Τα παιδιά είναι απογοητευμένα

Του Οδυσσέα Ιωάννου

 

Φτιάχνεις τη ζωή σου με τα υλικά που έχεις. Αυτονόητο. Οταν σου λείπουν κάποια, τα διεκδικείς. Ομως η μόνη σύγκριση που μπορείς να κάνεις είναι με την εποχή σου και μόνο, με καμία άλλη. Κουβέντιαζα με ένα φίλο και υποστήριζε πως οι σημερινοί δεκαπεντάχρονοι είναι απογοητευμένοι.

Από τι; τον ρώτησα. Ε, από την όλη κατάσταση, την κατήφεια. Μα γιατί, πρόλαβαν να γνωρίσουν και κάποια άλλη; του είπα. Είναι σαν να μου λες πως ένα μωρό που γεννιέται στη ζούγκλα θα νοσταλγήσει και θα του λείψει το playstation. Αλλοι μου λένε, κρίμα που θα μεγαλώσει το παιδί σου με τόσες ελλείψεις. Μα είναι τριών χρόνων! Με ποια ευμάρεια θα συγκρίνει τη ζωή του για να καταλάβει ελλείψεις;

 

Τα ζητήματα της έλλειψης προοπτικών και ευκαιριών είναι υπαρκτά και πολύ σοβαρά. Το να βλέπουν οι πιτσιρικάδες όλο και περισσότερους μεγαλύτερούς τους, απογοητευμένους και παραιτημένους, είναι σίγουρα ένα σήμα που τους αποθαρρύνει. Το να μεγαλώνουν σε ένα σπίτι που μετράει τα ψιλά του για να βγάλει το μήνα, μπορεί να τους παραλύσει.

 

ΟΛΑ αυτά είναι απολύτως κατανοητά και δυστυχώς ορατά παντού πια. Ομως νομίζω πως κρίνουμε τις αντιδράσεις τους και τα συναισθήματά τους με βάση τις δικές μας συγκρίσεις. Εμείς είμαστε εκείνοι που συγκρίνουμε τις συγκυρίες πριν και μετά την κρίση, τους εαυτούς μας πριν και μετά, και θεωρούμε πως ορισμένες από τις οριστικές πια απώλειές μας θα βιωθούν με τον ίδιο τρόπο και από τα παιδιά μας. Τα παιδιά θα έχουν μόνο διηγήσεις στα αυτιά τους. Αυτές δεν είναι αρκετές -ποτέ δεν ήταν- για να χαράξουν την προσωπική σου διαδρομή. Το τι ορίζεται ως «κανονικό» και τι όχι, έχει να κάνει με προσωπικά βιώματα. Για ένα παιδί που ίσως κληθεί να μεγαλώσει σε μία οικονομικά «βουλγαροποιημένη» χώρα, το κανονικό του θα είναι μια βουλγαροποιημένη χώρα. Και η ζωή του μονόδρομος. Να τη ζήσει. Με ό,τι υλικά του έτυχαν.

 

Οι πιτσιρικάδες λοιπόν δεν έχουν λόγο να απογοητευθούν ούτε να φοβηθούν, εκτός αν κάνουν τις προβολές τους επάνω στην αύρα της απογοήτευσης των γονιών τους. Φυσικά, και αυτή η γενιά, όπως όλες, θα έχει τις δικές της ποσοστώσεις σε ανθρώπους που τελικά θα σπάσουν τα μούτρα τους, σε ανθρώπους που θα φανούν πιο τυχεροί ή πιο αποφασισμένοι και σε ανθρώπους που θα κάνουν ένα απλό πέρασμα -ως guest- από την εποχή και την ίδια τη ζωή τους. Το γεγονός πως θα κληθούν να μεγαλώσουν σε μία χώρα που δείχνει να έχει πετάξει λευκή πετσέτα, σαφώς και μικραίνει αρκετά το μπόι των ονείρων -ή τις πιθανότητες εκπλήρωσής τους-, όμως ακόμη και τα όνειρα δεν είναι μια σταθερή ποιότητα ούτε ένα σταθερό μέγεθος ανεξάρτητο από την εποχή.

 

ΣΤΗ δική μας φουρνιά νοθεύτηκαν αρκετά από την κατανάλωση. Εκείνοι θα κληθούν να ξανακερδίσουν τα αυτονόητα στο αλφάβητο. Ελευθερία, αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη. Τα χρήματα μπορεί να ξαναπεράσουν μπορεί και όχι από τη χώρα. Αν όμως δεν ξαναπεράσουν -χωρίς να υποτιμώ βέβαια το πόσα προβλήματα σου λύνουν τα χρήματα, δεν ήρθα από άλλο πλανήτη-, πρέπει να διεκδικήσουν όλες τους τις πιθανότητες που έχουν για να κερδίσουν αυτά τα αυτονόητα με άλλους τρόπους και άλλες βοήθειες.

 

πηγή: www.enet.gr