Θα κάνει «κωλοτούμπα» ο Αλέξης; Θα πάει για εκλογές; Θα προκηρύξει δημοψήφισμα; Πώς θα εξουδετερώσει την Αριστερή Πλατφόρμα;
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σήμερα πλέον τα περισσότερα πολιτικά ρεπορτάζ δεν έχουν καμία σχέση με πολιτική ανάλυση αλλά περισσότερο με προσπάθειες χαρτογράφησης του εγκεφάλου του πρωθυπουργού. Και το παιχνίδι αυτό έχει επεκταθεί και υιοθετείται και από Ευρωπαίους ηγέτες: Νάσου η κ. Μέρκελ να διαπιστώνει ότι ο κ. Τσίπρας είναι «συνεργάσιμος», νάσου ο κ. Γιούνκερ να είναι τη μια στιγμή γοητευμένος και την άλλη απογοητευμένος από τα τερτίπια του πρωθυπουργού μας, νάσου και ο κ. Σούλτς να διαπιστώνει αρχικά με κάθε σοβαρότητα ότι ο «Αλέξης» είναι «μεταρρυθμιστής» για να ανακρούσει πρύμνα ταχύτατα μετά απο μερικούς μήνες κ.λπ. κ.λπ.
Φυσικά, όποιος πρωτοετής φοιτητής Ιστορίας προσπαθούσε να εξηγήσει το ιστορικό προτσές, στο πλαίσιο ενός τέτοιου ατομοκεντρικού υποκειμενισμού, θα κοβόταν αμέσως. Όμως, δυστυχώς ή ευτυχώς, οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί δεν έχουν τέτοιους μεθοδολογικούς περιορισμούς, άρα μπορούν άνετα να συνεχίζουν με τις ανοησίες τους. Μπορούν να συνεχίζουν να πιστεύουν ότι υπάρχει ένα αυτόνομο ον που ονομάζεται «Τσίπρας» που ακολουθεί μια πολιτική που αντανακλά την προσωπική του βούληση, ότι το ιστορικό γίγνεσθαι είναι απόρροια των εγκεφαλικών του διεργασιών κ.λπ.
Στο σημείο αυτό, αξίζει να δούμε πώς αντιμετώπιζε αυτό το θέμα ένας από τους πλέον υποτιμημένους διανοούμενους της εποχής μας: Ο Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς Στάλιν.
Μια μέρα, στα μέσα της δεκαετίας του '30, ο σοβιετικός ηγέτης είχε κουρασθεί από τα καμώματα του γιου του Βασίλι και του ζήτησε να σταματήσει να εκμεταλλεύεται το οικογενειακό όνομα (Στάλιν) για να παίρνει καλούς βαθμούς στο σχολείο, να εντυπωσιάζει τα κορίτσια, να τον κερνάνε βότκα οι φίλοι, κ.λπ.
Ο Βασίλι αφού τον άκουσε τον κοίταξε με παράπονο και του είπε: «Μα καλά πατέρα, δεν είμαι κι εγώ Στάλιν; Γιατί να μην το λέω;».
Τότε, έξαλλος ο πατέρας του απάντησε:
«Όχι δεν είσαι! Δεν είσαι Στάλιν και ούτε εγώ είμαι Στάλιν! Στάλιν είναι η Κομματική Εξουσία. H Κομματική Εξουσία μιλάει μέσα απο τον Στάλιν. Στάλιν είναι αυτό που γράφεται στις κομματικές εφημερίδες, είναι τα πορτρέτα στους τοίχους και στις παρελάσεις. Στάλιν δεν είσαι εσύ, ουτε καν εγώ!».
Συγκρατούμε, λοιπόν, το μάθημα του Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς. Δεν υπάρχει ούτε «Τσίπρας» (ούτε φυσικά «Λαφαζάνης», ούτε «Κωνσταντοπούλου» κ.λπ.).
Υπάρχει μόνο Κομματική Εξουσία.
protagon.gr
