Παρέμβαση Β. Τεντόμα στο Περιφερειακό Συμβούλιο για το καλάθι των αγροτικών προϊόντων της Περιφέρειας.
Στη παρέμβασή του για το παραπάνω θέμα στη χτεσινή συνεδρίαση του περιφ. συμβουλίου, ο επικεφαλής της περιφερειακής παράταξης «Με τους πολίτες κόντρα στον καιρό» Βασίλης Τεντόμας, τόνισε τα παρακάτω:
«Δεν έχω καταλάβει ακόμη τι είναι αυτό «το καλάθι προϊόντων της Περιφέρειας Β. Αιγαίου» και περισσότερο τι σημαίνει ότι σήμερα θα εγκρίνουμε αυτό το καλάθι.
Ωραία, το «εγκρίνουμε» σήμερα και μετά; Ποιοί και τι κάνουν από αύριο σε υλοποίηση αυτής της απόφασης;
Υπάρχει κάποιο τομεακό πρόγραμμα του Υπ. Γεωργίας από όπου θα αντλήσουμε κονδύλια; Πόσα είναι αυτά; Ποιος θα τα διαχειριστεί;
Κατ’ αρχάς θέλω να ξεκαθαρίσω ότι σέβομαι και αναγνωρίζω τη φιλότιμη προσπάθεια και τη δουλειά που έκανε η ομάδα των επιστημόνων της περιφέρειας και της διαχειριστικής αρχής που σύνταξαν το κείμενο που μας μοιράστηκε στη συνεδρίαση της Σάμου. Μπορεί και οι ίδιοι οι συντάκτες του κειμένου να διαφωνούν με αυτά που έγραψαν, απλά αυτές τις κατευθύνσεις είχαν, με βάση αυτές δούλεψαν.
Αυτό το κείμενο ίσως θα φάνταζε ρεαλιστικό και πραγματοποιήσιμο σε άλλες εποχές. Π.χ. στα «ευδαίμονα» χρόνια του κ. Σημίτη, στα χρόνια του ομαδικού παραμυθιάσματος της ελληνικής κοινωνίας, στα χρόνια της δήθεν ισχυρής Ελλάδας και όχι σήμερα, στα χρόνια της χρεοκοπημένης Ελλάδας.
Σήμερα, όλοι το γνωρίζουμε ο αγροτικός τομέας βρίσκεται σε τραγική κατάσταση.
Το πλαίσιο μέσα στο οποίο γίνεται αυτή η συζήτηση καθορίζεται πλέον από τον μνημονιακό τυφώνα και τις αντιλαϊκές κυβερνητικές πολιτικές, με κύρια χαρακτηριστικά τη μείωση του αγροτικού εισοδήματος και της αγροτικής παραγωγής, την αύξηση του κόστους παραγωγής και την αύξηση των τιμών του καταναλωτή. (Το αγροτικό εισόδημα τα τελευταία δέκα χρόνια έχει μειωθεί κατά 20%. Το κόστος καλλιέργειας και εκτροφής ζώων έχει υπερδιπλασιαστεί.)
Έτσι το λάδι δεν έχει τιμή, το γάλα μένει αδιάθετο, οι ελαιοκαλλιεργητές, οι αμπελοκαλλιεργητές και οι κτηνοτρόφοι δεν βλέπουν κυριολεκτικά μπροστά τους μέλλον για τους ίδιους, πολύ περισσότερο για τα παιδιά τους.
Η νέα ΚΑΠ επηρεάζει έντονα κυρίως την «ποιοτική» και «Μεσογειακή» γεωργία και τους μικρούς παραγωγούς του Ευρωπαϊκού Νότου. Η αναθεώρηση της «Κοινής Οργάνωσης Αγοράς», σε διάφορα προϊόντα (λαδιού, κρασιού, και οπωροκηπευτικών, κ.ά), προκαλεί σοβαρό πλήγμα στην παραγωγή και το εισόδημα των οικογενειακών εκμεταλλεύσεων.
Όμως η πολιτεία αντί να πάρει άμεσα μέτρα για τη στήριξη αυτών των κλάδων που αποτελούν τη βάση της αγροτικής παραγωγής, εξαγγέλλει σχέδια.
Το πολυδιαφημισμένο μοντέλο του επιχειρηματία αγρότη που θα παράγει προϊόντα υψηλής ποιότητας έχει οδηγηθεί σε φιάσκο. Έχουμε βιοκαλλιεργητές και δεν έχουμε βιολογικό λάδι, έχουμε προϊόντα ΠΟΠ και ΠΓΕ αλλά την προστιθέμενη αξία αυτών των προϊόντων την τσεπώνουν οι διακινητές και οι έμποροι και όχι οι παραγωγοί.
Οι επιδοτήσεις από τον δεύτερο πυλώνα για την ενίσχυση της αγροτικής ανάπτυξης είναι πολύ χαμηλές, και δίνονται χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους κοινωνικά, οικονομικά, περιβαλλοντικά, ή περιφερειακά μειονεκτικά κριτήρια.
Πόσο αποτελεσματικά μπορεί να είναι τα οποιοδήποτε σχέδια όταν δεν έχουν κανένα περιεχόμενο, όταν σε λίγο δεν θα υπάρχει π.χ. παραγωγή και προϊόντα για να γεμίσουν το αυτό το καλάθι;
Οι επιφυλάξεις μεγαλώνουν όταν γνωρίζουμε ότι τέτοια σχέδια έχουμε ακούσει από παλιά, πριν τον κ. Σκανδάλίδη, από τον Τζουμάκα, τον Δρύ, τον Κοντό, σχέδια που παρέμειναν σχέδια.
Έτσι και το σημερινό «καλάθι» δεν απαντά πώς θα αντιμετωπίσουμε τα χρόνια και άλυτα διαρθρωτικά προβλήματα του αγροτικού μας τομέα (μικρός κλήρος, υψηλό κόστος παραγωγής, νησιωτικότητα, μονοκαλλιέργεια, πολυδιάσπαση του κλάδου της ελαιοκομίας, υστέρηση σε πόρους και υποδομές, κ.λ.π).
Με ποιο τρόπο και με ποια οικονομική στήριξη θα γίνουν οι πολυδιαφημιζόμενες διατομεακές δράσεις και οι λεγόμενες συνέργειες;
Ποιές συνεταιριστικές οργανώσεις θα συμπράξουν, όταν οι αγροτικοί συνεταιρισμοί και οι Ενώσεις τους βρίσκονται λίγο πριν τη διάλυση, με ανυπαρξία ρευστότητας –άρα και με αδυναμία παρέμβασης- και με μια ΑΤΕ, κατάλληλη μόνο για ρουσφέτια και σκάνδαλα προς όφελος «ημετέρων»; (βλέπε χορήγηση δάνειου 3.500.000 ευρώ στον Πτηνοτροφικό Συνεταιρισμό Άρτας, που πήρε «ελέω Φίλιππου Σαχινίδη λίγο πριν τη κήρυξη πτώχευσής του», τη στιγμή που στη δική μας ΕΑΣΛ, αν και ευρισκόμενη σε πολύ καλύτερη οικονομική κατάσταση, δεν δίνει ούτε φράγκο).
Με τι κότσια και με ποιο στελεχικό δυναμικό θα συμπράξουν οι πελαγωμένοι καποδιστριακοί δήμοι, που αδυνατούν να ανταπεξέλθουν ακόμα και στα βασικά – παραδοσιακά τους καθήκοντα;
Με το ακτοπλοϊκό τι θα γίνει; Και να βρεθούν νέοι πελάτες στη Βόρεια Ελλάδα, πως θα τους πάμε το λεσβιακό λάδι όταν δεν υπάρχει πλοίο;
Τι θα γίνει με τα προβλήματα οργάνωσης και εξυγίανσης της αγοράς;
Και ας μη ξεχνάμε ότι ο αγρότης δεν είναι μόνο παραγωγός. Είναι πρώτα και κύρια άνθρωπος που έχει ανάγκη να ζει σε ένα περιβάλλον που του εξασφαλίζει με επάρκεια τα βασικά δημόσια αγαθά (υγεία, παιδεία, ψυχαγωγία, πρόσβαση στη γνώση, κ.λ.π).
Πως λοιπόν θα οικοδομήσουμε τις απαραίτητες συνθήκες για μια «υποφερτή» ζωή στην περιφέρεια, όταν σε καθημερινή βάση παίρνονται βάναυσα μέτρα που εξανεμίζουν το λαϊκό εισόδημα, που πετσοκόβουν τις κοινωνικές δαπάνες, που σκορπούν την απελπισία στα λαϊκά νοικοκυριά και στους νέους ανθρώπους;
Δεν είναι σωστό να σχεδιάσουμε τον αγροτικό μας τομέα λαμβάνοντας στο σχεδιασμό υπόψη μας την παραγωγή σύμφωνα με τους όρους και τις προϋποθέσεις που θέτουν και επιβάλλουν οι αγορές.
Έτσι θα οδηγηθούμε σε μια γεωργία που, θα παράγει προϊόντα που θα έχουν (μόνο) εμπορευματική αξία, θα υπακούει στους κανόνες του ανταγωνισμού και της μεγιστοποίησης του κέρδους και θα αδιαφορεί για την διατροφική ασφάλεια των ανθρώπων της κοινωνίας μας.
Επομένως το ερώτημα που πρέπει να θέσουμε εδώ είναι αν θέλουμε να παράγουμε ασφαλή τρόφιμα στα οποία θα έχει πρόσβαση ο κάθε πολίτης ή εμπορεύματα με υψηλό κέρδος για την αγορά.
Τέλος, να λάβουμε υπόψη μας ότι πρωταρχικός στόχος μας σαν Περιφέρεια θα πρέπει να είναι τα αγροτικά προϊόντα να παράγονται και να καταναλώνονται στον τόπο τους κι όχι να ταξιδεύουν.
Όχι μόνο γιατί όσο περισσότερο ταξιδεύουν τα προϊόντα τόσο περισσότερο ρυπαίνουν, τόσο περισσότερη ενέργεια καταναλώνουν αλλά και γιατί έτσι συμβάλλουμε στο στόχο για διατροφική επάρκεια του τόπου μας, όταν οι προβλέψεις για επερχόμενη διατροφική κρίση όλο και πυκνώνουν.
Σε μια τέτοια περίπτωση θα πρέπει να μελετηθούν και να διερευνηθούν όλες οι παραγωγικές δυνατότητες της περιοχής μας.
Αν λοιπόν θέλουμε να δούμε το πρόβλημα της αγροτικής ανάπτυξης σοβαρά τότε θα διαπιστώσουμε ότι είναι σύνθετο, με πολλές, διαφορετικές και αλληλοσυγκρουόμενες, παραμέτρους, που πρέπει να τις εξετάσουμε όλες με προσοχή πριν πάρουμε τις οριστικές αποφάσεις.
Και βέβαια πρέπει να απαντήσουμε στο πολιτικό ερώτημα, αυτή η ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας θα έχει σαν στόχο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών ή τα υπερκέρδη των μεγάλων διατροφικών ομίλων και πολυεθνικών;
Δυστυχώς όλες οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα σε αυτό το ερώτημα απαντούν με πολιτικές στήριξης όχι των αγροτών αλλά των κεφαλαιοκρατών.
Και αυτή τη πολιτική ενωμένοι οι αγρότες της χώρας μας θα πρέπει να αντιπαλέψουν.»
Μυτιλήνη 21/12/2011
Από το γραφείο τύπου της περιφερειακής παράταξης
«ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ»
