ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΜΑΡΙΑΣ ΚΟΜΝΗΝΑΚΑ, ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΚΚΕ, ΣΤΗΝ ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ
49 χρόνια μετά, τιμάμε τον ηρωικό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, όχι εν είδει μουσειακής αναφοράς αλλά μέσα από τη συνέχιση της αγωνιστικής δράσης, στο δρόμο όλων αυτών που «δε συνεμορφώθησαν προς τας υποδείξεις» και αγωνίστηκαν για όσα συμπυκνώνει το σύνθημα «ψωμί, παιδεία και ελευθερία».
Αντλώντας πείρα από την αδιάψευστη πραγματικότητα ότι κι ο πιο ισχυρός εχθρός δεν είναι ανίκητος, όταν ο λαός αποφασίσει να βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις.
Έτσι λοιπόν στον ηρωικό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου μίλησε ο λαός!
Μίλησε το οργανωμένο φοιτητικό και εργατικό-λαϊκό κίνημα, κόντρα στις συνθήκες «γύψου» που προσπαθούσε να επιβάλλει το αστικό δικτατορικό καθεστώς της 21ης Απρίλη.
Ο ξεσηκωμός αποτέλεσε την εργατική-λαϊκή αντίδραση στις μεθοδεύσεις της δικτατορίας για το “μασκάρεμά” της, αλλά και στα σχέδια αστικών και οπορτουνιστικών πολιτικών δυνάμεων που προετοίμαζαν μια μετάβαση στην αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία με το λαό στο περιθώριο.
Ο ηρωικός φοιτητικός και εργατικός – λαϊκός ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου δεν ήταν βέβαια «κεραυνός εν αιθρία».
Υπήρξε το αποκορύφωμα της αντιδικτατορικής πάλης λαού και νεολαίας, που ξεκίνησε με αργούς ρυθμούς και δυσκολίες από την ημέρα επιβολής του πραξικοπήματος.
Δυνάμωσε από το 1972 και μετά, πατώντας στις θυσίες νέων αγωνιστών, αλλά και στις δυνατότητες που δημιουργήθηκαν από το κλείσιμο των εξοριών και την απελευθέρωση των κομμουνιστών που είχαν μεγάλη πείρα από την οργάνωση της πάλης τη δεκαετία του 1940 και από τους κατοπινούς αγώνες.
Το ΚΚΕ στέκεται με απεριόριστο σεβασμό μπροστά στους αγώνες και τις θυσίες και τιμά όλους εκείνους τους κομμουνιστές και τους άλλους ριζοσπάστες αγωνιστές που διώχτηκαν πολύτροπα, που βασανίστηκαν στα μπουντρούμια της ΕΑΤ-ΕΣΑ και αλλού, που φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν, που προσέφεραν ακόμα και τη ζωή τους στο εργατικό-λαϊκό κίνημα.
Η ιδιαίτερη σημασία του Πολυτεχνείου έγκειται ακριβώς στο γεγονός ότι ο φοιτητικός και ευρύτερα νεολαιίστικος ξεσηκωμός, συγκέντρωσε άμεσα την ενεργητική αλληλεγγύη χιλιάδων εργατοϋπαλλήλων και άλλων λαϊκών δυνάμεων στα σημαντικότερα αστικά κέντρα.
Οι αγωνιστές του ξεσηκωμού σμπαράλιασαν τα αστικά κηρύγματα περί πολιτικού ρεαλισμού, που επιχειρούσαν να περιορίσουν τα φοιτητικά και εργατικά-λαϊκά αιτήματα στο “στενό ορίζοντα” ανώδυνων για την καπιταλιστική εξουσία επιλογών και αλλαγών.
Επιβεβαίωσαν, ένα πολύτιμο και για το σήμερα συμπέρασμα, ότι ο αρνητικός συσχετισμός δυνάμεων ανατρέπεται μόνο από την οργανωμένη δράση του εργατικού-λαϊκού παράγοντα, ενάντια σε κάθε αναμονή και κάθε ψευδαίσθηση ότι οι αλλαγές κορυφών μπορούν να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής των εργατικών-λαϊκών δυνάμεων.
Στις μέρες μας τραγικά επίκαιρα και αδικαίωτα παραμένουν τα συνθήματα του Πολυτεχνείου. Τόσο το «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία», με ορατό το ενδεχόμενο μιας νέας παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Με το λαό να ζει ήδη σε συνθήκες ενεργειακής φτώχειας, πληθωρισμού, διόγκωσης της ανεργίας, ραγδαίας επιδείνωσης του βιοτικού τους επιπέδου, επιδρομής των καπιταλιστικών συμφερόντων ενάντια στη δημόσια υγεία και παιδεία Σε συνθήκες διόγκωσης του θεσμικού πλαισίου και των πολυπλόκαμων μηχανισμών καταστολής της εργατικής-λαϊκής πλειοψηφίας και των αγώνων της, αλλά και του ανοιχτού αντικομμουνισμού που οξύνεται και πάλι από διάφορους διαύλους, ως το διαχρονικό συνοδευτικό στη συνολικότερη επίθεση στις ελευθερίες, τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του εργαζόμενου λαού.
Τραγικά επίκαιρα παραμένουν και τα συνθήματα «Έξω αι ΗΠΑ», «Έξω το ΝΑΤΟ», που κοσμούσαν τις πύλες του Πολυτεχνείου, στη διάρκεια του τριήμερου ξεσηκωμού, δίνοντας το αντιιμπεριαλιστικό περιεχόμενο των κινητοποιήσεων.
Και όσο κι αν γίνονται φιλότιμες προσπάθειες από διάφορους να ξεχαστεί ο ρόλος των Αμερικάνων και του ΝΑΤΟ, τόσο στην επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας, όσο και στις μετέπειτα τραγικές εξελίξεις της κατοχής της Κύπρου, οι σύνθετες και επικίνδυνες διεθνείς εξελίξεις, διατηρούν άσβεστα τα συνθήματα αυτά στην επικαιρότητα.
Οι αλλαγές που έχουν επέλθει στη διάταξη των καπιταλιστικών δυνάμεων και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών δεν κάνουν τους λαούς λιγότερο ανήσυχους.
Οι λαοί ήδη βιώνουν τις εφιαλτικές συνέπειες της πολεμικής σύγκρουσης ανάμεσα στις δυνάμεις του ΝΑΤΟ και αυτές της Ρωσικής Ομοσπονδίας στα εδάφη της Ουκρανίας και της γενικότερης διαμάχη ανάμεσα στο ευρωαμερικανικό ιμπεριαλιστικό κέντρο, με επικεφαλής τις ΗΠΑ και τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τη μια και το ευρωασιατικό από την άλλη, με επικεφαλής την Κίνα και τη Ρωσία.
Τις συνέπειες των συγκρούσεων των καπιταλιστών για το μοίρασμα των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των δρόμων μεταφοράς ενέργειας και εμπορευμάτων, των αγορών και των σφαιρών επιρροής, με τη μεγάλη απειλή της κλιμάκωσης και γενίκευσης του πολέμου να κρέμεται πάνω απ’ τα κεφάλια των λαών.
Στις συνθήκες αυτές γίνεται ακόμα πιο επιτακτικά αναγκαία η μαζική λαϊκή καταδίκη του πολέμου και η ένταση της πάλης για την απεμπλοκή της Ελλάδας από τους επικίνδυνους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς.
Για όλους τους παραπάνω λόγους ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου, παρά τις συνεχείς προσπάθειες να καταστεί ένα ανώδυνο σύμβολο, συνεχίζει να συγκινεί μεγαλύτερες και νεώτερες γενιές εργατικών και λαϊκών δυνάμεων ως σύμβολο νέων αγώνων και ανυπακοής στα σχέδια της καπιταλιστικής εξουσίας
Το ΚΚΕ, αντλώντας διδάγματα, έμπνευση και δύναμη από την υπερεκατοντάχρονη ιστορική πορεία του, την ιστορία των αλύγιστων της ταξικής πάλης, προχωρά μπροστά, δίνοντας το χέρι σε όποιον σηκώνεται, στις μικρές και τις μεγάλες μάχες που δίνει καθημερινά ο λαός μας.
Έτσι ώστε, με δυνατό ΚΚΕ και με μαζική εργατική - λαϊκή αντεπίθεση, να ανοίξουμε το δρόμο για την ανατροπή, για τις ριζικές αλλαγές που απαιτούν οι καιροί, για να γίνει ο λαός μας πραγματικός νοικοκύρης στον τόπο του και στον κόπο του.
Για να «πάρουν τα όνειρα εκδίκηση» και να γίνει πραγματικότητα «το ωραίο, το μεγάλο, το συγκλονιστικό!»
