Συναδέλφισσες/-οι
Την Παρασκευή 14/1 πραγματοποιήθηκαν πανελλαδικά παραστάσεις διαμαρτυρίας στις ΠΔΕ ενάντια στις πιθανολογούμενες καταργήσεις και συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων. Δεκάδες εκπαιδευτικοί συμμετείχαν και στη Λέσβο μαζί με τους συλλόγους τους (α΄θμιας, β΄θμιας, αδιόριστοι) καθώς και γονείς. Την ημέρα εκείνη διάλεξε το Υπουργείο Παιδείας να εκδώσει δελτίο τύπου στο οποίο δημοσιοποιεί τα κριτήρια με βάση τα οποία προτείνει να γίνουν οι καταργήσεις και οι συγχωνεύσεις των σχολικών μονάδων. Αποκαλύφθηκε λοιπόν καθαρά από το δελτίο τύπου, καταρχάς, η πρόθεση του Υπουργείου να προχωρήσει στις συγχωνεύσεις.
Αυτό επιβεβαιώνεται επίσης και από την δέσμευση που ανέλαβε η ελληνική κυβέρνηση απέναντι στην Τρόικα, στη νεότερη αναθεώρηση των όρων του μνημονίου, σύμφωνα με την οποία η κυβέρνηση οφείλει να συστήσει μέσα στον Φλεβάρη «ανεξάρτητη ειδική ομάδα εκπαιδευτικής πολιτικής με στόχο την αύξηση της αποτελεσματικότητας του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος και της αποτελεσματικότερης χρήσης πόρων». Με άλλα λόγια, με τη δέσμευση αυτή η ελληνική εκπαίδευση τίθεται ουσιαστικά και τυπικά υπό την κηδεμονία της τρόικας, η οποία θα αποφασίζει για τη λειτουργία της με αυστηρώς λογιστικά κριτήρια, έχοντας ως δηλωμένο στόχο το «φτηνό σχολείο». Αυτή η πολιτική δεν μπορεί να υλοποιηθεί παρά μόνο με ένα ευρύ πρόγραμμα καταργήσεων και συγχωνεύσεων σχολικών μονάδων.
Ταυτόχρονα η βούληση του Υπουργείου να προχωρήσει στις συγχωνεύσεις επιβεβαιώνεται και από την φετινή σχολική μας εμπειρία: τα πρώτα σχολεία ήδη έχουν κλείσει σε διάφορους νομούς της Ελλάδας, το αθλητικό έκλεισε με συνοπτικές διαδικασίες στη μέση της χρονιάς, το πάγωμα των διορισμών οδήγησε σε μείωση του εκπαιδευτικού προσωπικού και στην υπολειτουργία πολλών σχολείων, το εργασιακό ωράριο και οι συνθήκες δουλειάς των εκπαιδευτικών πιέστηκαν πάρα πολύ (διάθεση στην α΄θμια, υπερωρίες κ.λπ.), επιβλήθηκε η λειτουργία τμημάτων έως και τριάντα μαθητών, καταργήθηκαν αντισταθμιστικοί θεσμοί στήριξης των πιο αδύναμων μαθησιακά και κοινωνικά μαθητών (ΠΔΣ, ενισχυτική διδασκαλία), μειώθηκαν στο ελάχιστο τα κονδύλια των σχολικών επιτροπών για τα λειτουργικά έξοδα…
Τα κριτήρια που έθεσε το Υπουργείο για να κλείσει σχολικές μονάδες κάθε άλλο παρά παιδαγωγικά είναι: πόσο παιδαγωγικό είναι, ας πούμε, ένας μαθητής να μετακινείται μισή ώρα με λεωφορείο για να πάει στο σχολείο (και μισή για να γυρίσει), συχνά σε δύσβατους δρόμους και με κακές καιρικές συνθήκες; Πόσο παιδαγωγικό είναι να διαμορφωθούν μονάδες-μαμούθ, απρόσωπες, χωρίς μαθητές και εκπαιδευτικοί να μπορούν διαμορφώσουν ποτέ σοβαρές παιδαγωγικές σχέσεις; Πόσο παιδαγωγικό είναι να εφαρμόζονται οι «καινοτόμες δράσεις» σε τμήματα των τριάντα μαθητών;
Αλλά και στο επίπεδο της οικονομικής αποτελεσματικότητας είναι σχεδόν βέβαιο πως όχι μόνο δεν θα εξοικονομηθεί φράγκο από τις συγχωνεύσεις αλλά το κόστος μεταφοράς των μαθητών θα είναι πολύ μεγαλύτερο από τα λειτουργικά έξοδα των καταργούμενων σχολικών μονάδων. Η διασπάθιση εξάλλου των κονδυλίων που προβλέπονται για τη μεταφορά των μαθητών έως σήμερα είναι παροιμιώδης.
Οι απαντήσεις που λάβαμε από τον υπεύθυνο Παιδαγωγικής και Επιστημονικής Καθοδήγησης κο Ελευθερίου για τις προθέσεις της εκπαιδευτικής διοίκησης ήταν ανεπαρκείς· για την ακρίβεια δεν ήταν καν απαντήσεις. Δεν είχε να πει τίποτα ούτε για κλείσιμο του Αθλητικού Λυκείου, ούτε για τα τμήματα του Αθλητικού Γυμνασίου που καταργήθηκαν, ούτε για τα αντίστοιχα προβλήματα που οδηγούν το Μουσικό σε λουκέτο. Επίσης δεν είχε να πει τίποτα για τα αμέτρητα κτηριακά προβλήματα των σχολείων, ιδίως της πόλης της Μυτιλήνης. Για πολλά ο κος Ελευθερίου ήταν όντως αναρμόδιος. Η κυρία Διαμαντοπούλου είχε φροντίσει να προστατέψει από τις διαμαρτυρίες τα στελέχη της (ανάμεσα σε αυτά και την κυρία Κοντέλλη) καλώντας τα σε …σύσκεψη στο Υπουργείο (όλως τυχαίως την ημέρα της πανελλαδικής διαμαρτυρίας)…
Το εκπαιδευτικό κίνημα θα πρέπει αποφασιστικά να διακηρύξει την αντίθεσή του σε κάθε απόπειρα κατάργησης ή συγχώνευσης σχολικών μονάδων, ιδιαίτερα από τη στιγμή που σήμερα δεν υπάρχει καμία προϋπόθεση ώστε τα όποια καταργούμενα σχολεία να λειτουργήσουν σε καλύτερες και πιο σύγχρονες εγκαταστάσεις. Καλούμε την ΕΛΜΕ να πάρει πρωτοβουλίες συντονισμού και δράσεων με γονείς και μαθητές, με τις τοπικές κοινωνίες, για τις οποίες η κατάργηση των σχολείων θα σημάνει ολοκληρωτική εγκατάλειψη. Να απαιτήσει από τους θεσμικούς παράγοντες που ευθύνονται για τη λειτουργία των σχολικών μονάδων (Δήμαρχο, Περιφερειάρχη, τοπικά εκπαιδευτικά στελέχη) να πάρουν σαφή θέση και να αρνηθούν να συναινέσουν στο κλείσιμό τους.
Κυρίως εμείς οι ίδιοι, να ξεπεράσουμε λογικές ανταγωνισμού και επιβίωσης της κάθε σχολικής μονάδας, να μην πιστέψουμε τις διαβεβαιώσεις «αρμοδίων» παραγόντων ότι το τάδε ή το δείνα σχολείο θα τη γλιτώσει. Κανείς δεν θα τη γλιτώσει αν κλείσει ο διπλανός του.
Πάνω απ’ όλα, θα πρέπει γονείς – μαθητές – εργαζόμενοι – τοπικές κοινωνίες να οργανώσουμε κίνημα αντίστασης και ανατροπής της πολιτικής αυτής που κλείνει σχολεία και νοσοκομεία, που κλείνει κοινωνικές υπηρεσίες για να χαρίζει κέρδη στις τράπεζες και στο κεφάλαιο.
Να μην πληρώσουμε εμείς τη κρίση τους. Να περάσουμε στην αντεπίθεση διεκδικώντας τις ανάγκες μας. Αντί να κλείσουν, να ανοίξουν νέα σχολεία, νέοι εκπαιδευτικοί θεσμοί που να αγκαλιάζουν όλα τα παιδιά και κυρίως όσα σήμερα είναι αποκλεισμένα από τη βασική εκπαίδευση. Να διεκδικήσουμε μαζικούς διορισμούς μόνιμων εκπαιδευτικών. 15% του προϋπολογισμού για την Παιδεία. Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση.
