Για όλ'αυτά δεν υπήρξαν κινητοποίησεις, δεν υπήρξαν απεργίες, σαν να μην βλάφτηκε η λεσβιακή οοικονομία, σαν να μην χάθηκε ο πλούτος και οι οικονομίες λέσβιων πολιτών.
Αυτοί που δημιούργησαν τα παραπάνω ήταν και συνεχίζουν να ειναι ευηπόληπτοι συμπολίτες μας, μέλη και πρωτοκλασάτα στελέχη κάποιων από τους φορείς που σήμερα διαμαρτύρονται για το προσφυγικό και για την αύξηση του ΦΠΑ και αρνιούνται να συμμετέχουν στο συνέδριο και να συνταντήσουν τον Πρωθυπουργό.
Και ενώ η απεργία είναι ένα σωστό μέσο αντίδρασης και πίεσης, η άρνησή τους όμως να συναντηθούν με το Πρωθυπουργό, τους στερεί την ευκαιρία με σαφήνεια και αυστηρότητα να διεκδικήσουν αυτά που απαιτεί ο τόπος και να γίνουν φορείς της κοινωνικής αγωνίας για το πού είμαστε, πού πάμε και τι περιμένουμε.
Δυό μέτρα και δυό σταθμά. Το παιχνίδι είναι στημένο.
Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί !
