yle="text-align: justify;">Γράφει ο Κώστας Βελούτσος
Πέρασαν αρκετές μέρες, ίσως και μήνας, από τότε που ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του ως δήμαρχος Αθηναίων, ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος, και δεν έγινε ούτε μια πορεία διαμαρτυρίας ενάντια σ’ αυτήν την υποψηφιότητα, δεν έσπασε ούτε μια βιτρίνα στο κέντρο, στην Ομόνοια ή στα Εξάρχεια, έτσι για το γαμώτο.
Δεν ξέρω αν έγιναν εκπομπές με σοβαρούς κατά τ’ άλλα καλεσμένους, γνώστες των πραγμάτων και πολύ περισσότερο ειδικούς αναλυτές, για να ακούσουμε την άποψή τους και στο τέλος να ψηφίσουν με τον γνωστό τρόπο αν θέλουν οι Αθηναίοι έναν gay για δήμαρχο ή καλύτερα αν αντέχουν κάτι τέτοιο.
Που ακούστηκε αυτό. Μα είμαστε ανατολίτες κ. Βαλλιανάτε κι αυτό το κουσούρι μας δεν θα το ξεπεράσουμε ποτέ. Είμαστε ρατσιστές από πάνω μέχρι κάτω, άσχετα αν βγαίνουμε και λέμε διάφορα δήθεν προοδευτικά. Ότι δεχόμαστε τάχα μου την διαφορετικότητα, αγκαλιάζουμε on camera τους μετανάστες ανεξαρτήτου χρώματος , δηλώνουμε πως είμαστε κοντά σε διάφορες κοινότητες και αποδεχόμαστε «διαφορετικά» άτομα. Έτσι λέμε, ειδικότερα οι πολιτικοί μας σε προεκλογικές περίοδοι.
Μα το χειρότερο, τους αποκαλούμε φίλους μας, και όταν κλείσουν τα φώτα της δημοσιότητας αρχίζει η αποχή μας απ’ όλους αυτούς, και ο εθελοτυφλισμός στα μεγάλα προβλήματά τους. Ο εαυτούλης μας να είναι καλά και για τους άλλους καρφάκι δεν μας καίγεται.
Φτύνουμε συχνά πυκνά τον κόρφο μας για πολλά τέτοιου είδους θέματα που πονάνε γενικώς, λέγοντας απεταξάμην και μακριά από μας ας είναι και στου διπλανού την πόρτα, μα όταν φτάσει στην δική μας πόρτα τότε τα πράγματα σκουραίνουν επικίνδυνα.
Μα που ακούστηκε αυτό. Gay Δήμαρχος;
Ας είμαστε λοιπόν σοβαροί. Απέχουμε ακόμα αρκετά από την δύση όσο κι αν θέλουμε να λέμε ότι την πλησιάζουμε. Ο ρατσισμός, σε όλες του τις μορφές, υπάρχει ακόμα μέσα μας σε άλλους λιγότερο και σε άλλους περισσότερο, όμως υπάρχει. Και τελικά, αυτό που λέμε ότι «δεν μας νοιάζει τι κάνει ο άλλος στο κρεβάτι του, αρκεί να είναι καλός στη δουλειά του», μας νοιάζει και μας παρανοιάζει κι ας είναι ο καλύτερος στην δουλειά του.
Αντιγράφω τα λόγια του Δημήτρη Πιατά από το ΘΕΜΑ που είπε: «Γιατί να μην έχουμε γκέι δήμαρχο αν το επιθυμεί ο ελληνικός λαός; Αυτό που διεκδικούμε δεν είναι άσπρη ή μαύρη γάτα, αλλά τη γάτα που θα μπορεί να τρώει τα ποντίκια, δηλαδή έναν καλό δήμαρχο. Άλλωστε δημάρχους με δεδηλωμένες τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις νομίζω ότι διαθέτουν πολλές μεγαλουπόλεις του κόσμου. Όσο για το αν είμαστε ομοφοβικοί, δυστυχώς είμαστε πάρα πολύ. Είμαστε ένας άκρως συντηρητικός λαός με τάσεις που πολλές φορές αγγίζουν τα όρια της υπερβολής».
