Δουλεύουν συνεχώς 32 ώρες, τους πετούν πέτρες, κινδυνεύουν με κορονοϊό... Είναι οι Πυροσβέστες της Λέσβου, είναι η αδιαφορία των αρμοδίων

Προς:  Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη / Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων / Υφυπουργό Πολιτικής Προστασίας και Διαχείρισης Κρίσεων

  Γενικό Γραμματέα Πολιτικής Προστασίας /  Αρχηγό Πυροσβεστικού Σώματος / Βουλευτές Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου / Περιφερειάρχη Βορείου Αιγαίου

 Εισαγγελέα Πρωτοδικών Μυτιλήνης  / Π.Ο.Ε.Υ.Π.Σ.- Μέλη μας

ΑΝΑΦΟΡΑ

Με το με ημεροχρονολογία 10 Σεπτεμβρίου 2020 έγγραφό  μας, με Αρ.Πρωτ. 71, απευθυνόμενο προς την Π.Ο.Ε.Υ.Π.Σ.,  για πολλοστή φορά  ζητήσαμε την ενίσχυση των υπηρεσιών του νησιού σε προσωπικό και εξοπλισμό  και την αναγκαία υγειονομική και διοικητική υποστήριξη, λόγω  του αδιαμφισβήτητου γεγονότος ότι όλοι  οι υπάλληλοι του Π.Σ. στο νησί της Λέσβου έχουν υπερβεί εαυτόν και τα όρια αντοχής τους, μετά από τις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί στο νησί της Λέσβου από τις 8 Σεπτεμβρίου, οπότε και ξεκίνησαν οι φωτιές στο ΚΥΤ Μόριας, που είχαν ως αποτέλεσμα την ολοκληρωτική καταστροφή του.

Επί του ανωτέρω εγγράφου μας , σύμφωνα με το περιεχόμενο του οποίου με τη σειρά της η Π.Ο.Ε.Υ.Π.Σ. απηύθυνε με το Αρ.Πρωτ. 172 έγγραφο, έκκληση προς το Αρχηγείο του Πυροσβεστικού Σώματος για την ενίσχυση των υπηρεσιών του νησιού σε στελεχιακό δυναμικό και απαραίτητο εξοπλισμό, ουδεμία έγγραφη απάντηση λάβαμε ή μη μόνον προφορική, «δια στόματος» του αρμοδίου εκπροσώπου του Αρχηγείου, ο οποίος μας απέκλεισε κατηγορηματικά το ενδεχόμενο της ενίσχυσης των υπηρεσιών σε προσωπικό αλλά και εξοπλισμό καθ’ ότι, όπως ισχυρίστηκε, υπάρχει επάρκεια και σε ανθρώπινο δυναμικό αλλά και σε υλικοτεχνική υποδομή.

Ίσως , θέλουμε να πιστεύουμε , ότι δεν έγινε αντιληπτό διά των ως άνω εγγράφων μας αλλά και των κατ’ επανάληψη προφορικών επαφών που είχαμε με την φυσική ηγεσία του Σώματος ότι στην προκειμένη περίπτωση για τους πυροσβέστες που υπηρετούν στο νησί της Λέσβου δεν τίθεται απλά ζήτημα καταπόνησης του προσωπικού με καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης ή ενδεχομένως και άσκοπες επιφυλακές, δεν τίθεται καν ζήτημα αποζημιώσεως, είτε χρηματικής είτε δια ημερήσιων αναπαύσεων, ούτε βέβαια θέμα «οικογενειακού προγραμματισμού» και «ελεύθερου χρόνου», έννοιες οι οποίες έχουν πλέον «εξαφανιστεί» από τη ζωή των πυροσβεστών της Μυτιλήνης, ούτε βέβαια ζήτημα προσωπικής ζωής εκτός υπηρεσίας, καθ’ ότι  φρονούμε ότι αυτά είναι ζητήματα τα οποία απασχολούν το σύνολο του προσωπικού  της Πυροσβεστικής σε πανελλαδικό επίπεδο και εισέτι δεν φαίνεται στον ορίζοντα οποιαδήποτε «αχτίδα φωτός», οποιαδήποτε «νότα αισιοδοξίας», παρά τις υποσχέσεις που κατά καιρούς έχουν δοθεί και τις διευκρινίσεις ότι δεν είναι στις προθέσεις της Διοίκησης η καταπόνηση του προσωπικού με άσκοπες επιφυλακές.

Στην προκειμένη περίπτωση αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι ότι,  υπό τις συνθήκες που εργαζόμαστε και αυτές που καλούμεθα να αντιμετωπίσουμε,  τίθεται πλέον  ζήτημα διακινδύνευσης όχι μόνο της υγείας μας αλλά και της ίδιας της σωματικής μας ακεραιότητας .

Και  διευκρινίζουμε ότι δεν αναφερόμαστε στην επιτακτική  αναγκαιότητα για προληπτικές υγειονομικές εξετάσεις εξ αιτίας του ότι εκτιθέμεθα σε ποικίλα επιβαρυντικά για την υγεία μας περιβάλλοντα στοιχεία , λόγω ύπαρξης έντονων καπνών , αιωρούμενων σωματιδίων , υπολειμμάτων καύσης , διοξινών , χημικών παραγώγων από αστικά ή και βιομηχανικά συμβάντα, την έκθεση μας  σε υψηλές θερμοκρασίες των υλικών που καίγονται και των θερμοκρασιών του περιβάλλοντος σε συνδυασμό με την συνεχόμενη κόπωση λόγω ιδιομορφίας των συμβάντων και της συνεχόμενης  υπερεργασίας, που βέβαια έχουν επιπτώσεις όχι μόνο στην σωματική αλλά και στην ψυχική υγεία.

Αναφερόμαστε στο γεγονός ότι είμαστε εκτεθειμένοι και  απροστάτευτοι  στον  κορωνοϊό αλλά και σε άλλα λοιμώδη νοσήματα, όταν  καλούμεθα να επιτελέσουμε το έργο μας ανάμεσα σε άτομα που αποδεδειγμένα είναι φορείς ή νοσούν. Αναφερόμαστε στο γεγονός ότι δεχόμαστε επιθέσεις με πέτρες, με μαχαίρια, με αιχμηρά αντικείμενα  και με πάσης φύσεως αυτοσχέδια όπλα. Αναφερόμαστε στο γεγονός ότι αντιμετωπίζουμε  άτομα –  σαφώς  μία μερίδα και όχι το σύνολο των προσφύγων-μεταναστών, οι οποίοι υφίστανται και αυτοί τις δραματικές συνέπειες της κατάστασης που έχει προκύψει – τα οποία δεν διστάζουν να αφαιρέσουν ακόμη και ανθρώπινες ζωές και αποδεδειγμένα επιδεικνύουν παραβατικές ή ακόμη και εγκληματικές συμπεριφορές.

Αναφερόμαστε στο γεγονός ότι η συνεχόμενη εργασία μας,  παρανόμως και χωρίς αποζημίωση,  όχι απλώς   υπερβαίνει  τις εικοσιτέσσερις ώρες, αλλά ενίοτε φθάνει και υπερβαίνει τις τριανταδύο συνεχόμενες ώρες, ειδικά μετά την εξάντληση των ωρών των εποχικών συναδέλφων. Αναφερόμαστε στο γεγονός ότι τα πληρώματα των οχημάτων  λειτουργούν  επί εικοσιτετραώρου βάσεως με κίνδυνο λόγω κοπώσεως και εξαντλήσεως να προκαλέσουν ατύχημα. Αναφερόμαστε στο γεγονός ότι ατύπως λειτουργούμε με κατάσταση επικινδυνότητας στο πέντε , ήτοι  σε κατάσταση συναγερμού. Αναφερόμαστε στο γεγονός  ότι εντός των Κέντρων Πρώτης Υποδοχής οι συνάδελφοι παρεμποδίζονται στο έργο τους από πρόσφυγες – μετανάστες οι οποίοι όχι απλά  δεν διστάζουν να προκαλέσουν ζημιές στα οχήματα, όπως και προκάλεσαν, αλλά και να προκαλέσουν σοβαρές ή και βαρειές σωματικές βλάβες σε συναδέλφους.

Δια της παρούσας επιστολής μας όχι απλά μεταφέρουμε την κραυγή αγωνίας των συναδέλφων που επί μακρό χρονικό διάστημα  δεν είναι απλώς σε επιφυλακή, αλλά επιχειρούν ακατάπαυστα, αντιμέτωποι με επιθέσεις που απειλούν τη σωματική τους ακεραιότητα, και που έρχονται σε επαφή με εν δυνάμει κρούσματα του COVID-19, έχοντας υπερβεί εαυτόν και τα όρια αντοχής   αποτρέποντας τα χειρότερα, αλλά κρούουμε τον κώδωνα του κινδύνου για το σοβαρό ενδεχόμενο πλέον να θρηνήσουμε ανθρώπινα θύματα.

Παρακαλούμε συνεπώς όπως υπάρξει άμεση ενίσχυση της Υπηρεσίας σε ανθρώπινο δυναμικό, οχήματα και υλικοτεχνικό εξοπλισμό.