yle="text-align: justify; ">Η «Λεσβιακή Παροικία» διοργανώνει στις 27 Αυγούστου 2012, στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης, ώρα 9 μ.μ., εκδήλωση τιμής στον καταξιωμένο ζωγράφο Μανώλη Καλλιγιάννη και το έργο του.
Θα προβληθεί το φιλμ-ντοκιμαντέρ «Με τον Καλλιγιάννη» είναι ένα κινηματογραφικό σόλο, μια ενδιαφέρουσα δημιουργική πρόκληση και, το δίχως άλλο, μια ταινία διαφορετική πέρα από το ντοκιμαντέρ και τη μυθοπλασία.
Θα μιλήσει ο κ. Pedro Olalla, δημιουργός του Ντοκιμαντέρ και η Δρ. Ιστορίας της Τέχνης κα Μαρία Μόσχου για τον άνθρωπο Καλλιγιάννη και το έργο του.
“Φυγάς, φοιτητής, μισθοφόρος, αεροπόρος, ναυπηγός και θαλασσοπόρος, ο Μανώλης Καλλιγιάννης εγκατέλειψε στα 17 του την πατρίδα του τη Λέσβο με το όνειρο να γίνει ζωγράφος και μόνο ζωγράφος. Τουρκία, Παλαιστίνη, Νότιος Αφρική, Αγγλία, Γαλλία, Κρήτη, Λέσβος και τα φωτεινά νερά του Αιγαίου είναι τα σκηνικά όπου διαδραματίζεται η ζωή του ως διαρκής αναζήτηση.
Το 2008, ο Καλλιγιάννης γνωρίζει στην Αθήνα τον Ισπανό ελληνιστή, συγγραφέα και φωτογράφο Pedro Olalla και αυτός αποφασίζει να του αφιερώσει ένα κινηματογραφικό πορτραίτο. Σε αυτή τη δημιουργική περιπέτεια –που έμελλε να εξελιχθεί σε τελευταία παρακαταθήκη του ζωγράφου– ο θεατής ταυτίζεται με τον κατεχόμενο από περιέργεια αφηγητή και οι δύο μαθαίνουν ταυτόχρονα για τη ζωή και τη ζωγραφική του Μανώλη Καλλιγιάννη μέσα από τις εκμυστηρεύσεις του ίδιου του καλλιτέχνη. Ωστόσο, αυτό που ξεκινά ως μία απόπειρα ντοκιμαντέρ εξελίσσεται λόγω των περιστάσεων σε μια υποβλητική ταινία για την ίδια τη ζωή και, μάλιστα, για την κατάπληξη και την αμηχανία μας απέναντι σε αυτήν.
Παρά την έντονη και στρατευμένη ελληνικότητά του, ο Μανώλης Καλλιγιάννης εξακολουθεί να είναι ένας μεγάλος ζωγράφος, καταξιωμένος μεν στις διεθνείς γκαλερί, σε μεγάλο βαθμό όμως άγνωστος ανάμεσα στους συμπατριώτες του.
Ο Μανώλης Καλλιγιάννης γεννήθηκε στη Μυτιλήνη, οπού εκεί πήρε τα πρώτα μαθήματα σχεδίου και ζωγραφικής με δάσκαλο τον αείμνηστο Πρωτοπάτση (1897-1947). Το 1947, αφού σπούδασε δύο χρόνια αρχιτεκτονική στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και αφιερώθηκε αποκλειστικά στη ζωγραφική με μεγάλη επιτυχία. Στα χρόνια που ακολούθησαν, έως και το 1976 που επέστρεψε στην πατρίδα του, παρουσίασε το έργο του επανειλημμένα σε ατομικές εκθέσεις στη Νέα Υόρκη, Παρίσι, Λονδίνο και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Η μακροχρόνια συνεργασία του με διάσημα ονόματα εμπόρων τέχνης, καθώς και το γεγονός ότι έργα του εκτίθενται μόνιμα σε σημαντικά μουσεία του εξωτερικού και της Ελλάδας, επιβεβαιώνουν την καλλιτεχνική του αξία. Από το 1979 και για τα επόμενα 20 χρόνια, παράλληλα με την ζωγραφική, διετέλεσε και διευθυντής του Μουσείου-Βιβλιοθήκη Στρατή Ελευθεριάδη-Τεριάντ.
Στο ξεκίνημα της καριέρας του επηρεάσθηκε από το πνεύμα της αφαίρεσης και της απλοποίησης της τότε εποχής με αποτέλεσμα να δημιουργήσει μία σειρά από αφαιρετικά και εξπρεσιονιστικά έργα που ποικίλουν θεματογραφία. Στη συνέχεια, πειραματίστηκε με διάφορες τεχνοτροπίες για να καταλήξει σχεδόν αποκλειστικά στην απεικόνιση του τοπίου και ιδιαίτερα της πατρίδας του. Οι τοπιογραφικές του απεικονίσεις πηγάζουν από μια καθαρά προσωπική έκφραση αγάπης και θαυμασμού προς τη φύση και την πατρίδα του. Αυτό που επιδιώκει είναι μέσω του χρώματος και του φωτός να επιβάλλει τον εσωτερικό κόσμο της φύσης και συγχρόνως να περάσει τα δικά του συναισθήματα και μηνύματα. Μέσα από την επίμονή του προσπάθεια να μεταφράσει το τοπίο και να το αναπαραγάγει ζωγραφικά, καταλήγει σε μια καθαρά προσωπική γραφή και πρόταση όπου το υλικό κυριαρχεί.
