Υπήρχε κάποτε, κάποιος ΣΥΡΙΖΑ
Όταν ο Παύλος Πολάκης εμφανίζεται σήμερα ως το πρόσωπο κλειδί για τις περαιτέρω εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ, αυτό σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει φτωχύνει και μικρύνει πολύ.
Ο Παύλος Πολάκης οχυρωμένος πίσω από τον «αψύ» χαρακτήρα του, ανά πάσα στιγμή μπορεί να γκρεμίσει ότι έχει χτίσει.
Χωρίς να νοιάζεται αν αυτή του η συμπεριφορά υπονομεύει το ίδιο του το κόμμα, φέρνει σε δύσκολη θέση τους συντρόφους του και ρίχνει νερό στον μύλο της προπαγάνδας της δεξιάς που τον έχει ως σανίδα σωτηρίας της. Ο Παύλος Πολάκης, που αρνήθηκε, για τους δικούς του λόγους, να ψηφίσει το νομοσχέδιο σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.
Άνθρωποι σαν τον Παύλο Πολάκη μπορεί να έχουν φανατικούς φίλους και οπαδούς, όμως η παρουσία τους είναι εντελώς περιθωριακή και μειοψηφική. Διαιρούν αντί να ενώνουν και δεν μπορούν να έχουν απήχηση ώστε να τους ακούσει η κοινωνική πλειοψηφία. Εάν και εφόσον ο Παύλος Πολάκης έχει φιλοδοξίες να γίνει πρόεδρος στον ΣΥΡΙΖΑ, αυτό θα σημαίνει οριστικό υποβιβασμό του ΣΥΡΙΖΑ σε χαρακτηριστικά και ποσοστά Πλεύσης Ελευθερίας.
Αυτό που συμβαίνει σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ είναι η ταχύτατη φθορά, απαξίωση και διάλυση ενός κόμματος που μέχρι τις εκλογές του Μαΐου του 2023 φιλοδοξούσε να είναι πρώτο κόμμα και να επανέλθει στην κυβέρνηση. Το χάλι του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ δεν δημιουργήθηκε με την εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη. Προϋπήρχε και καλυπτόταν κάτω από την νομή της εξουσίας. Ο κύριος υπεύθυνος για όλα αυτά, προφανώς και ήταν από τη θέση ευθύνης του ο Αλέξης Τσίπρας. Κατάφερε μεν να οδηγήσει το κόμμα στην κυβέρνηση, δεν κατάφερε όμως ποτέ να δομήσει ένα κανονικό κόμμα με αρχή και τέλος. Με ασφαλιστικές δικλίδες που δεν θα το άφηναν να καταρρεύσει όπως συμβαίνει σήμερα. Και συνυπεύθυνοι είναι όλοι όσοι κυβέρνησαν, είτε παρέμειναν στον ΣΥΡΙΖΑ, είτε ηχηρά αποχώρησαν.
Ο Στέφανος Κασσελάκης μετά την εκλογή του βρέθηκε μέσα σε ένα κόμμα λαβύρινθο. Αριστερός προφανώς δεν ήταν. Την γεωγραφία και την παράδοση της αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ προφανώς δεν τη γνώριζε. Ακόμα μαθαίνει και προσπαθεί να κατανοήσει. Όμως η ίδια η παρορμητική και επιπόλαιη συμπεριφορά του ναρκοθετούν την πορεία του. Ανοίγει αχρείαστα θέματα χωρίς να έχει ολοκληρωμένη αντίληψη για το που οδηγούν. Και μετά δεν είναι εύκολο να τα κλείσει. Ενώ είναι πρόεδρος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν προστατεύει τον ρόλο του αλλά συμπεριφέρεται με ελαφρότητα ως άλλος Άδωνης Γεωργιάδης. Ακόμα και στα προσωπικά του θέματα δεν είναι διακριτικός και εκτίθεται σε αχρείαστες υπερβολές. Αυτό έγινε τελευταία με την περιβόητη λίστα γάμου του.
Η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ είναι πιθανότατα μη αναστρέψιμη. Ακόμα κι αν αποχωρήσει ο Στέφανος Κασσελάκης, δεν φαίνεται στον ορίζοντα διάδοχη κατάσταση ικανή να αντιστρέψει την πορεία της φθοράς. Οι 87, τα κείμενα τους και οι σκέψεις τους μοιάζουν σαν ριμέικ της διάσπασης του 2023. Και όλα αυτά είναι απωθητικά και απογοητευτικά για τους αριστερούς πολίτες και την κοινωνία.
Η αριστερά δεν εκτίμησε όσο θα έπρεπε, ότι τα «καπρίτσια» της ιστορίας την έφεραν ξαφνικά στην κυβέρνηση. Ο πολιτικός αταβισμός της την ωθεί να βρεθεί ξανά εκεί από όπου ξεκίνησε. Μικρά κόμματα-κομμάτια που θα συζητούν πολύ και θα μάχονται να φτάσουν στο 3% και να εισέλθουν στην επόμενη Βουλή.
Είναι αυτοκαταστροφική η αριστερά. Πάντα έτσι ήταν. Μέσα στον ναρκισσισμό των στελεχών της ότι κατέχουν την απόλυτη αλήθεια και γνωρίζουν τον δρόμο της ανατροπής, πυρπολούν την πορεία και καίνε όποιες ελπίδες υπάρχουν.
Αυτή ήταν και είναι η αριστερά. Το έργο που θα δούμε προσεχώς πιθανώς θα έχει τον τίτλο: «Υπήρχε κάποτε, κάποιος ΣΥΡΙΖΑ».
αρχικη δημοσίευση tvxs.gr
