«Αλισάχνη»

Γράφει η Τζώρτζια Ρασβίτσου *

Με τρομάζουν οι φοβισμένοι άνθρωποι. Πίσω από κλειστές πόρτες, με κλειστά τα μάτια κι αυτιά, με κλειστές καρδιές και κλειστά μυαλά.

Κλειδώνουν για να προστατευτούν ή για να κρύψουν κάτι;

Με τρομάζουν οι άνθρωποι που  μιλούν και δείχνουν τα δόντια τους. Με τρομάζουν οι στολές, οι σημαίες, τα ουρλιαχτά των ύμνων.

Με τρομάζουν εκείνοι που χτυπούν τις γυναίκες που τους κλείνουν τον δρόμο. Εκείνοι που βρίζοντας θεωρούν την πατρίδα ιδιοκτησία τους.

Με τρομάζουν εκείνοι που κρεμούν τους οροθετικούς «στα μανταλάκια» κι εκείνοι που καταριούνται μέσα στους ναούς.

Με τρομάζουν κι οι φίλοι που, πέτρα την πέτρα, χρόνο  τον χρόνο, έχτισαν τη δική τους φυλακή και μέσα εκεί νιώθουν προστατευμένοι. Νοικοκύρηδες και καλοβολεμένοι οι φίλοι. Διπλοκλειδώνουν τα βράδια πριν κοιμηθούν. Γελούν με τις υπερβάσεις. Προχώρησαν. Έκλεισαν. Ξεμάκρυναν. Χάθηκαν.

Λίγοι έμειναν έξω. Σε μια πλατεία. Να τραντάζουν πόρτες κλειστές. Να φωνάζουν «ανοίξτε», «ακούστε», «δείτε». Ν’ακολουθούν το δίκιο χωρίς «αλλά». Εκείνοι δεν έχουν κρυμμένους σουγιάδες, δεν κρατούν λάβαρα, μόνο τα χέρια τους κρατούν.

Μου είπες, πως «είναι ένα κύμα και θα περάσει». Χτες που περπατούσα δίπλα στα βράχια, σε θυμήθηκα: Πάνω στα βράχια, αλισάχνη. Την άφησε το κύμα.

Μα τούτο το κύμα είναι διαφορετικό. Θ’ αφήσει άσχημο αποτύπωμα. Πληγή στις καρδιές εκείνων, που δεν ξέρουν από κλειδαριές και μάνταλα, που δεν κλείνουν  μάτια κι αυτιά, που δεν νοιάζονται να φυλαχτούν.

Τούτο το κύμα είναι ύπουλο. Είδαμε να ξεγελά ανθρώπους φτωχούς κι αμόρφωτους. Τους πλανά κάτω απ’ τα πανιά που ανεμίζει. Τους παίρνει μαζί του.

Τούτο το κύμα δεν έχει λογική. Δε λογαριάζει ανθρώπους. Τούτο το κύμα δεν θ’αφήσει σκόνη αλατιού, μα μίσος, διχόνοια, δηλητήριο.

Τούτο το κύμα θα μας βρωμίσει.

* H  Τζώρτζια Ρασβίτσου είναι συμβολαιογράφος και αρθρογραφεί στο Lesvosnews.net

-----------------------------------

Σημείωση Lesvosnews.net  Η αλισάχνη είναι η σκόνη του αλατιού, που μένει πάνω στα βράχια όταν εξατμιστεί το νερό.