Ο 45χρονος Τάκης Τσιρεπλής (υποψήφιος Περιφερειάρχης με το συνδυασμό 'ΑΝΤΑΡΣΙΑ στο ΑΙΓΑΙΟ") , είναι καθηγητής, συνδικαλιστής των Παρεμβάσεων, με συμμετοχή στους αγώνες για την
παιδεία και στην προσπάθεια για μια ταξική αναγέννηση του εργατικού κινήματος μέσα από το Συντονισμό Πρωτοβάθμιων Σωματείων της Λέσβου. Είχε ενεργό παρουσία στις κινητοποιήσεις των κατοίκων ενάντια στο Πεδίο Βολής στην Άγρα και τη ρύπανση της δυτικής Λέσβου από τις γαλακτοβιομηχανίες. Είναι δημοτικός σύμβουλος Καλλονής εκλεγμένος με ανεξάρτητο ψηφοδέλτιο πλατιάς αριστερής συνεργασίας.
Ποιο είναι το περιεχόμενο της Ανταρσίας που ξεκινάτε στο Αιγαίο;
Βρισκόμαστε μπροστά στις πρώτες εκλογές μετά το Μνημόνιο. Αν ο Παπανδρέου πάρει το πράσινο φως που ζητάει, μας περιμένει ένα νέο κύμα μέτρων... Είναι όρος ζωής για τον κόσμο της δουλειάς η αποφασιστική καταδίκη του Μνημονίου και του συνόλου της πολιτικής ΠΑΣΟΚ της ΕΕ και του ΔΝΤ. Όχι για να αλλάξει ο διαχειριστής, αλλά η πολιτική. Πρώτο βήμα σε αυτήν την πορεία είναι το πρόγραμμα που προτείνει η αντικαπιταλιστική αριστερά για άρνηση πληρωμής του χρέους, έξοδο από το ευρώ, ρήξη με την ΕΕ, εθνικοποίηση των τραπεζών. Μήπως όμως είναι πολυτέλεια ένα ψηφοδέλτιο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς όταν χρειάζεται τόση δουλειά στο μαζικό κίνημα; Ζούμε σε μια ιστορική εποχή, που μας ζητάει ιστορικές αποφάσεις. Δεν έχει την πολυτέλεια η αντικαπιταλιστική αριστερά να διαλέγει σε ποια μέτωπα θα πολεμήσει. Γι’ αυτό και προτείνουμε ανταρσία σε όλη τη γραμμή του κοινωνικού μετώπου. Η συμμετοχή μας στις εκλογές θα είναι μια πολιτική εξόρμηση στήριξης και συμμετοχής στους κοινωνικούς αγώνες. Το διπλό όχι στο Μνημόνιο και τον Καλλικράτη που προβάλλουμε δε στοχεύει απλά στην καταγραφή μιας διαμαρτυρίας. Είναι κάλεσμα αγώνα για ένα λαϊκό ξεσηκωμό με στόχο την ανατροπή της πολιτικής ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ.
Προσφέρεται όμως η αναμέτρηση αυτή για καταδίκη του Μνημονίου; Η πολιτική που στο όνομα του χρέους υποθηκεύει το μέλλον μας είναι παρούσα παντού. Δεν είναι τυχαίο ούτε συμβολικό ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ κατεβάζουν για περιφερειάρχες το δήμαρχο Μυτιλήνης Γιακαλή και το νομάρχη Λέσβου Βογιατζή, αυτούς δηλαδή που βούλιαξαν στα χρέη δήμο και νομαρχία. Το χρέος του τοπικού και κεντρικού κράτους, το ιδιωτικό χρέος στην Αγροτική και το στεγαστικό είναι ευκαιρίες κερδοφορίας για το κεφαλαίο. Ένα μίνι Μνημόνιο βιώνει αυτές τις μέρες ο δήμος Μυτιλήνης που λόγω χρεών έχει απλήρωτους τους συμβασιούχους, ενώ μεθοδεύεται νέο δάνειο 1,49 εκατ. ευρώ. Αυτοί οι δίδυμοι πύργοι της χρεοκοπίας είναι που υπερασπίζονται το Μνημόνιο, αυτοί δηλώνουν πρόθυμοι να εφαρμόσουν τον Καλλικράτη.
Παρόλα αυτά είναι υπαρκτή η δυσκολία της αριστεράς να πείσει και να εμπνεύσει... Η αριστερά δεν πείθει γιατί παρόλο που ο λαός τη στήριξε γενναιόδωρα, αυτή δεν του έδειξε καμιά εμπιστοσύνη. Δεν πίστεψε ότι οι αγώνες μπορούν να νικήσουν. Τις καλύτερες μέρες τις περίμενε μέσα από συμμαχίες με την επίσημη πολιτική. Ο Βογιατζής πριν γίνει νομάρχης με τη ΝΔ ήταν ο βασικός εκπρόσωπος της συντονιστικής των αγροτών με τις πλάτες του ΚΚΕ. Ο Γιακαλής θεωρούνταν πολιτικά ξοφλημένος μέχρι να τον ανασύρει το ΚΚΕ και να τον βοηθήσει στην πρώτη εκλογή του. Την ίδια στιγμή συνεχίζει τον ανένδοτο απέναντι στην αντικαπιταλιστική αριστερά. Αλλά μήπως και ο υποψήφιος της ΝΔ για το δήμο Μυτιλήνης Χατζηκομνηνός ως δήμαρχος δεν είχε στέλεχος του ΣΥΝ για αντιδήμαρχο; Τη στάση αρχών την κρατάει ο ΣΥΝ για την προσήλωση στην ΕΕ και το ευρώ. Δεν φταίει ο κόσμος που δεν εμπιστεύεται την αριστερά, δεν είναι στραβός ο γυαλός... Σε ποια ειδικότερα προβλήματα των νησιών στέκεται η Ανταρσία στο Αιγαίο; Τα νησιά υποφέρουν από το “μοντέλο” του Σηφουνάκη, του κράτους πρόνοιας για τους εφοπλιστές και τους ξενοδόχους. Ένα μοντέλο που απομονώνει τα νησιά με τα περιορισμένα δρομολόγια των πλοίων και τα πανάκριβα εισιτήρια. Που φυτεύει μουσεία σε χωριά τα οποία ρημάζουν γιατί δεν υπάρχει δουλειά, γιατί η φτωχή αγροτιά καταστρέφεται. Παράλληλα η επέλαση του μεγάλου κεφαλαίου στην αγροτική οικονομία δεν πλήττει απλά τους αγροτοκτηνοτρόφους, αλλά καταστέφει συνολικά τον τόπο, με την υπερεκμετάλλευση, αλλά και την απαξίωση και την εγκατάληψη, όπως στη βόρεια Χίο. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που συμβαίνει με το γάλα στη Λέσβο όπου τέσσερεις-πέντε μεγαλέμποροι έχουν συγκροτήσει καρτέλ. Αγοράζουν το γάλα σε τιμή πολύ μικρότερη από την υπόλοιπη Ελλάδα και η διαφορά δίνει υπερκέρδη εκατομμυρίων. Οι κτηνοτρόφοι βρίσκονται σε δύσκολη κατάσταση. Την ίδια στιγμή τα τυροκομεία έχουν πολύ μεγάλο όγκο λυμάτων, τον τυρόγαλο, που τον ρίχνουν σε παρακείμενους χείμαρρους. Εκεί αναπτύσσεται μεγάλο μικροβιακό φορτίο και σοβαρή περιβαλλοντική επιβάρυνση. Στο Σκαλοχώρι σχετικά πρόσφατα μολύνθηκαν τα υπόγεια νερά (πηγάδια-γεωτρήσεις), δυο ποτάμια (Κάτω Πέτρα, Βούλγαρη), αλλά και η κοντινή θάλασσα όπου κατέληγαν τα λύματα.
Στη συνηθισμένη απάντηση ότι δεν υπάρχει εναλλακτική πώς απαντάτε; Μόνο ο ξεσηκωμός των κατοίκων προκάλεσε κάποια στοιχειώδη μέτρα, ενώ η διαφημισμένη αυτοψία του νομάρχη μετατράπηκε σε... ξενάγηση στα τυροκομεία και προσφορά τυριών ως δώρα από τον επιχειρηματία. Η ολοκληρωμένη όμως λύση είναι ένα σύγχρονο και αποκλειστικά συνεταιριστικό τυροκομείο που θα σπάσει το καρτέλ, θα παράγει υγιεινά και φθηνά προϊόντα και θα πληροί τις περιβαλλοντικές προδιαγραφές. Το γεγονός ότι αυτή η λύση δε χωράει στην “πράσινη ανάπτυξη” του Μνημονίου δείχνει όχι μόνο τον αντιδραστικό χαρακτήρα της κυρίαρχης πολιτικής, αλλά και το αδιέξοδό της. Αντίστοιχα στο θέμα της θαλάσσιας συγκοινωνίας λ.χ., δεν μπορεί να δοθεί διέξοδος χωρίς δημόσιες συγκοινωνίες με κοινωνικό προσανατολισμό στην ανάγκη για τακτική συγκοινωνία, φθηνή, ασφαλή και όχι ρυπογόνα. Οι ανατροπές αντικαπιταλιστικού χαρακτήρα είναι παραπάνω από αναγκαίες. Βέβαια ανατροπές δε γίνονται χωρίς αγώνες και κίνημα με στρατηγική. Γι’ αυτό και το πρόγραμμα της Ανταρσίας στο Αιγαίο-Αντικαπιταλιστική Αριστερά δεν είναι σύνολο αιτημάτων προς κάποιους υπεύθυνους, αλλά είναι κάλεσμα για αγώνα. Απευθύνεται στους εργαζόμενους και την κοινωνία για το αγκαλιάσει, για να το ενισχύσει και να το επιβάλλει με τους αγώνες του.
Η εμπειρία σου στην τοπική αυτοδιοίκηση τι δείχνει σε σχέση με τον Καλλικράτη;
Ο Καλλικράτης θα απογειώσει τη λογική που αναπτύχθηκε με τον Καποδίστρια, θα τον προσαρμόσει στις απαιτήσεις του Μνημονίου. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2009 στο Δήμου Καλλονής με ένα προϋπολογισμό 13.554.287 ευρώ, η βοήθεια σε άπορους 12.000, ενώ η δαπάνη δημοσίων σχέσεις 44.000. Οι χαμηλοσυνταξιούχοι του ΟΓΑ υποχρεώνονται να πληρώνουν δημοτικά και τέλη ύδρευσης, ενώ δεν πληρώνουν οι μεγάλες επιχειρήσεις και οι μεγάλοι ιδιοκτήτες. Στον Παιδικό Σταθμό το 2009, ενώ δεν καταργούνται τα τροφεία, η αποζημίωση του προέδρου ήταν 7.800 ευρώ και 1.000 έξοδα κίνησης, άλλες 4000 ήταν οι επιπλέον αμοιβές για τα μέλη του ΔΣ. Τώρα με τον Καλλικράτη οι περιφέρειες μετατρέπονται σε μοχλό ενίσχυσης του κεφαλαίου μέσω κονδύλιων της ΕΕ, ενώ οι δήμοι γίνονται επιχειρήσεις που φορολογούν άγρια. Και οι δύο βαθμοί αυτοδιοίκησης θα παίρνουν δάνεια, θα υπερχρεώνονται, θα φορολογούν, θα εκχωρούν υπηρεσίες, υποδομές και δημόσια έκταση για εκμετάλλευση σε επιχειρήσεις. Σαφής είναι η απειλή για τους εργαζόμενους, θα λειτουργήσει ως μοχλός προώθησης της ελαστικής εργασίας. Ακόμη με τον Καλλικράτη θωρακίζει αντιδημοκρατικά το τοπικό κράτος. Η μίζα και η ρεμούλα θα είναι προστατευμένη από τη λαϊκή διαμαρτυρία και την παρουσία ενοχλητικών φωνών, κινήσεων από τα κάτω χωρίς μηχανισμούς, σαν και αυτή που με έφερε στο δημοτικό συμβούλιο.
Τι μπορεί να περιμένει η κοινωνία από τους θεσμούς της αυτοδιοίκησης; Ποιος μπορεί να είναι ο ρόλος των αγωνιστών σε αυτούς;
Η παρουσία στα όργανα χρησιμεύει στην ενημέρωση και την αποκάλυψη για όσα γίνονται. Χωρίς μαζική κινητοποίηση όμως δεν μπορεί να κάνει τίποτα ο εκπρόσωπος. Το δρόμο το δείχνουν οι κινητοποιήσεις, όπως αυτή το φθινόπωρο του 2008 στη δυτική Λέσβο με αίτημα να κλείσει το πεδίο βολής του πυροβολικού. Εδώ και τριάντα χρόνια κατέστρεφε, μόλυνε και αρρωσταίνε ανθρώπους και περιβάλλον. Στην Άγρα ήταν αυξημένα τα κρούσματα καρκίνου, τα προβλήματα του θυροειδή. Στο παρελθόν είχε γίνει καταγγελία από το Δίκτυο Σπάρτακος. Όταν ο κόμπος έφτασε στο χτένι οι κάτοικοι της Άγρας με μαζική λαϊκή συνέλευση αποφάσισαν να δράσουν, με αποκλεσμούς δρόμων και κατάληψη του παρατηρητήριο του στρατού μέχρι που μια μαζική διαδήλωση και εισβολή στη νομαρχία ανάγκασε νομαρχιακό συμβούλιο και νομάρχη να αποδεχθεί το αίτημά τους. Την ίδια ώρα ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ εξαντλούσαν τα όρια της παρέμβασής της στην κατάθεση επερωτήσεων στη βουλή.
