Τετάρτη, 2 Δεκεμβρίου 2015 στις 7:00 μ.μ.
στο Δίαυλο
Συγγραφέας Γιάννης Καλλοντζής / Εκδότης Αιολίδα
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
…Διαισθάνθηκα πως η επόμενη κουβέντα θα είχε ενδιαφέρον, πως ο κυρ Σταύρος θα έλεγε κάτι σημαντικό. Λούφαξα και περίμενα από περιέργεια να ακούσω κάτι καινούργιο, κάτι που δεν ήταν μέσα στα συνηθισμένα πλαίσια μιας απογευματινής συζήτησης. Ο κυρ Σταύρος για μια ακόμα στιγμή ζύγιασε το βάρος της ψυχής του, ταλαντεύτηκε αν θα έπρεπε να μιλήσει ή όχι. Ένιωσε πως δεν μπορούσε άλλο να κρατηθεί. Ήθελε να μιλήσει, να ξαλαφρώσει. Είχαν περάσει δα και τόσα χρόνια. Σήμερα αισθανόταν τον εαυτό του ευάλωτο, ήθελε να σταματήσει αυτό που ένιωθε, αλλά δεν κουμάνταρε το μυαλό του, ένιωθε αδύναμος. Αναζητούσε κάποια λόγια που να αλάφρωναν το βάρος που κουβαλούσε τόσα χρόνια μόνος του. Και ήξερε πως ο φίλος του μπορούσε να τον βοηθήσει σ’ αυτό.
Και το κουβάρι της αφήγησης άρχισε να ξετυλίγεται. Χρόνων μυστικό, χωμένο στα κατάβαθα της ψυχής του Σταύρου, ξεχύθηκε ανάμεσα στους τέσσερεις τοίχους στο τσαγκαράδικο. Όση ώρα διηγιόταν την ιστορία εγώ έλεγχα την ανάσα μου. Στο ελάχιστο φως που έμπαινε δε φαινόμουν, με είχαν ξεχάσει.
Είχα ακούσει ήδη αρκετά και καταλάβαινα πως δεν ήταν για μένα αυτές οι ιστορίες. Αυτές οι αλήθειες ήταν βαριές για την πλάτη ενός παιδιού.
Κάποια στιγμή η ιστορία τέλειωσε. Δεν είχαν άλλο τίποτα να πουν και δεν ήθελαν, είπαν αρκετά λόγια και δύσκολα. Έμειναν σιωπηλοί, σφράγιζαν τη συμφωνία τους. Το σκοτάδι είχε πέσει. Με δυσκολία διέκρινε ο ένας τον άλλο. Βγήκαν στο δρόμο. Ο ένας ένιωθε ζαλισμένος αλλά πιο ανάλαφρος. Τον άλλον άρχισε να τον βαραίνει το μυστικό. Η ψιχάλα είχε σταματήσει, ένα κρύο κύμα αέρα τους χτύπησε, ο καιρός είχε γυρίσει σε βοριά. Τάχυναν το βήμα τους και χώθηκαν στον καφενέ.
