Όλοι εμείς οι οποίοι αγωνιζόμαστε ώστε να τιμωρηθεί παραδειγματικά από την Ελληνική Δικαιοσύνη ο δράστης της δολοφονίας της αδέσποτης σκυλίτσας στην Ι.Μ. Ταξιαρχών Μανταμάδου Λέσβου στις 2/2/2012, καλωσορίζουμε την ομόφωνη καταδίκη του εν λόγω περιστατικού από το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Λέσβου, κατά τη συνεδρίαση της Τετάρτης 22 Φεβρουαρίου.
Καθώς όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας αλλά και τα ΜΜΕ αναφέρονται στην εκστρατεία μας κατά της κακοποίησης των ζώων στη Λέσβο, θα θέλαμε να αναφερθούμε στην ουσία και στο νόημα της Πρωτοβουλίας μας, ώστε να μην υπάρχει καμία παρανόηση για το τι ακριβώς πρεσβεύουμε και τι ζητάμε.
Η Πρωτοβουλία μας έχει ένα και μόνο σκοπό: να εφαρμοστεί ο Νόμος! Συγκεκριμένα, να εφαρμοστούν όλα όσα προβλέπει ο Νόμος 4039 του 2012 για τα ζώα συντροφιάς, ο οποίος αναφέρεται τόσο στα αδέσποτα όσο και στα ζώα που έχουν ιδιοκτήτη, και ρυθμίζει τις υποχρεώσεις των πολιτών και της τοπικής αυτοδιοίκησης απέναντι σε αυτά. Έτσι ο Ν.4039/2012 δεν επιβάλλει ποινές φυλάκισης και πρόστιμα μόνο σε όσους σκοτώνουν ένα αβοήθητο, αδέσποτο σκυλί, όπως συνέβη πριν λίγες μέρες στο Μανταμάδο. Αντίστοιχες ποινές επιβάλλονται και σε εκείνους οι οποίοι:
Δε βάζουν ηλεκτρονική ταυτότητα (chip) στα ζώα τους ώστε να μπορεί να ελεγχθεί ποιος είναι ο ιδιοκτήτης. Δεν καθαρίζουν τις ακαθαρσίες του ζώου τους όταν το βγάζουν για περίπατο. Το αφήνουν ανεξέλεγκτο χωρίς να νοιάζονται αν αποτελεί κίνδυνο για παιδιά, ηλικιωμένους ή άλλα ζώα. Το παρατάνε όταν το βαρεθούν, για να πεθάνει στους δρόμους ή να καταλήξει πρόβλημα για τους κτηνοτρόφους μιας περιοχής. Του επιτρέπουν να γεννάει και μετά πετάνε τα κουτάβια ή τα γατάκια στα σκουπίδια γιατί «δεν έχουν χώρο». Το δένουν σε ένα μπαλκόνι, μια ταράτσα ή ένα βαρέλι γιατί «δεν κάνει να είναι μέσα στο σπίτι» ή «για να φυλάει τα χωράφια από τα πρόβατα». Πετάνε φόλες για να «καθαρίσει η γειτονιά». Και πολλά, πολλά άλλα…
Όλοι μας έχουμε το δικαίωμα σε μια καθαρή και ασφαλή πόλη, στην προστασία των περιουσίων μας, στην ησυχία, στο να απολαμβάνουμε τη συντροφιά των τετράποδων φίλων μας. Αντίστοιχα, τα ζώα έχουν δικαίωμα σε μια καλή ζωή, χωρίς αναίτιο πόνο και στερήσεις. Η εφαρμογή του Ν.4039/2012 εξασφαλίζει και τα δύο.
Γι’ αυτό το λόγο, ο αγώνας μας για την πιστή εφαρμογή του νόμου τόσο από τη Δικαιοσύνη όσο και από την Τοπική Αυτοδιοίκηση του νησιού μας, είναι ένας αγώνας κοινός: κτηνοτρόφοι που βλέπουν τα γεννήματά τους να χάνονται, κυνηγοί που πεθαίνουν τα κυνηγόσκυλά τους από δηλητηριασμένα δολώματα, ιδιοκτήτες που τα ζώα τους πυροβολούνται μέσα στην ίδια τους την αυλή, όσοι αγαπάνε και νοιάζονται για τα ζώα, πολίτες που θέλουν να περπατούν αυτοί και οι οικογένειές τους σε μια καθαρή πόλη, καθώς και τα ίδια τα ζώα που έχουν, και αυτά, δικαίωμα στη ζωή, είμαστε όλοι στο ίδιο στρατόπεδο.
Δεν είμαστε αντίπαλοι ο ένας με τον άλλο, και για τα προβλήματά μας δε φταίνε τα ζώα, αδέσποτα ή δεσποζόμενα. Οι πραγματικοί αίτιοι είναι οι ανεύθυνοι ιδιοκτήτες των ζώων καθώς και όσοι τα εγκαταλείπουν, τα κακοποιούν, τα βασανίζουν, τα σκοτώνουν. Απέναντι σε αυτούς είναι ο κοινός μας αγώνας.
Ο πρώτος νόμος της Μεταπολίτευσης που επέβαλε ποινές για την εγκατάλειψη, κακοποίηση, βασανισμό ή/και αναίτια θανάτωση σκύλου ή γάτας ψηφίστηκε το 1981. Μέχρι σήμερα, στη Λέσβο, ΚΑΝΕΙΣ δεν έχει συλληφθεί και καταδικαστεί για ένα τέτοιο έγκλημα. Ήρθε η ώρα να μπει ένα τέλος! Τριάντα ένα χρόνια ασυδοσίας και ατιμωρησίας είναι υπεραρκετά!
Πρωτοβουλία ‘Δικαιοσύνη για τη Λίζα! Όχι στις κακοποιήσεις ζώων στη Λέσβο’
