γράφει ο Αντίλογος
Μετά από καιρό ξαναεμφανίστηκε ο φίλος μας από τα παλιά. Εκεί στο τετράστρατο που κατεβαίνει από τον Άγιο Κωνσταντίνο προς το parking και το περίπτερο του Σωκράτη. Αρχικά ήταν τρεις φίλοι. Μετά έμειναν δύο. Και τελικά έμεινε μόνο του το σκυλάκι να ρεμβάζει νωχελικά μέσα στη μέση του δρόμου, ενώ τ’αυτοκίνητα κινούνται συνεχώς προς τις τέσσερις κατευθύνσεις του ορίζοντα.
Είχε εξαφανιστεί για πολύ καιρό και σήμερα ξαφνικά επανεμφανίστηκε στο ίδιο σημείο όπως παλιά. Που γυρνούσε, γιατί είχε εξαφανιστεί μάλλον δεν πρόκειται να μας απαντήσει. Η σκυλίσια σκέψη του δεν είναι συμβατή με την δική μας.
Ίσως ήρθε να μας δει και να καταλάβει λίγο πριν τις εκλογές πως σκεφτόμαστε ή πως δεν σκεφτόμαστε, αλλά το πιθανότερο είναι ότι δεν τον ενδιαφέρουν οι εκλογές. Η δική του ελευθερία δεν μπαίνει στα πλαίσια των κομμάτων, των κομματικών μηχανισμών, του ρουσφετιού. Δεν υπάρχουν σκυλίσια foodpass το πολύ-πολύ να του δώσουν λίγη ξηρά τροφή, μια κονσέρβα ή ένα κόκκαλο που περίσσεψε από μια φαγωμένη μπριζόλα.
Μας κοιτάζει όλους το ίδιο, δεν του κάνει εντύπωση που τα τελευταία χρόνια κυκλοφορούν στον τόπο μας και κάποιοι μαύροι άνθρωποι ή και κάποιοι κίτρινοι. Δεν τον νοιάζει πως βρέθηκαν αυτοί, έτσι κι αλλιώς στο βασίλειο των σκύλων υπάρχουν και άσπροι και μαύροι και καφέ σκύλοι χωρίς κανένας να ενοχλείται και χωρίς κανένας να δίνει σημασία στα χρώματα.
Το σκυλάκι εμφανίστηκε ξανά και κανένας δεν ξέρει αν θα μας κάνει τη χάρη να συνεχίζει να εμφανίζεται δίνοντας ένα ιδιαίτερο τόνο στο πρωινό μας ξύπνημα. Αν θα συνεχίζει την πρωινή του σιέστα μέσα στην μέση του δρόμου, ή σκοπεύει πάλι να εξαφανιστεί θεωρώντας ότι δεν αξίζει τον κόπο να μοιράζεται τα πρωινά του μαζί μας.
Γιατί τελευταία δεν πάμε και πολύ καλά. Εμείς μπορεί να μην το πολυκαταλαβαίνουμε αλλά αυτό ο τετράποδος φίλος μας με τα ιδιαίτερα ένστικτα του το καταλαβαίνει και προτιμά να εξαφανίζεται.
Ελπίζοντας ότι την επόμενη φορά που θα επανεμφανιστεί θα μας βρει λίγο καλύτερους ώστε ν’αξίζει τον κόπο να μοιραστεί τα πρωινά του μαζί μας…
