5 μήνες φρίκη στη Μυτιλήνη....

 

Αναγκαζόμαστε να δεχτούμε ως πραγματικότητα τα πτώματα μικρών παιδιών ,και των μανάδων τους που ξεβράζονται στις ακτές, την εκμετάλλευση των πιο βασικών αναγκών από «συμπολίτες» μας που βγάζουν «βαρβάτο μεροκάματο» από την απελπισία των προσφύγων, την υποκρισία οργανώσεων που με μία κουβέρτα ή ένα μπουκάλι νερό φωτογραφίζουν το ανθρώπινο πρόσωπο της Ευρώπης, αποσιωπώντας την ευθύνη της στη συγκάλυψη της κύριας αιτίας αυτού του εγκλήματος: τους πολέμους που απεργάζονται ή ενισχύουν οι πολιτικές των κυβερνήσεών τους.

 

«Η Ευρώπη της αλληλεγγύης» δεν τα βλέπει, ή "εκφράζει τη λύπη της" ή θα τηρήσει "ενός λεπτού σιγή", ξεπλένοντας έτσι τη ντροπή ενός συστήματος που υποκρίνεται ότι ψάχνει για λύσεις και προκρίνει την καταστολή και τη βία ως μέσο διαχείρισης του προσφυγικού ζητήματος. Από τη στιγμή που η FRONTEX ανέλαβε την "απώθηση και διάσωση", δεκάδες είναι οι νεκροί στο Αιγαίο, τα νερά μετατρέπονται σε παγίδες θανάτου, γίνονται επιθέσεις μασκοφόρων σε βάρκες και επικίνδυνες επιχειρήσεις απώθησης (push back), όπως καταγγέλλεται από την Ηuman Rights Watch.

 

Η Ε.Ε. παρόλες τις Συνόδους κορυφής και τα "μέτρα" εξακολουθεί να μην προσφέρει ασφαλή πρόσβαση στους πρόσφυγες, κατά παράβαση των διεθνών συνθηκών. Αντ' αυτού ενισχύει τη Frontex που αναλαμβάνει την επιτήρηση των συνόρων, εμποδίζοντας την ασφαλή διέλευση των προσφύγων. Καταγγέλλει τους διακινητές, αλλά στην πράξη ανέχεται και ενισχύει με τις πολιτικές της την άγρια εκμετάλλευση των προσφύγων. Η Ευρώπη δεν θέλει τους πρόσφυγες και μετανάστες. Δεν θέλει να δώσει λύσεις. Δεν θέλει τη δημιουργία ενός ασφαλούς ευρωπαϊκού διαδρόμου με οργανωμένα κέντρα ταυτοποίησης (που δεν θα αλλάζουν κάθε λίγο και λιγάκι τις διαδικασίες).

 

Παρότι η UNHCR, Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, πριν από μήνες έδωσε στοιχεία για την αύξηση των ροών μέχρι το φθινόπωρο, ούτε οι αρχές ούτε οι οργανώσεις φρόντισαν να διασφαλίσουν ανθρώπινες συνθήκες υποδοχής και φιλοξενίας. Όμως δίνονται τεράστια ποσά στη Frontex για την επίβλεψη των συνόρων και τις επαναπροωθήσεις.

 

Φτάσαμε τέλη Οκτώβρη με χιλιάδες πρόσφυγες κάτω από τη βροχή , χωρίς υποδομές υποδοχής, χωρίς καταλύματα, συνθήκες υγιεινής, τουαλέτες, φαγητό και νερό. Οι άνθρωποι στη Μόρια ζουν μέσα σε μία χωματερή και αντιμετωπίζονται και οι ίδιοι ως σκουπίδια. Δεν υπάρχουν γιατροί το βράδυ, ευάλωτα άτομα που δικαιούνται προτεραιότητα στην καταγραφή δεν εντοπίζονται, οι ασυνόδευτοι ανήλικοι βρίσκονται σε άθλιες συνθήκες εγκλεισμού (10χρονα, 12χρονα αγόρια και κορίτσια συμβιώνουν μαζί με 20χρονους), δεν υπάρχουν σαφείς πληροφορίες για τη διαδικασία καταγραφής τους ούτε καν σταθερό σύστημα καταγραφής. Υπάρχει έλλειψη διερμηνέων, οι ουρές εξελίσσονται σε πεδία συγκρούσεων. Για όσους έχουν εικόνα για το τι γίνεται στη Μόρια ξέρουν ότι η βία της αστυνομίας γίνεται ανεκτή από όλους (αρχές και οργανώσεις) ως αναγκαίο κακό και αντί να αποστέλλεται προσωπικό για την καταγραφή ενισχύονται οι δυνάμεις καταστολής. Δεν υπάρχει καμία επίσημη καταγγελία για τα δακρυγόνα και το ξύλο που πέφτει κάθε βράδυ, την απαράδεκτη συμπεριφορά προς ένα πληθυσμό που δεν έχει τρόπο να προστατευτεί. Η πλήρης αποτυχία αρχών και ΜΚΟ να συντονιστούν αφήνει τους πρόσφυγες στο έλεος της αστυνομίας και των δυνάμεων καταστολής.

 

Με τα εκατομμύρια να χορεύουν γύρω από τα κέντρα υποδοχής & τις εξαγγελίες περαιτέρω χρηματοδότησης των hot spot είναι καιρός οι πολίτες αυτού του τόπου να απαιτήσουν επιμερισμό των ευθυνών για αυτό το ατελείωτο μαρτύριο που, αν και δεν το βιώνουν οι ίδιοι, αναγκάζονται να το παρακολουθούν και να συμμετέχουν.

 

Καλούμε λοιπόν κάθε έναν να κατέβει στο δρόμο και να απαιτήσει να μη γίνουν τα νησιά hot spot-χωματερές ανθρώπων, στρατόπεδα συγκέντρωσης και διαλογής ανθρώπων που θα αποτελέσουν το φτηνό εργατικό δυναμικό της Ευρώπης. Με τη συμμετοχή της Ύπατης Αρμοστείας οργανώνονται τα πρώτα hot spots στην Ελλάδα που σημαίνει ότι ενεργοποιούνται ξανά οι επιστροφές στη χώρα εισόδου με βάση τον Κανονισμό του Δουβλίνου, κλείνουν τα βόρεια σύνορα και ο κόσμος θα εγκλωβιστεί εδώ σε ελεεινές συνθήκες.

 

 

 

φωτογραφίες Πέτρος Τσακμάκης