Κέλομαι σε... Σαπφώ- Χρονογράφημα του Στρατή Μπαλάσκα
Το φωτογράφικό μας αφιέρωμα "Ένα νοσταλγικό ταξίδι με το “Σαπφώ” μέσα από 20 φωτογραφίες" προκάλεσε συγκίνηση... Διαβάστε και ένα εξαιρετικό χρονογράφημα του Στρατή Μπαλάσκα με τίτλο "Κέλομαι σε... Σαπφώ" δημοσιευμένο στο «Εμπρός» στις 9.4.2004, λίγες μέρες αφ ότου το Σαπφώ πήγε στη Ινδία για να διαλυθεί για πάντα...
Ησουνα δεν ήσουνα 10 χρονώ σαν τη πρωτοσυνάντησες. Εκεί στην άκρη του λιμανιού της Μυτιλήνης σαν πρωτομπήκε στην αγκάλη του. Ετριψες τα μάτια σου, θεόρατη - και προπάντων τούτο - θηλυκή ήταν... Ασπρη, αλλιώτικη από τους καρβουνιάρηδες που ‘χες συνηθίσει.
Εσφιξες το χέρι του πατέρα σου, ένιωσες να σου το ανταποδίδει. - «Πότε θα ταξιδέψουμε με τούτο το καράβι;», θυμάσαι πως ρώτησες... - «Θα ταξιδέψουμε. Εμάς είναι της μοίρας μας τα ταξίδια», άκουσες. Και ταξίδεψες. Πιτσιρικάς κι ύστερα φοιτητής· στην κουπαστή του άναψες το πρώτο τσιγάρο, στα σαλόνια του ερωτεύτηκες ξανά και ξανά, μάλωσες για το δίκιο του Κόμματος, κοιμήθηκες στις καρέκλες του, σπάνια στις κουκέτες, νεοσύλλεκτος φαντάρος και μετά νέος δημοσιογράφος στο δρόμο για την αποστολή στο άλλο νησί... Σίγουρος, κι ας λυσσομανούσε ο Καβοντόρος κι ο Τσανταρλής.
Η ζωή σου, η ζωή του νησιού, η ζωή του καραβιού, μια ζωή πέρα δώθε στο Αιγαίο, Μυτιλήνη - Χίος - Πειραιάς. Με ένα όνομα, θρύλος· ασήκωτο· με ένα όνομα, σύνθημα...
- «Θα φύγουμε με τη ΣΑΠΦΩ».
Η «ΣΑΠΦΩ», η «Σαμφάρα», το καράβι των Μυτιληνιών ολόκληρα 30 χρόνια, κόντρα στους νεοπλουτισμούς και στις εταιρείες που μπήκαν στο χρηματιστήριο, η «ΣΑΠΦΩ» της νιότης... Γέρασε. Και περήφανη σαν πάντοτες, χωρίς να κοιτάξει πίσω, χωρίς τελευταίο χαιρετισμό στον Ταξιάρχη, τράβηξε κατά τον Πειραιά. Μέτρησε στο δρόμο ένα ένα τα 4.493 ταξίδια της στο Αρχιπέλαγος, σταυροφιλήθηκε με τους 5.316.981 επιβάτες, άγγιξε τα 467.026 αυτοκίνητα και 352.701 φορτηγά, που μετέφερε στα νησιά, και σαν έτοιμη από καιρό σαλπάρισε για Τανζανία! Εκεί, λέει, πουλήθηκε...
Προχτές, Μεγαλοβδομαδιάτικα, ήρθε ένα μήνυμα της. Το τελευταίο. Το μαντάτο του χαμού της. Την κόψαν λέει για παλιοσίδερα κάπου, σε ένα διαλυτήριο στην Ινδία. Η «ΣΑΠΦΩ», δικιά μας «ΣΑΠΦΩ», ζωντανή πια μοναχά σε φωτογραφίες και στην καρδιά σου. Η «ΣΑΠΦΩ» άφησε λέει την τελευταία της πνοή, σε ένα σιδεράδικο της Ινδίας.
Μεγάλη Παρασκευή σήμερα, σαν σε ένα δικό σου νεκρό σε τάφο, σαν σε ξόδι αναπάντεχο, αποθέτεις ένα γαρύφαλλο. Και σκουπίζεις τα μάτια. «Πεθαίνουν και τα καράβια;» αναρωτιέσαι…
Ναι… πεθαίνουν.
Αντίο «ΣΑΠΦΩ»...
