινε σε κουτιά και τη μαχαιρωνε, και μετά εμφανιζόταν ολοζώντανη, τον έδενε με χίλια σκοινιά κι αυτός ως δια μαγείας ελευθερωνοταν. Έβγαζε λαγούς με πετραχηλια, περιστέρια, ενώ ανέβαζε στη σκηνή και κόσμο απ’το κοινό και τους έκανε διάφορα κόλπα. Όταν τελείωσε η παράσταση ήμουν μαγεμένος, όπως κι όλοι οι θεατές. Η τελευταία εικόνα μου απ’τον Βανκαντρα, ήταν την ώρα που βγαίναμε απ’την αίθουσα του δημοτικού θεάτρου, που ήταν διαφορετικό απ’το σημερινό ανακαινισμενο χώρο, να προχωράει δίπλα μας, να λέει κάτι στα Ελληνικά και να κατευθύνεται προς το φουαγιέ. Ύστερα από 2 χρόνια ο Βανκαντρα ξαναηρθε για παραστάσεις στην Μυτιλήνη αλλά δεν πήγα.
Μετά την πτώση της χούντας, στη μεταπολιτευση, όταν η εξέγερση της νεολαίας το Νοέμβρη του 1973, έγινε σύμβολο ελευθερίας, αντίστασης ενάντια στην τυραννία, τίτλος τιμής του λαϊκού κινήματος, μάθαμε : Μέσα στους νεκρούς του Νοέμβρη του 1973 ήταν ο Αλέξανδρος – Βασίλειος (Μπασρι) Καράκας. Ο μάγος Βανκαντρα. Περπατούσε με το μικρό του γυιο στην διασταύρωση Αχαρνών και Χευδεν. Τραυματιστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από ριπή μυδραλιου, τεθωρακισμενου στρατιωτικού οχήματος.
Α ρε Βανκαντρα μήπως όλα αυτά ήταν ένα τελευταίο κόλπο σου. Πόσες φορές σε μαχαίρωσαν και συ επεζησες. Πόσες φορές σε εξαφάνισαν και συ εμφανίστηκες. Σε περιμένουμε ξανά να φανείς με την πράσινη κελεμπία σου, τα μαύρα γενεια , το σαρικι στο κεφάλι σου. Κοντεύεις να γίνεις 90 χρόνων, όμως για εσας τους μάγους η ηλικία δεν είναι πρόβλημα,γιατί είστε αθάνατοι. Μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν άντεξες. Έφυγες και πήγες να ζήσεις σε μια μαγική πόλη την Ουαλαλουλου, στα σύνορα Αραβίας, Ινδίας και Κίνας. Στη μαγική αυτή πόλη δεν συνάντησες κανένα νεκρό της εξέγερσης του Νοέμβρη. Είσαι σίγουρος ότι κανείς δεν φονευθηκε.
Ούτε καν ο Διομήδης Κομνηνός κι ο Μιχάλης Μυρογιαννης.
Κάθε αντίθετη άποψη περί νεκρών,είναι απλά ενοχλητική αριστερή προπαγάνδα.
