yle="text-align: justify;">Ρεπορτάζ: Βίκυ Καλοφωτιά
Με αφορμή την πρόσφατη παρέμβαση των Οικολόγων Πράσινων σχετικά με την ποιότητα και την καταλληλότητα του πόσιμου νερού που καταναλώνεται στη Λέσβο, ήρθαμε σε επικοινωνία με τον Πρόεδρο του Παλλεσβιακού Εργατικού Κέντρου και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΔΕΥΑΛ, κ.Στρατή Αντώνα, ο οποίος μας έκανε την εξής δήλωση:
“Αρχικά θα πρέπει να τονίσουμε ότι εμείς πάντα και σαν Εργατικό Κέντρο, αλλά και εντός ή εκτός του Διοικητικού Συμβουλίου της ΔΕΥΑΛ, είμαστε υπέρ της καλής και σωστής διαχείρισης των υδάτινων πόρων. Και σαφέστατα υπέρ του τακτικού ελέγχου, που είναι απαραίτητος προκειμένου να διασφαλίζεται η καταλληλότητα του πόσιμου νερού. Χρειάζεται επίσης να γίνει κατανοητό ότι το νερό θα πρέπει να παρέχεται άφθονο, καθαρό και δωρεάν και να μην υφίσταται κανενός είδους εμπορευματοποίηση.
Δυστυχώς όμως έχουν ήδη γίνει οι πρώτες κινήσεις για την πλήρη ιδιωτικοποίηση του νερού, που έχει ως συνέπεια η όλη διαχείριση να φεύγει σταδιακά από τα χέρια των Δήμων και να περιέρχεται σε χέρια ιδιωτών με τις ανάλογες βέβαια συνέπειες. Ως εκ τούτου, δεν μπορούμε να λέμε ότι το νερό είναι ανταποδοτικό, διότι αποτελεί κοινωνικό αγαθό και έχει ανάγκη την υποστήριξη από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Το Διοικητικό Συμβούλιο δυσκολεύεται να πράξει τα απαιτούμενα, όταν τα οικονομικά μέσα που διατίθενται γι’αυτόν το σκοπό, είναι πενιχρά. Μέχρι το διάστημα που η επιχείρηση ύδρευσης και αποχέτευσης περιοριζόταν στα όρια της Μυτιλήνης, υπήρχε τακτικότερος χημικός έλεγχος του νερού. Μόλις όμως η υπηρεσία άρχισε να πλατειάζει και έκτοτε, κινδυνεύει και αυτό να μην έρθει σε πέρας, γιατί επιπλέον δεν υπάρχει επαρκές προσωπικό και τα μηχανήματα δεν έχουν αντικατασταθεί με σύγχρονα, που θα εξασφάλιζαν αρτιότερα αποτελέσματα.
Από το 1985 και μετά, όλες οι σωληνώσεις που τοποθετούνταν στα καινούρια δίκτυα, ήταν από πλαστικό και αρκετά τμήματα των σωληνώσεων από αμίαντο, αντικαταστάθηκαν επίσης από πλαστικό. Παρ’όλα αυτά, ένα μεγάλο τμήμα των κεντρικών αγωγών ύδρευσης και αποχέτευσης (Βουναράκι, Χρυσομαλλούσα, Κράτηγος) εξακολουθεί να έχει σωληνώσεις από αμίαντο, οι οποίες όμως έχουν εσωτερικό επίστρωμα, οπότε δεν έρχονται σε επαφή με το νερό και κατά συνέπεια δεν συντρέχει απολύτως κανένας λόγος ανησυχίας. Και αυτό συμβαίνει σε όλους τους Δήμους της χώρας. Ωστόσο, προς αποφυγή περαιτέρω υποθέσεων για κίνδυνο της δημόσιας υγείας σχετικά με την κατανάλωση νερού από σωληνώσεις με αμίαντο, να διευκρινιστεί, ότι όποια έργα έγιναν τα τελευταία χρόνια και με το βιολογικό καθαρισμό, έχουν ως υλικό κατασκευής το πλαστικό και υπάρχει η πρόθεση αντικατάστασης με πλαστικό και όλων των τμημάτων του δικτύου, που είναι από αμίαντο. Αξίζει δε, να αναφερθεί, ότι σήμερα στη ΔΕΥΑΛ υπάρχει ένα συγκροτημένο εργαστήριο ελέγχου και γίνεται συχνός έλεγχος σε διάφορα σημεία της πόλης για τη διαπίστωση του επιπέδου υγιεινής του νερού.
Με άλλα λόγια, το νερό της ΔΕΥΑΛ δεν έχει κανένα πρόβλημα και το προσωπικό παρά τη μεγάλη έλλειψη επιπλέον ατόμων, προσπαθεί να ασκεί το καθήκον του με ορθότητα και ευσυνειδησία. Ας σταματήσουμε λοιπόν να κινδυνολογούμε και ιδίως ενόψει των εκλογών, διότι υπάρχουν σοβαρότερα προβλήματα που χρήζουν μέριμνας, όπως π.χ. ότι επιβάλλεται να γίνουν καινούρια έργα λόγω του ότι τα ύδατα (δεξαμενές, Πηγές Ίππειος) δεν επαρκούν για να τροφοδοτήσουν όλη τη Μυτιλήνη και ιδίως σε περίπτωση ανομβρίας, δεδομένης και της καθημερινής κατασπατάλησης του νερού από το σύνολο των πολιτών.
Ας σπάσουμε επιτέλους το πλέγμα των νόμων που επιτάσσουν οι γνωστές πολιτικές των κυβερνήσεων, διότι διαφορετικά δυστυχώς δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι προς την κατεύθυνση της εξυγίανσης και της βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου του κάθε πολίτη ανεξαιρέτως”.
