Παρέμβαση της Αγ.Κυρίτση στις Βρυξέλλες για το ξεπούλημα των αεροδρομίων
Χρόνος ανάγνωσης :
4'Η εκποίηση των 14ων κερδοφόρων δημόσιων αεροδρομίων βρέθηκε στο επίκεντρο της εκδήλωσης που οργάνωσαν την Τρίτη 12 Ιανουαρίου στις Βρυξέλλες οι Έλληνες ευρωβουλευτές Σοφία Σακοράφα και Νίκος Χουντής.
Στην εκδήλωση στην οποία συμμετείχαν Έλληνες και ξένοι συνδικαλιστές, μέλη κινημάτων και αιρετοί της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αναδείχτηκαν οι στοχεύσεις της Κομισιόν για τον κλάδο των αερομεταφορών, αλλά και η ανάγκη για αντίσταση και σημαντικούς επαναπροσδιορισμούς των προτεραιοτήτων σε όλα τα επίπεδα.
Στην παρέμβασή της η επικεφαλής της παράταξης Βόρειο Αιγαίο – Γόνιμη Γραμμή, Αγλαΐα Κυρίτση, μεταξύ άλλων, σημείωσε τα εξής:
«Ευχαριστώντας κι εγώ τους διοργανωτές, χαιρετίζω την σημερινή εκδήλωση, στην οποία τοποθετούμαι ως δημοσιογράφος, τέως βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, εκλεγμένη στις 25 Ιανουαρίου του 15, καθώς και με την ιδιότητα της επικεφαλής της Περιφερειακής Παράταξης του Βορείου Αιγαίου Βόρειο Αιγαίο- Γόνιμη Γραμμή, η οποία έχει τέσσερις εκλεγμένους περιφερειακούς συμβούλους.
Το Βόρειο Αιγαίο, μια ιδιαιτέρως ευαίσθητη περιοχή της Ελλάδας, η πύλη της Ανατολής στη Δύση όπως χαρακτηρίζεται, αποτελείται από μια σειρά νησιών, πολλά από τα οποία το τελευταίο διάστημα δέχονται καθημερινά τις μεγάλες προσφυγικές ροές, από τις εστίες πολέμων που δημιούργησαν Ευρωπαίοι και Αμερικανοί ιμπεριαλιστές και οι οποίες στην κυριολεξία ζώνουν τη χώρα μας.
Το Βόρειο Αιγαίο και οι πολίτες του πλήττονται άμεσα από την πώληση δύο κομβικών αεροδρομίων, αυτών της Λέσβου και της Σάμου. Μιλάμε για δυο νησιά που είναι σημαντικοί τουριστικοί προορισμοί.
Επιπλέον, μιλάμε για δυο αεροδρόμια εθνικής σημασίας, επειδή ακριβώς βρίσκονται στα ακριτικά νησιά του πολύπαθου Αιγαίου.
Αξίζει να σας επισημάνω κάποιες από τις προεκλογικές αναφορές κορυφαίων σήμερα στελεχών της κυβέρνησης, πριν ακόμη τοποθετηθούν σε υπουργικούς θώκους, για να καταλάβετε τη σημασία και την ουσία της εκποίησης των αεροδρομίων έναντι μάλιστα πινακίου φακής , στους συγκεκριμένους αγοραστές - κατακτητές και τα ντόπια συμφέροντα.
Έλεγε, λοιπόν, από το City του Λονδίνου στις 25 Νοεμβρίου του 2014 ο σημερινός υπουργός Οικονομίας Γιώργος Σταθάκης: «η πώληση των αεροδρομίων προσβάλλει ευθέως το δημόσιο συμφέρον», ενώ ο σημερινός υπουργός Περιβάλλοντος, Πάνος Σκουρλέτης, το Σεπτέμβρη του ’14, ως εκπρόσωπος Τύπου τότε του ΣΥΡΙΖΑ, σημείωνε: «Με την παραχώρηση των αεροδρομίων της χώρας, γινόμαστε ουραγοί της Μέρκελ» . Ακόμα και ο ίδιος ο σημερινός πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, λίγες μέρες πριν τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου του ’15 έλεγε: «Δεν θα επιτρέψουμε η δημόσια περιουσία και οι υποδομές να περάσουν στα νύχια του ΤΑΙΠΕΔ και των ποικιλώνυμων συμφερόντων. Τα λιμάνια τα αεροδρόμια , ο βόρειος οδικός άξονας της χώρας, σημαντικοί κλάδοι των μεταφορών και της ανάπτυξης, δεν είναι κερδοφόρα φιλέτα προς χάρισμα...».
Και φτάνουμε στο σήμερα, όπου ουσιαστικά έρχεται η πλήρης παραχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας, σε όλα τα επίπεδα...
Γι’ αυτό είπα και πριν ότι η πώληση των περιφερειακών αεροδρομίων δεν αφορά μόνο τις δυσμενείς επιπτώσεις στις τοπικές μικροοικονομίες, αλλά δημιουργεί και ένα επικίνδυνο κενό σε ζητήματα εθνικής σημασίας σε μια ιδιαίτερα ευαίσθητη περιοχή όπως το Βόρειο Αιγαίο.
Στο σημείο αυτό επιτρέψτε μου να κάνω τρεις συγκεκριμένες επισημάνσεις:
1) Η δημόσια Ολυμπιακή, υπηρετούσε –εκτός των άλλων- και κοινωνικό έργο. Για παράδειγμα, όταν ένας νησιώτης έπρεπε να νοσηλευτεί σε νοσοκομείο της πρωτεύουσας ήταν δεδομένο ότι είχε προτεραιότητα να μεταφερθεί. Σήμερα, με τη διαμόρφωση του μονοπωλίου στις αερομεταφορές, η έκτακτη μεταφορά σθενούς είναι δύσκολη και όταν γίνεται απαιτεί και ανάλογα υψηλό κόστος.
2) Βγαίνουν πολλοί απολογητές του νεοφιλελευθερισμού, των μνημονίων και της λιτότητας στην Ελλάδα και παρουσιάζουν τα τεράστια κέρδη του μονοπωλίου της AEGEAN, εστιάζοντας στη σωστή επιχειρηματική διαχείριση, σε αντίθεση με τη διαχείριση της Ολυμπιακής όταν αυτή ήταν δημόσια. Αυτό επιτρέψτε μου να πω ότι είναι η απόλυτη διαστρέβλωση και μια προσπάθεια να πάψει ο καθένας από μας, η ίδιοι οι πολίτες να σκέφτονται. Τα υπερκέρδη παράγονται όχι κυρίως από την καλή διαχείριση, αλλά από την υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων, οι οποίοι υποαμείβονται και χάνουν σχεδόν όλα τους τα δικαιώματα.
3) Το κόστος των εισιτηρίων. Σήμερα, με αυτή την οικονομική κρίση στην Ελλάδα, με την εξαθλίωση των πολιτών και τις δραστικές μειώσεις των μισθών, τις τεράστιες προσφυγικές ροές που σας ανέφερα και στην αρχή της τοποθέτησής μου, οι τιμές κυριολεκτικά καλπάζουν. Έχουν φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη. Να αναφέρω για παράδειγμα ότι ένα εισιτήριο από και προς τη Λέσβο, φτάνει να κοστίζει κοντά στα 300 ευρώ. Αυτό είναι ανταγωνισμός; Αυτό είναι ελεύθερη αγορά που έχει και κοινωνικό αντίκρισμα; Ή πρόκειται για ένα καραμπινάτο μονοπώλιο που κερδοσκοπεί πάνω στις πραγματικές ανάγκες μιας κατ εξοχήν νησιωτικής χώρας και σε βάρος των αναγκών των πολιτών της;
Σε αυτό λοιπόν το πλαίσιο, για μια χώρα όπως η Ελλάδα που έχει μετατραπεί σε αποικία υπό στενή επιτήρηση, πωλούνται 14 περιφερειακά αεροδρόμια σε μια δημόσια γερμανική επιχείρηση -τι ειρωνεία- σε συνεργασία με τα ντόπια συμφέροντα.
Κι επειδή νωρίτερα οι εισηγητές αναφέρθηκαν στα οικονομικά δεδομένα που δείχνουν και το μέγεθος της απάτης, επιτρέψτε μου να κάνω δυο πολιτικές παρατηρήσεις:
Η πρώτη αφορά στο αν κοστολογείται και πόσο η εθνική κυριαρχία και η εθνική ακεραιότητα μιας χώρας όταν πωλούνται αεροδρόμια εθνικής σημασίας με δεδομένο, μάλιστα, ότι η Ελλάδα βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα.
Η δεύτερη παρατήρηση αφορά τη συνολική κατάσταση που διαμορφώνεται. Αν συνυπολογίσουμε αεροδρόμια, χωροταξικό, κατευθύνσεις για τον τουρισμό, σε συνδυασμό με την εποπτεία και την επιτήρηση, η Ελλάδα μετατρέπεται σε «κουφάρι» απογυμνωμένη από εθνικό πλούτο και υποδομές κάτι που καθιστά όλο και πιο δύσκολη την όποια ουσιαστική προσπάθεια να ξεφύγει η χώρα από τα δεσμά της και να μπει σε μια άλλη τροχιά.
Πρέπει μα κατανοήσουμε βαθιά την πραγματικότητα όπως αυτή διαμορφώνεται και να κινητοποιηθούμε και στο εσωτερικό και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, εστιάζοντας όχι μόνο στους στενούς οικονομικούς όρους.
Η παραχώρηση της κυβέρνησης, παρά τις μεγάλες κοινωνικές αντιδράσεις, τις προσφυγές στα δικαστήρια κ.λπ., δείχνει να αγνοεί προκλητικά τη βούληση και το συμφέρον των τοπικών κοινωνιών, ενώ θέτει ευθέως σε κίνδυνο τις θέσεις εργασίας, αφού στη σύμβαση δεν υπάρχει καμιά σχετική δέσμευση».
