Γράφει η Ράνια Μπουμπουρή
ΔΟΚΙΜΙΑ
Ο κύριος Μπένετ και η κυρία Μπράουν της Βιρτζίνια Γουλφ (μτφρ. Αργυρώ Μαντόγλου, Εκδόσεις Μίνωας)
Η Βιρτζίνια Γουλφ, μια από τις σπουδαιότερες μυθιστοριογράφους του 20ού αιώνα, έγραψε πολλά άρθρα, δοκίμια, κριτικές και κείμενα για την τέχνη και τη λογοτεχνία. Σε αυτόν τον τόμο συγκεντρώνονται μερικά από τα σημαντικότερα κείμενά της γύρω από τα θέματα που την απασχολούσαν κατά τη δημιουργική περίοδο της ζωής της: ο φεμινισμός, η κοινωνική ισότητα, η πολιτική, η αξία των βιβλίων, η ρήξη με την παράδοση, η σχέση της τέχνης με την πολιτική και τον άνθρωπο.
«Τη Βιρτζίνια Γουλφ την απασχολούσε ιδιαίτερα η “γυναικεία εμπειρία”[…] η ανάγκη επαναπροσδιορισμού της γυναικείας ταυτότητας και η ιδιαιτερότητα της “γυναικείας έκφρασης”. Μέσα από τα κείμενά της προβάλλει ένα σπινθηροβόλο πνεύμα που σχολιάζει όχι μόνο τα δεινά του καιρού της, αλλά και μας απευθύνεται ως μια σύγχρονή μας.
Αν την “ακούσουμε” προσεκτικά, ίσως μας δώσει απαντήσεις σε χρόνια διλήμματα και δυσεπίλυτα προβλήματα που συνεχίζουν να μας ταλανίζουν.» (Από τον πρόλογο της Αργυρώς Μαντόγλου)
Βρείτε το εδώ
ΝΕΑΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
Όταν έφυγαν τ’ αγάλματα της Αγγελικής Δαρλάση (Εκδόσεις Μεταίχμιο)
Κάποτε ήταν ένα κορίτσι που είχε ακούσει τα αγάλματα να τραγουδάνε, είχε χορέψει μαζί τους στο φως του φεγγαριού, τα είχε δει να δακρύζουν. Επειδή τα αγάλματα τις νύχτες ζωντανεύουν. Η Αγγελίνα το ήξερε καλά αυτό, αφού μεγάλωσε μέσα στο μουσείο σχεδόν. Άλλωστε, το ότι είχε ένα ολόκληρο κι ένα μισό, «καταραμένο» χέρι, την έκανε να τους μοιάζει ακόμα περισσότερο. Με εξαίρεση τον Τίκο, τον μόνο σάρκινο φίλο της, τα αγάλματα ήταν οι καλύτεροί της φίλοι.
Όταν ο Μουσολίνι κήρυξε τον πόλεμο στην Ελλάδα, ο φόβος ότι θα επικρατήσει το σκοτάδι του ναζισμού έγινε ακόμα ισχυρότερος. Κι όσοι σχετίζονταν με το Μουσείο, από τους αρχαιολόγους μέχρι τους απλούς εργάτες, όλοι μοιράζονταν μια κοινή αγωνία· όλοι προστάτευαν το ίδιο μυστικό που έμοιαζε να συνοψίζεται σε μία και μόνο φράση: «Να προλάβουμε…» Η Αγγελίνα θα θελήσει να μάθει εκείνο το μυστικό και θα βοηθήσει τον Τίκο να κρύψει το δικό του.
Μια βαθιά ανθρώπινη κι αντιπολεμική ιστορία για τη φιλία, την ενηλικίωση, την αναζήτηση ταυτότητας και την ανάγκη διατήρησης της πολιτισμικής κληρονομιάς, βασισμένη στην πραγματική ιστορία της απόκρυψης των αρχαιοτήτων του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου.
Πιο αναλυτική παρουσίαση του μυθιστορήματος θα γίνει την Πέμπτη 14 Απριλίου στο lesvosnews.net
Βρείτε το εδώ
ΞΕΝΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
HK: Αναζητώντας τη χαμένη ταυτότητα της Σοσάνα Μπουχόμπζα (μτφρ. Γιώργος Ξενάριος, Εκδόσεις Στερέωμα)
Η Γαλλίδα συγγραφέας Σοσάνα Μπουχόμπζα (Chochana Boukhobza) διηγείται στο βιβλίο αυτό την αληθινή ιστορία του Γκυ Μπρεν, διπλού θύματος της Ιστορίας, τις προδοσίες των συνεργατών των Γερμανών και τη γενναιοδωρία εκείνων που έθεσαν τη ζωή τους σε κίνδυνο για να κρύψουν εβραιόπουλα. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου φωτίζεται η όχι και τόσο γνωστή ιστορία των εβραιόπουλων από γονείς που τα ίχνη τους χάθηκαν στα στρατόπεδα, κατά την Κατοχή και τη μεταπολεμική Γαλλία. Αναδύεται επίσης η ιστορία της ανθούσας εβραϊκής κοινότητας της Βιέννης, όπως περιγράφεται από τον Στέφαν Τσβάιχ και αποτυπώνεται στο φωτογραφικό άλμπουμ.
Ο Γκυ Μπρεν γεννήθηκε στη Γαλλία το 1941. Για μεγάλο διάστημα, δεν ήξερε τίποτε για τους γονείς του. Υιοθετήθηκε από τη δεσποινίδα Μπρεν, μια διευθύντρια παιδικού σταθμού, και μεγάλωσε με τους Ρομπέρ και Ζεράρ Φιναλύ, των οποίων η ιστορία συγκλόνισε τη Γαλλία του ’50. Στα 40 του, βρίσκει επιτέλους τη μητέρα του. Ονομάζεται Έλεν Κάλμους. Εβραία αυστριακής καταγωγής, που ήταν μόνον 17 ετών όταν κατέφυγε στη Γαλλία το 1938. Αλλά η Έλεν πεθαίνει χωρίς να αποκαλύψει τα μυστικά της. Ο Γκυ αρχίζει έρευνα για να βρει την αλήθεια της καταγωγής του. Ανακαλύπτει το μυστήριο της γέννησής του, αποτέλεσμα μιας ιστορίας αταίριαστου έρωτα μεταξύ της Έλεν και ενός Αλσατού που την κολάκευε με ωραία λόγια, και που αργότερα έγινε γκεσταπίτης.
Βρείτε το εδώ
