Γράφει η Τζώρτζια Ρασβίτσου
Αυτοκινητάκια ασφυκτικά φορτωμένα με προσπερνούν. Τα ποδήλατακια κρέμονται από πίσω. Τρέχουν να προλάβουν το Καλοκαίρι. Κι όσο εκείνα τρέχουν, τόσο το Καλοκαίρι ξεμακραίνει.
Ξέρεις, κανείς δεν μπορεί να προλάβει το καλοκαίρι, αν δεν το κουβαλά μέσα του. Αν δε νογά να φτιάχνει ήλιους για να στεγνώσει τα βρεγμένα του. Τα όποια βρεγμένα του: Τα ρούχα ή τα μάτια του.
Αν δεν ξέρει να ξεχωρίσει όσα και όσους κάνουν τη ζωή ν' αξίζει.
Το Καλοκαίρι δεν είναι εποχή, δεν έχει σχέση με διακοπές και άδειες. Το Καλοκαίρι είναι κατάσταση. Και μπορούν να το ζήσουν μόνο εκείνοι που το βράδυ γεμίζουν τις τσέπες τους μ'αστέρια και το πρωί φτιάχνουν ήλιους για να φωτίσουν το σκοτάδι σου.
Όσο υπάρχει κόσμος, θα υπάρχουν και εκείνοι οι καλοκαιρινοί άνθρωποι, που πάντα θα ονειρεύονται και θα προσπαθούν να τον φτιάξουν καλύτερο για σένα.
Υ.Γ. Αφιερωμένο...
