Γράφει ο Αντώνιος Δαρζέντας *
Κοντεύουμε στην ώρα που πιάνουμε πλαφόν στους εμβολιασμούς. Είμαστε κοντά στους 5 εκατομμύρια Έλληνες που είναι πρόθυμοι και πιστεύω ότι με 150αρια, πιέσεις, περιβάλλον, παρακάλια, προσευχές, ευχέλαια και λοιπά θα φτάσουμε μετά βίας στους 5,5 εκατομμύρια Έλληνες εμβολιασμένους.
Θα κάνω κάποιους χονδροειδεις υπολογισμούς χωρίς λεπτομέρειες για να μην μπερδευτουμε γιατί σημασία έχει η μεγάλη εικόνα.
5,5 εκατομμύρια εμβολιασμενοι με το καλό σενάριο λοιπόν.
Ακόμα 1 με 1.5 εκατομμύριο έχουν περάσει τον ιό (400 χιλιάδες γνωστά κρούσματα στην πραγματικότητα είναι μάλλον τριπλάσιοι με σχεδόν 13 χιλιάδες νεκρούς.)
Πάμε λοιπόν 6.5 εκατομμύρια άνοσοι
Και 1.5 εκατομμύριο παιδιά. Πάμε 8 εκατομμύρια.
Αντε να βάλω και ακόμα 0.5 εκατομμύρια φύρα από κάποιους που είναι εξωτερικό ή έχουν Αμκα αλλά έχουν πεθάνει. Πάμε 8.5 εκατομμύρια.
Άρα από τα 10.5 εκατομμύρια θα μείνουν οπωσδήποτε 2 εκατομμύρια εντελώς άνοσοι.
Από αυτούς σίγουρα θα είναι το ένα τρίτο πάνω από 60 ετών.
Αυτοί χαλαρά δίνουν ακόμα καμιά 20αρια χιλιάδες νεκρούς στα επόμενα κύματα.
Το ινδικό στέλεχος φυσικά θα αυξήσει την ταχύτητα που αυτοί θα κολλήσουν. Τον επόμενο χειμώνα ιδίως αν δεν γίνει κανένα λοκνταουν οι ανεμβολιαστοι αυτοί θα κολλήσουν όλοι.
Δηλαδή το αργότερο του χρόνου τέτοια εποχή αν δεν αλλάξει κάτι πιθανότατα η επιδημία θα είναι στο τέλος της. Κάνω τολμηρή πρόβλεψη αλλά την κάνω για να τελειώσω με το εξής.
Η δική μου γνώμη είναι ότι αυτή τη στιγμή η ατομική ευθύνη πρέπει να γίνει ο μόνος κανόνας.
Δηλαδή πρέπει να γίνουμε ΕΝΤΕΛΩΣ Σουηδία.
Πρώτον :Η κυβέρνηση πρέπει να αποκλείσει ΕΝΤΕΛΩΣ και χωρίς μισόλογα (με βάση το ότι τα εμβόλια πιάνουν τις μεταλλάξεις) οποιοδήποτε λοκνταουν. Να αποκλείσει ΚΑΙ ΤΑ ΤΟΠΙΚΆ. Διότι πχ ένα μαγαζί στην Κρήτη που έχει χαμηλό εμβολιασμό θα μπορεί να δουλέψει χωρίς να κλείσει τον επόμενο χειμώνα μόνο με εμβολιασμένους και δεν μπορεί να τιμωρείται κάποιος επειδή στο νομό του οι άλλοι είναι μάγκες.
Δεύτερον. Να ορίσει αριθμό Μεθ που θα κρατιούνται για περιστατικά που δεν θα είναι covid ακόμα και εάν στη χώρα γίνεται χαμός. Μπορεί να γίνει ίσως χρηματοδοτώντας Μεθ ιδιωτικών νοσοκομείων για ασθενείς που δεν είναι covid. Δεν νοείται νέος άνθρωπος με τροχαίο ή γυναίκα πχ με εκλαμψια να μην βρίσκει Μεθ επειδή θα είναι γεμάτες με τους "εμένα δεν θα μου αλλάξουν το DNA"
Όσους πεισαμε, πείσαμε. Κάναμε ειλικρινά ό, τι μπορούσαμε. Η επιστημονική κοινότητα βρήκε εξαιρετικά εμβόλια με αποτελεσματικότητα στη βαριά νόσο πάνω από 95 % και έχουμε βγάλει τα σωθικά μας για να πείσουμε τους πάντες. Έχει βραχνιασει και η φωνή μου στο ιατρείο να πείσω παππούδες, γιαγιάδες πατεράδες μανάδες, νονούς, νονες.
Έως εδώ. Basta.
Οι υπόλοιποι πρέπει να συνεχίσουμε τις ζωές μας.
και το σημερινό up date της ανάρτησης :
Και επειδή ακούστηκαν κάτι για "κοινωνικά απαρτχάιντ" ας πούμε δύο λογάκια και για αυτό. Γιατί η ιατρική δεν είναι γυμνή από την ηθική της.
Ήμουν έντονα επικριτικός εξ αρχής στο λεγόμενο Σουηδικό μοντέλο το οποίο επικαλούμαι τώρα.
Η αλήθεια είναι ότι η Σουηδία υπήρξε εξ αρχής απόλυτα πιστή στη φιλελεύθερη παράδοση της. Δεν επέβαλε κανένα περιοριστικο μέτρο. Είναι εντελώς διαφορετικό όμως να το κάνεις αυτό χωρίς εμβόλιο. Διότι τα θύματα είναι εξ ορισμού αθώα. Σε έναν αόρατο και εύκολα μεταδιδόμενο ιό δεν είναι εύκολο και θα έλεγα όπως αποδείχτηκε, εντελώς αδύνατο να του ξεφύγεις από επιλογή.
Και αυτό έγινε σαφές καθώς ένα σημαντικό μέρος των θυμάτων στη Δυτική Ευρώπη ήταν ανήμπορα γεροντάκια σε γηροκομεία ή ανυποψίαστοι γονείς που τους κουβάλησαν τον ιό στο σπίτι τα απόλυτα υγιή παιδιά τους. Προσπάθησαν και άλλοι να κάνουν το Σουηδικό μοντέλο με παρόμοια θα έλεγα ηθική όπως η Μεγάλη Βρετανία και η Ολλανδία και σύντομα έπεσαν στο τείχος των εκατομμυρίων αθώων θανάτων.
Τα πράγματα άλλαξαν όμως. Τώρα η πλειοψηφία των θυμάτων είναι με προσωπική τους επιλογή. ΕΠΈΛΕΞΑΝ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΝ ΤΟ ΡΊΣΚΟ.
Και ξέρετε κάτι; Κοινωνικό απαρτχάιντ δεν είναι που τους αφήνουμε να αναλάβουν πια την ευθύνη τους.
Κοινωνικό απαρτχάιντ είναι οι εκατομμύρια νέοι που έχασαν τις δουλειές τους για να προστατευθουν οι γέροι. Είναι δισεκατομμύρια παιδιά που έχασαν δύο χρόνια από την εκπαίδευση τους. Είναι οι εκατομμύρια καρκινοπαθεις που ανέστειλαν τα χειρουργεία τους, είναι οι λευχαιμικοι που κόλλησαν κορονοϊό μέσα στα νοσοκομεία που έκαναν αντίσταση "οι εμένα δεν θα μου αλλάξουν το DNA". Είναι οι χιλιάδες ασθενείς που έμειναν χωρίς έγκαιρες θεραπείες.
Δισεκατομμύρια αθώοι θέλοντας και μη, έκαναν πίσω, έχασαν τις ζωές τους, έθεσαν τον εαυτό τους σε πραγματικό απαρτχάιντ, για να μιλάτε εσείς τώρα για κοινωνικό απαρτχάιντ.
--------
* Αντώνιος Δαρζέντας
Παιδίατρος-νεογνολόγος / Επιμελητής στην Μονάδα Εντατικής Νεογνών του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ρίου.
