Ο Μιχάλης Μπάκας γράφει με αφορμή την Εθνική μας επλετειο για τον διαρκή αγώνα κατά του ναζισμού το φασισμού του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας
του Μιχάλη Μπάκα *
Έφτασε η 28η Οκτωβρίου, εθνική εορτή, ημέρα έναρξης του πολέμου με την Ιταλία, ημέρα τιμής του αγώνα των Ελλήνων απέναντι στο φασισμό και στο ναζισμό
Στο γυμνάσιο του γιού μου ανέβασαν ένα εορταστικό θεατρικό. Μιλώντας μαζί του, μου διάβασε το απόσπασμα που θα ερμήνευε, τα λόγια ενός Εβραίου που βρέθηκε στο Άουσβιτς από την Ελλάδα, αναφερόμενος στο κίτρινο τρίγωνο, σύμβολο διαχωρισμού και υποτίμησης, που έφερνε στα ρούχα του. «Στις 11 Ιουλίου του 1942 όλοι οι άνδρες Εβραίοι της Θεσσαλονίκης διαταχθήκαμε να παρουσιαστούμε στην πλατεία Ελευθερίας, εκεί υποβληθήκαμε σε μαρτύρια και εξευτελισμούς…». Έτσι ξεκίνησαν όλα.
Στα στρατόπεδα εξόντωσης των ΝΑΖΙ δεν βρέθηκαν μόνο Εβραίοι, αλλά και άλλοι «εχθροί του κράτους». Πάνω τους έφεραν τα χαρακτηριστικά αντεστραμμένα τρίγωνα, που βάσει του διαφορετικού τους χρώματος, προσδιόριζαν τον λόγο φυλάκισης των κρατουμένων. Τα τρίγωνα αυτά ήταν υφασμάτινα και ράβονταν στα παλτό και στα ρούχα των κρατουμένων.
Οι πιο χαρακτηριστικές μορφές σημάτων ήταν:
• Μαύρο τρίγωνο για Τσιγγάνους (ΡΟΜΑ) ή άστεγους ή γυναίκες φυλακισμένες για «αντικοινωνική συμπεριφορά», όπως λεσβίες ή πόρνες
• Πράσινο τρίγωνο — Κοινοί εγκληματίες
• Ροζ τρίγωνο — Ομοφυλόφιλοι.
• Μωβ τρίγωνο — Μάρτυρες του Ιεχωβά.
• Κόκκινο τρίγωνο — Πολιτικοί κρατούμενοι, κατά βάση αριστεροί και κομμουνιστές.
Ναζιστικός πίνακας με τα διακριτικά σήματα των κρατουμένων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης
Με διπλό κίτρινο τρίγωνο, που σχημάτιζε το αστέρι του Δαυίδ, αναγνωρίζονταν οι Εβραίοι, ενώ αποδίδονταν και συνδυασμοί τριγώνων, για παράδειγμα ροζ με κίτρινο για έναν Εβραίο ομοφυλόφιλο.
Μέρα που είναι… μου έρχονται τέτοιες σκέψεις στο μυαλό……
Πες μου ποιον μισείς για να σου πω με ποιον είσαι.
Ας σκεφτούμε ποιοι μισούν αβυσσαλέα «όλους αυτούς» και δεν χάνουν ευκαιρία να δείξουν αυτό το μίσος. Μίσος αστείρευτο. Για τους τσιγγάνους, τους Εβραίους, τους αλλόθρησκους, τους ομοφυλόφιλους ή τις λεσβίες, τους αριστερούς ή τους κομμουνιστές. Τον Ζακ, τον Παύλο, τον Σαχζάτ ή τον Νίκο, τον νεαρό τσιγγάνο που σκοτώθηκε από πυρά των αστυνομικών στο Πέραμα. Κάπως έτσι σκέφτονταν οι ΝΑΖΙ και προχώρησαν στην «τελική λύση», το ολοκαύτωμα που στοίχησε τη ζωή σε 6 εκατομμύρια ανθρώπους, άνδρες, γυναίκες και παιδιά.
Κι όμως ο φασισμός είναι ακόμα εδώ, στην κοινωνία μας, στις γειτονιές μας και έχει βρει πλήρη έκφραση ιδιαίτερα στα κοινωνικά δίκτυα, όπου πίσω από την ασφάλεια ενός κινητού, ο καθένας γράφει ότι θέλει, πολλές φορές πράγματα που θα ντρεπόταν να τα πει δια ζώσης.
28η Οκτωβρίου και τους είδαμε και πάλι με τεράστιες σημαίες να φωνάζουν για πατρίδα. Ποια πατρίδα όμως και ποιος πατριωτισμός; Δεν τους χαρίζουμε την πατρίδα μας, γιατί αυτοί και τότε με τους ΝΑΖΙ θα ήταν, και όπως και σήμερα κρυφά ή φανερά λένε πόσο τους θαυμάζουν. Δεν τους χαρίζουμε τον πατριωτισμό, γιατί πατριώτης είναι όποιος αγαπά την πατρίδα του και όχι όποιος μισεί τους άλλους. Δεν στηρίζεται στο μίσος ο πατριωτισμός. Στην αγάπη στηρίζεται.
Στην εποχή των fake news, της συνωμοσιολογίας και του ανορθολογισμού η ρήση του εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. «Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ότι είναι αληθινό».
Οι τεράστιες σημαίες δεν μπορούν να κρύψουν το φασισμό τους. Το μίσος τους ξεχειλίζει.
Πες μου λοιπόν «πατριώτη» ποιον μισείς για να σου πω με ποιον είσαι.
* Ο Μιχάλης Μπάκας είναι περιβαλλοντολόγος και ενεργός πολίτης στα κινήματα της Οικολογίας. Μέλος των Οικολόγων Πρασίνων
αρχική δημοσίευση https://www.flash.gr/
