«Με 6 κλικ» της Γιώτας Φώτου και «Φτου ξελύπη» της Μαριέττας Κόντου
Με 6 κλικ» της Γιώτας Φώτου και «Φτου ξελύπη» της Μαριέττας Κόντου
«Με 6 κλικ» της Γιώτας Φώτου (Εκδόσεις Ψυχογιός) και «Φτου ξελύπη» της Μαριέττας Κόντου (Εκδόσεις Μεταίχμιο)
Γράφει η Ράνια Μπουμπουρή
«Με 6 κλικ» της Γιώτας Φώτου (Εκδόσεις Ψυχογιός, Πρώτη έκδοση: Σεπτέμβριος 2016)
Η Γιώτα Φώτου έχει κάνει παιδαγωγικές σπουδές, εργάστηκε ως σχολική σύμβουλος στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και έχει γράψει πολλά βιβλία για παιδιά, όπως και μυθιστορήματα για το ενήλικο κοινό. Το μυθιστόρημα Με 6 κλικ απευθύνεται σε παιδιά από 12 ετών.
Σύμφωνα με την υπόθεση, η 12χρονη Βίβιαν, που έχει μεγαλώσει σε βίλα στην Κηφισιά και είναι μαθημένη σ’ έναν τρόπο ζωής με πολλές ανέσεις, αναγκάζεται ν’ ακολουθήσει την οικογένειά της στην επαρχία εξαιτίας της οικονομικής κρίσης που έπληξε βαριά τον πατέρα της. Εκεί γνωρίζεται με τα συνομήλικα παιδιά του χωριού, με τα οποία τη χωρίζει χάσμα που στην αρχή φαντάζει αγεφύρωτο. Ανάμεσά τους κι ο Στέργιος, μαθημένος να ζει κοντά στη φύση και να συμμετέχει στον αγώνα των μεγάλων για επιβίωση: «Θα την απολάμβανε αυτή τη μέρα. Θα έβαζε όλα όσα τον προβλημάτιζαν στην άκρη. Η ανησυχία του πατέρα του είχε μεταδοθεί και στον ίδιο, κι ας μην του μίλησε εκείνος προσωπικά. […] Ήταν μια παλιά ιστορία. Ο παραγωγός πουλάει φτηνά και το προϊόν, περνώντας από διάφορους μεσάζοντες, φτάνει στον καταναλωτή πανάκριβο. Εκείνος που παιδεύεται έναν ολόκληρο χρόνο παίρνει ψίχουλα και οι έμποροι τη μερίδα του λέοντος. Αυτό ο Στέργιος ποτέ δεν μπόρεσε να το κατανοήσει! Σίγουρα θα υπήρχε κάποιος άλλος τρόπος, ώστε και ο αγρότης να αμείβεται καλύτερα και ο πολίτης ν’ αγοράζει σε προσιτή τιμή» (σελ.70).
Σε πρώτο πλάνο έχουμε την ιστορία των δύο παιδιών, της Βίβιαν και του Στέργιου, που τους φέρνει κάποια στιγμή κοντά η μεγάλη τους αγάπη για την τέχνη της φωτογραφίας, μια αισθητική συγγένεια που δείχνει τελικά ότι τα όρια που βάζουμε ανάμεσα στον εαυτό μας και τους άλλους είναι πολλές φορές αχρείαστα και τεχνητά – αλλά, τουλάχιστον, είναι απολαυστική η υπέρβασή τους. Σε δεύτερο πλάνο, βέβαια, παρακολουθούμε τον αγώνα της ελληνικής κοινωνίας να σταθεί στα πόδια της μες στην οικονομική κρίση, μέσα σε συνθήκες που άλλαξαν άρδην επηρεάζοντας αναγκαστικά όχι μόνο όσους τις υφίστανται άμεσα, αλλά και τους πάντες γύρω τους.
Μακάρι, σε μια βιβλιοπαρουσίαση, να ήταν πλεονασμός ν’ αναφερθεί κανείς στα προσεκτικά επιλεγμένα εκφραστικά μέσα του συγγραφέα, αλλά δυστυχώς η προσεγμένη έκφραση δεν είναι κάτι δεδομένο. Εδώ έχουμε ένα βιβλίο τόσο καλοδουλεμένο ώστε διαβάζεται πολύ ευχάριστα, έξυπνο και τρυφερό, που θ’ αγγίξει τα παιδιά ίσως και λίγο μικρότερων ηλικιών, εμπνέοντάς τους εμπιστοσύνη στις δημιουργικές δυνάμεις που κρύβουν μέσα τους.
Βρείτε το εδώ
«Φτου ξελύπη» της Μαριέττας Κόντου (Εικόνες: Στάθης Πετρόπουλος, Εκδόσεις Μεταίχμιο, Πρώτη έκδοση: Απρίλιος 2017)
Η Μαριέττα Κόντου (γενν. 1972, Αθήνα) σπούδασε Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, έκανε το μεταπτυχιακό της στη Συστημική Θεραπεία Ζεύγους και Οικογένειας, και το διδακτορικό της στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Το Φτου ξελύπη είναι το τέταρτο βιβλίο της για παιδιά, εντάσσεται στη σειρά «Ιστορίες που ζεις δυνατά» και απευθύνεται σε παιδιά από 10 ετών.
Η υπόθεση βασίζεται σε αληθινή ιστορία και αφορά το ταξίδι της Νουρ, της μικρής Σύριας κολυμβήτριας, η οποία αναγκάζεται να φύγει από τη Δαμασκό μαζί με την αδελφή της, περνώντας από την Τουρκία με βάρκα προς τη Λέσβο. Μόνο που η βάρκα κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να ανατραπεί και είναι γεμάτη ανθρώπους που δεν ξέρουν κολύμπι. Έτσι, η Νουρ και η αδελφή της βουτάνε στο νερό και κολυμπάνε τραβώντας τη βάρκα ώσπου φτάνουν επιτέλους στη Λέσβο. Από εκεί όμως τις περιμένει άλλη οδύσσεια μέχρι να φύγουν για τη Γερμανία – κι όχι μόνο αυτές τις δύο αλλά και την πολυαγαπημένη γάτα της Νουρ, την Κιταμπάν, που την κουβάλησε κρυφά σε όλο το ταξίδι.
Είναι μια ιστορία που πράγματι τη ζούμε δυνατά διαβάζοντάς την – χωρίς να έχει καμία κραυγαλέα έκφραση, αλλά με διάχυτο βουβό πόνο, και χωρίς να διολισθαίνει ούτε στιγμή στον μελοδραματισμό, η Μαριέττα Κόντου καταφέρνει να μας βάλει στη θέση της μικρής Νουρ, καταφέρνει να μας δείξει τον κόσμο με τα μάτια μιας κοπέλας που έχει μάθει να αγωνίζεται σκληρά και με αξιοπρέπεια για τα όνειρά της. «Είμαστε παιδιά σαν όλα τ’ άλλα, τίποτε διαφορετικό, όμως γεννηθήκαμε σε τόπους που δεν είναι χαμογελαστοί και διαλέξαμε να μην τα παρατήσουμε και, αντί να μας κυνηγούν, να κυνηγάμε εμείς έναν στόχο», λέει η Νουρ όχι μόνο για τον εαυτό της, αλλά για όλη την ομάδα των προσφύγων που αγωνίστηκε στην Ολυμπιάδα του Ρίο (σελ.71).
Αξίζει να σημειωθεί ότι το βιβλίο μεταφράστηκε στα αραβικά και τυπώθηκε σε 2.000 αντίτυπα, τα οποία έχουν αρχίσει να διανέμονται δωρεάν από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο σε ειδικές δομές φιλοξενίας και σε σχολεία, ώστε να φτάσουν στα χέρια αραβόφωνων παιδιών-προσφύγων σε όλη την Ελλάδα.
Βρείτε το εδώ
