Σ
τη χθεσινή συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής (27/9/2012), κατά την οποία συζητήθηκε το Σχέδιο Νόμου: “Κύρωση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου «Ρύθμιση θεμάτων συμβάσεων που αφορούν Κέντρα Πρώτης Υποδοχής και Εγκαταστάσεων Κράτησης παράνομα διαμενόντων στη χώρα αλλοδαπών και τρόπο φύλαξης αυτών» και άλλες διατάξεις”, ο Βουλευτής, Παύλος Βογιατζής τοποθετήθηκε κάνοντας μία σειρά από επισημάνσεις.Αρχικά, αναφέρθηκε στο τι ακριβώς είναι αυτό που ζητάμε ως Ελλάδα να τροποποιηθεί στη Συνθήκη του Δουβλίνου ΙΙ, λέγοντας χαρακτηριστικά:
«Το ένα πράγμα (που ζητάμε) είναι η αναστολή των επιστροφών. Δηλαδή, κάποιος που φεύγει από τη χώρα μας για άλλη ευρωπαϊκή χώρα, η ευρωπαϊκή χώρα αυτή να αναστέλλει την επιστροφή του, κάτι που προβλέπεται στο Δουβλίνο ΙΙ. Αυτό είναι το πρώτο που ζητάμε. Το δεύτερο που ζητάμε είναι η κατάργηση του κριτηρίου της πρώτης εισόδου. Δηλαδή, κάποιος που εισέρχεται στην Ελλάδα και πάει μετά σε μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα, να μην επιστρέφει στο πρώτο σημείο (στη χώρα μας δηλαδή). Επίσης, ζητάμε αναλογική ανακατανομή. Αυτά τα τρία πράγματα ζητάμε από το Δουβλίνο ΙΙ να αλλάξουν. Πριν από λίγες μέρες Έλληνες ευρωβουλευτές καταψήφισαν αλλαγή του Δουβλίνου ΙΙ, γιατί ακριβώς δεν περιέχονταν αυτά τα τρία σημεία και η αλλαγή δεν ήταν προς την κατεύθυνση που εμείς ζητάμε ως χώρα».
Στη συνέχεια, ο Βουλευτής, αναφέρθηκε στα μέρη - τοποθεσίες, όπου θα πρέπει να δημιουργηθούν τα Κέντρα Υποδοχής και τα Κέντρα Κράτησης μεταναστών, επισημαίνοντας συγχρόνως τη σωστή χρήση των όρων με βάση το διαχωρισμό του ρόλου του κάθε Κέντρου, αλλά και φέρνοντας συγκεκριμένα παραδείγματα από άλλες χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης:
«Είναι ξεκάθαρο ότι τα Κέντρα Υποδοχής πρέπει να γίνουν στα νησιά. Το μεταναστευτικό κύμα έχει αλλάξει ρότα και έχει επιστρέψει και πάλι προς το Αιγαίο. Χαλαρά στην αρχή, αλλά έτσι ακριβώς συνέβη και μετά το 2004. Αυτοί οι αριθμοί που υπάρχουν σήμερα υπήρξαν μετά την Ολυμπιάδα. Και σε ένα χρόνο μέσα πολλαπλασιάστηκαν, με αποτέλεσμα να έρθουν χρονιές που στη Λέσβο μετρούσαμε μέχρι και 17.000 εισόδους. Πρέπει λοιπόν να δεχθούμε να γίνουν Κέντρα Υποδοχής στα μεγάλα νησιά, γιατί δεν είναι δυνατό να υπάρξουν τέτοια Κέντρα στα μικρά νησιά.
Εδώ θέλω να ξεκαθαρίσουμε τι είναι Κέντρα Υποδοχής, τι είναι Κέντρα Κράτησης και κυρίως, τι είναι τα Κέντρα Φιλοξενίας. Πρόκειται για τρεις διαφορετικές κατηγορίες κέντρων.
Κέντρο Υποδοχής λοιπόν, είναι αυτό που υποδέχεται όσους εισέρχονται παράνομα, κάνει το περίφημο screening, αλλά ταυτόχρονα κάνει και τις υγειονομικές εξετάσεις. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό στο Κέντρο Υποδοχής, να γίνονται οι υγειονομικές εξετάσεις, γιατί πρέπει να διαπιστώνεται σε ποια κατάσταση βρίσκεται η υγεία αυτών που μπαίνουν στη χώρα. Είναι γεγονός ότι έρχονται με ασθένειες που στη χώρα μας έχουν εξαφανιστεί, όπως είναι η φυματίωση, η ψώρα αλλά και οι διάφορες μορφές ηπατίτιδας. Άρα στο Κέντρο Υποδοχής θα πρέπει να εξασφαλίζεται ο υγειονομικός έλεγχος και να γίνεται η πρώτη καταγραφή από πού προέρχεται ο καθένας. Θα πρέπει επίσης, να παρέχεται ψυχολογική υποστήριξη σε αυτούς τους ανθρώπους, όπως και να υπάρχουν μεταφραστές - διερμηνείς, κάτι που στο παρελθόν δεν υπήρχε. Να ξέρετε ότι δεν μπορεί να γίνει καταγραφή αν δεν υπάρχει μεταφραστής. Δεν μπορεί να γίνει ψυχολογική υποστήριξη σε αυτούς τους ταλαίπωρους ανθρώπους, αν δεν υπάρχει διερμηνέας. Τα Κέντρα Υποδοχής συνεπώς, είναι ιδιαίτερα σημαντικά.
Εν συνεχεία, αυτοί οι άνθρωποι θα πρέπει να πηγαίνουν στα Κέντρα Κράτησης. Εγώ δε θα διαφωνήσω μαζί σας και θα σας μεταφέρω και την ευρωπαϊκή εμπειρία ότι στα Κέντρα Κράτησης υπάρχουν security και το Κέντρο φυλάσσεται εξωτερικά από την αστυνομία. Αυτά όμως, δεν μπορεί να βρίσκονται στα νησιά. Θα πρέπει να είναι στην ηπειρωτική χώρα. Εξίσου σημαντική είναι και η διάρκεια παραμονής αφενός στα Κέντρα Υποδοχής και αφετέρου στα Κέντρα Κράτησης.
Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να αναφερθώ σε μερικά παραδείγματα χωρών – μελών της Ε.Ε.: Στο Βέλγιο παραμένουν 5 μήνες στα Κέντρα Κράτησης, στη Γαλλία 32 μέρες, στη Γερμανία 14 μέρες στα Κέντρα Υποδοχής και 18 μήνες στα κλειστά Κέντρα που διαθέτει η Γερμανία.
Από την άλλη πλευρά, τα Κέντρα Φιλοξενίας ή Κέντρα Ανηλίκων είναι Ανοικτά Κέντρα. Ένα τέτοιο κέντρο λειτουργεί με επιτυχία στη Λέσβο. Το περίφημο Κέντρο Ανηλίκων στην Αγιάσο της Λέσβου, το οποίο λειτουργεί υπό την εποπτεία του Υπουργείου Υγείας, αλλά πρόκειται να περάσει στην εποπτεία του Υπουργείου Εργασίας».
Ολοκληρώνοντας την τοποθέτησή του, ο Βουλευτής, Παύλος Βογιατζής, επεσήμανε την ιδιαίτερη βαρύτητα που θα πρέπει να δοθεί στις διαδικασίες απονομής ασύλου, ενώ ανέφερε το πρόσφατο παράδειγμα καταδίκης του Βελγίου από το Ανώτατο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (Ιανουάριος 2011) για παραβίαση του άρθρου 3 του Δουβλίνου ΙΙ, επειδή επιχείρησε να επιστρέψει αιτούντα άσυλο, πίσω στη χώρα πρώτης εισόδου, δηλαδή την Ελλάδα, παρά τις ανεπαρκείς διαδικασίες απονομής ασύλου και τις συνθήκες κράτησης που επικρατούν στη χώρα μας.
Καταλήγοντας, ο Βουλευτής, εφιστά την προσοχή στο μεγάλο κύμα Σύριων μεταναστών που αναμένεται, λέγοντας χαρακτηριστικά:
«Επειδή αναμένονται Σύριοι μετανάστες, θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί. Δεν μπορούμε να τους πάμε σε Κέντρα Κράτησης. Θα πρέπει να τους πάμε σε Ανοιχτά Κέντρα ή σε Κέντρα Διαμονής, για την περίοδο που διαρκεί η κρίση στη Συρία και εν συνεχεία να φροντίσουμε ώστε να επιστρέψουν στη χώρα τους. Το ζήτημα αυτό θα πρέπει να αποτελέσει ένα ξεχωριστό κομμάτι διευθέτησης».
