«Στου κουφού τη πόρτα, όσο θέλεις βρόντα»
ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΔΗΜΟΥ ΔΥΤΙΚΗΣ ΛΕΣΒΟΥ
Η λαϊκή παροιμία «στου κουφού τη πόρτα, όσο θέλεις βρόντα», ταιριάζει γάντι για το τρόπο λειτουργίας του δημοτικού συμβουλίου.
Είναι η τέταρτη φορά που ζητάμε για τον ίδιο λόγο την αναβολή του δημοτικού συμβουλίου καθώς η διά περιφοράς και τηλεφωνικώς λήψη αποφάσεων, μόνο συνεδρίαση δημοτικού συμβουλίου δεν μπορεί να αποτελεί. Για τον ίδιο λόγο από τον Μάιο του προηγούμενου έτους, είχαμε ζητήσει να γίνουν οι απαιτούμενες διαδικασίες και ενέργειες, ώστε οι συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου να γίνονται με τηλεδιάσκεψη στο καιρό της πανδημίας, για να μπορούν οι δημοτικοί σύμβουλοι να ανταλάσσουν απόψεις για τα θέματα της ημερήσιας διάταξης. Σε καμία περίπτωση η τηλεδιάσκεψη, δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη συζήτηση και το διαλογο με τη φυσική παρουσία των συμβούλων στις συνεδριάσεις. Όμως δεν μπορεί να συγκριθεί σε καμία περίπτωση, με τη σημερινή κατ’ όνομα συνεδρίαση. Παρά τις διαβεβαιώσεις του προέδρου του δημοτικού συμβουλίου και της δημοτικης αρχής ότι θα δοθεί λύση για το συγκεκριμένο θέμα, η κατάσταση παραμενει η ίδια.
Το Σάββατο 23/01 θα πραγματοποιθεί συνεδρίαση με τον ίδιο τρόπο και οι αποφάσεις θα ληφθούν πάλι τηλεφωνικώς. Χωρίς να γνωρίζει κανείς, ποιοί δημοτικοί σύμβουλοι ψήφισαν «ναι» ή «όχι», πόσοι ψηφισαν, αν υπάρχει απαρτία και ποιος τη διαβεβαιώνει. Ο κορονοϊος δημιούργησε τεράστια ζητήματα στη λειτουργία της κοινωνίας μας, αλλά φαίνεται να αποτελεί φάρμακο για τη δημοτική αρχή για τις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου.
Δεν είναι δυνατόν να απασχολούν σοβαρά θέματα το δήμο και το νησί μας,όπως η δημιουργία-παγίωση νέας δομής στα όρια των δύο δήμων, ΔΕΔΑΠΑΛ, ΔΕΥΑΛ, οργανισμοί ανάπτυξης, αθλητικοί οργανισμοί, κλπ., και να δίνονται «λύσεις» από το δημοτικό συμβούλιο διά τηλεφώνου. Τέτοια θέματα θα έπρεπε να συζητιούνται με εκτενή διάλογο στο δημοτικό συμβούλιο και όταν δεν το επιτρέπουν οι συνθήκες, τουλάχιστον με τηλεδιασκεψη, ώστε να γνωρίζουν οι δημοτικοί σύμβουλοι και να είναι υπεύθυνοι για τις αποφάσεις που λαμβάνονται. Οι λύσεις των παραπάνω απαιτούν συνεργασία των δύο δήμων και ο ρόλος των δημοτικών συμβουλίων είναι κομβικός. Αντίθετα, παρατηρούμε μία σύγκρουση των δύο δήμων, δίνοντας μας την εντύπωση ότι οι δύο δήμαρχοι δεν αντιλαμβάνονται το αυτονόητο. Ξεχνώντας ότι αυτοί είναι περαστικοί και ο τρόπος που αντιμετωπίζουν αυτά τα θέματα, θα δημιουργήσει και θα κληρομονήσει περισσότερα προβλήματα στις επόμενες γενιές.
