Επισκέψεις στους υγροτόπους του κόλπου της Καλλονής πραγματοποίησε ο περιφερειακός σύμβουλος βορείου Αιγαίου Μιχάλης Μπάκας. Ο υγρότοποι του Κόλπου της Καλλονής αποτελούν έναν από τους σημαντικότερους πόρους του οικολογικού κεφαλαίου της Λέσβου. Οι παράλιες περιοχές περιμετρικά του Κόλπου αποτελούν ένα ενιαίο οικολογικό σύστημα, καθώς στην περιοχή υπάρχει ένα μωσαϊκό αλιπέδων αλυκών, εκβολών μικρών ποταμών και χείμαρρων, καλαμιώνων, πευκοδάσους και ελαιώνων. Έτσι οι σχηματιζόμενοι υγρότοποι χρησιμεύουν ως καταφύγιο και τόπος αναπαραγωγής πολυάριθμων σπάνιων και προστατευόμενων ειδών πουλιών.
Ο Μιχάλης Μπάκας έκανε την παρακάτω δήλωση: “Είναι κρίμα και άδικο για το φυσικό περιβάλλον του νησιού μας να αντιμετωπίζουμε και πάλι τέτοια ζητήματα. Έχουμε κάνει δεκάδες παρεμβάσεις για τα προβλήματα αυτά και δυστυχώς βλέπουμε να μην υπάρχει πρόοδος. Οι εικόνες με τα νεκρά ψάρια που μας έστειλαν οι εθελοντές της Καλλονής είναι αποκαρδιωτικές. Δεν μπορούμε και εμείς από την πλευρά μας να εξηγήσουμε στους επισκέπτες του νησιού μας την αδιαφορία των τοπικών “αρχόντων” για το περιβάλλον. Ο οικοτουρισμός στο νησί μας αναπτύσσεται με πρωτοβουλία λίγων ιδιωτών και θα μπορούσε να αποτελέσει αναπτυξιακή ανάσα για τον τόπο σε περίοδο κρίσης, προσελκύοντας επισκέπτες εκτός τουριστικής σεζόν. Αντί αυτού βλέπουμε τη συνήθη αδιαφορία των τοπικών αρχών καθώς ακόμα και όταν κάνουμε ένα βήμα μπροστά με την εφαρμογή κάποιων φιλοπεριβαλλοντικών πρωτοβουλιών (Κέντρο Περιβαλλοντική Ενημέρωσης Καλλονής) η αναλγησία τους και η ανοχή τους σε φαινόμενα ρύπανσης μας στέλνουν χρόνια πίσω. Στο Βόρειο Αιγαίο δεν υπάρχει κανένας φορέας διαχείρισης των προστατευόμενων περιοχών (υγροτοπικών ή ορεινών) και προς αυτή τη κατεύθυνση επαναφέρουμε την πρόταση μας και ζητάμε την άμεση προώθηση των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών για την προστασία των περιοχών Νατούρα και την ίδρυση φορέα προστασίας των περιοχών Νατούρα (ένας κεντρικός για όλη την περιφέρεια με παραρτήματα σε κάθε νησί). Εναλλακτική λύση θα ήταν να δοθεί το δικαίωμα ψήφου στα πουλιά και τα ψάρια του τόπου μας. Ίσως τότε οι τοπικοί μας “άρχοντες” να ασχοληθούν μαζί τους και πιο σοβαρά.”