Το ΔΣ της ΕΛΜΕ ΛΕΣΒΟΥ έχει γίνει αποδέκτης διαμαρτυριών για μια σειρά θεμάτων που αφορούν την διαδικασία επιλογής Διευθυντών. Εξαιρετικής σοβαρότητας θέμα που έχει προκύψει είναι ο δυσανάλογα μεγάλος αριθμός ενστάσεων κατά τον υπολογισμό των μορίων των υποψηφίων Διευθυντών (αναφέρονται 76 ενστάσεις σε σύνολο 89 αιτήσεων!), που οδήγησαν στην μετέπειτα αναγνώριση και μοριοδότηση μάλιστα μιας σειράς δικαιολογητικών που όπως φαίνεται λανθασμένα δεν υπολογίστηκαν, ενώ δεν έγινε το ίδιο για μία σειρά ακόμα πραγματικών τυπικών προσόντων, που τελικά δεν λήφθηκαν υπόψη χωρίς αιτιολόγηση.
Ήδη, απ' την αρχή της διαδικασίας και σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ελλάδα, είχαμε αλχημείες σχετικά με το ποια προσόντα αναγράφονταν και ελέγχθηκαν στα Πιστοποιητικά Υπηρεσιακών Μεταβολών. Κι όλοι αντιλαμβάνονται ότι αν στα τυπικά προσόντα οι υποψήφιοι δεν μπορούν να διαφοροποιηθούν, αυτό θα συμβεί προφανώς στη συνέντευξη.
Επιπλέον το ΔΣ της ΕΛΜΕ ΛΕΣΒΟΥ διερωτάται, έχοντας εικόνα της σύνθεσης του συμβουλίου επιλογής, πώς είναι δυνατόν τακτικό μέλος του Τοπικού Συμβουλίου Επιλογής Διευθυντών/τριών της ΔΕ Λέσβου απλά να μην συμμετέχει στην διαδικασία των συνεντεύξεων και να έχει υποκατασταθεί μόνιμα από τον αναπληρωτή του χωρίς να ακολουθηθούν οι σχετικές προβλεπόμενες διαδικασίες αντικατάστασης του. Εκτιμάμε ότι όταν στα μέλη τοπικού συμβουλίου επιλογής ο μόνιμος-αναπληρωτής είναι αιρετός του ΠΥΣΔΕ (εκλεγμένος με ηλεκτρονικές εκλογές με την παράταξη της ΔΑΚΕ), δεν μπορεί στους υποψήφιους συναδέλφους να εγγυάται την αμεροληψία και κυρίως κατά τη διαδικασία των συνεντεύξεων. Ποια είναι η θέση της ΔΔΕ; Αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει ή δεν γνωρίζει τίποτα καθώς πρόκειται για "Ανεξάρτητο Συμβούλιο Επιλογής Διευθυντών";
Κι ενώ «ο κόσμος το 'χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι», ότι η όλη διαδικασία έχει μετατραπεί σε φυτώριο που μπορούν ν’ ανθίσουν κάθε είδους κεκαλυμμένες αυθαιρεσίες και εξυπηρετήσεις ημετέρων, οι ίδιες οι συνεντεύξεις θα είναι αυτές που θα διαχωρίσουν την ήρα απ' το στάρι περιστρεφόμενες γύρω από ένα βασικό -ενίοτε και σχεδόν αποκλειστικό- ζήτημα, αυτό της αξιολόγησης, ενδεικτικό και αντίστοιχο των «κοινωνικών φρονημάτων» για τη σύγχρονη εκπαιδευτική πραγματικότητα.
Για όλα τα παραπάνω έχουμε πληροφορίες από πολλούς υποψηφίους συναδέλφους ότι η διαδικασία επιλογής θα συνεχιστεί στις δικαστικές αίθουσες.
Πώς είναι δυνατόν τέτοιες διαδικασίες να μην υποβαθμίζουν το δημόσιο σχολείο; Μήπως αυτό το στόχο τελικά επιτελούν οι εκλεγμένοι, νομιμοποιώντας με την παρουσία τους και τη ψήφο τους τις κυβερνητικές επιλογές αξιολόγησης;
