Δεν άντεξε τις ριπές του βοριά ο πλάτανος στη Σκάλα Συκαμιάς, το δένδρο σύμβολο της προσφυγικής κρίσης
Το δένδρο σύμβολο της προσφυγικής κρίσης στη διάρκεια της διετίας 2015-2016, ο γεροπλάτανος στην παραλία της Σκάλας Συκαμιάς στη βόρεια Λέσβο, δεν άντεξε τις ριπές του βοριά προχθές Τετάρτη προς Πέμπτη το βράδυ. Μεγάλο μέρος του υπεραιωνόβιου δένδρου έσπασε με τον κορμό του να σχίζεται στη μέση και να ξεριζώνεται.
Ο πλάτανος στη Σκάλα Συκαμιάς, με τον υπαίθριο χώρο που τον περιβάλλει να έχει ονοματοδοτηθεί από την ύπαρξη του δένδρου που στην κουφάλα του λειτουργούσε στο παρελθόν καφενείο, έγινε το σύμβολο του κινήματος αλληλεγγύης στους πρόσφυγες του πολέμου της Συρίας.
Αποτέλεσε δε σημείο αναφοράς για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που με τις πλαστικές τους βάρκες κατευθύνονταν στην ακτή που σηματοδοτούσε το δένδρο αυτό.
Έγινε γνωστός σε όλο τον κόσμο από την δομή των αλληλεγγυών «platanos refugee solidarity» που λειτούργησε επί μεγάλο διάστημα στη σκιά του, ενώ στο παγκάκι δίπλα στη ρίζα του κάθισαν οι εμβληματικές γιαγιάδες της Συκαμιάς (βλέπε φωτογραφία), υποψήφιες για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.
ΑΠΕ - ΜΠΕ
-----------------
Τον γύρο του κόσμου έκανε τον Οκτώβριο του 2015 η φωτογραφία του Λευτέρη Παρτσάλη από τη Μυτιλήνη (Σκάλα Συκαμιάς) που έδειχνε τρεις ηλικιωμένες Ελληνίδες να φροντίζουν ένα μικρό παιδί την ώρα που η μητέρα του αλλάζει ρούχα καθώς μόλις έχει φτάσει στο νησί από τα τουρκικά παράλια.
Για το περιστατικό και τη φωτογραφία όπως το αφηγήθηκε η Μαρίτσα(που έφυγε από τη ζωή πρόσφατα) :
«Ήταν πολύς κόσμος μαζωμένος στον Πλάτανο καθώς είχαν φτάσει τρεις βάρκες. Είδαμε τη μητέρα την ώρα που άλλαζε τα ρούχα της και της είπαμε ότι το μωρό πεινάει. Έδωσαν στο μωρό ένα μπιμπερό αλλά αυτό δεν ήθελε το γάλα. Το δοκίμασα στο χέρι μου και ήταν καυτό. Εκεί δίπλα είχε μια βρύση και κρύωσα εκεί το μπιμπερό και μετά το μωρό το ήπιε το γάλα»
--------
Το κείμενο του Lesvosnews.net (ήταν το πρώτο ΜΜΕ της Λέσβου που είχε δημοσιεύσει τη φωτογραφία που έγινε σύμβολο)
Λέσβος, 16 Οκτωβρίου 2015. Σκάλα Συκαμιάς
Θυμήθηκες ξανά όλα όσα πέρασες και εσύ. Τις λαχτάρες και τον αγώνα που έδωσες για να μεγαλώσεις τα δικά σου παιδιά. Θυμήθηκες ότι ποτέ τα πράγματα δεν ήταν εύκολα. Μάχες καθημερινές για το αυτονόητο, ιδρώτας για λίγο ψωμί. Θυμήθηκες τις ιστορίες που και εσύ άκουγες από τους γονείς σου. Θυμήθηκες φίλες που πήραν το δρόμο της ξενιτιάς.
Θυμήθηκες πώς είναι να μεγαλώνεις ένα μωρό.
Και τώρα κρατάς στα χέρια σου ένα μωρό που δεν είναι δικό σου. Δεν είναι μόνο η χαρά ότι το φροντίζεις. Είναι η χαρά να γίνεσαι ξανά μάνα. Μάνα!
Και η φυσική μάνα έχοντας γλυτώσει από πολέμους, θάλασσες και ταραχές μπορεί να χαμογελά... γιατί ίσως στα πρόσωπα των τριών γιαγιάδων στη Σκάλα Συκαμιάς να βρήκε ξανά τη δική της μάνα, να βρήκε ξανά την ελπίδα.
Ευχαριστούμε γιαγιάδες της Λέσβου.
