Η 3η Δεκεμβρίου έχει αφιερωθεί σε παγκόσμιο επίπεδο στα άτομα με ειδικές ανάγκες (ΑμεΑ).Ως άτομα με ειδικές ανάγκες κατά την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας θεωρούνται όσα άτομα εμφανίζουν σοβαρή μειονεξία που προκύπτει από φυσική ή διανοητική βλάβη. Τα άτομα αυτά χρειάζονται την ενίσχυση μας. Όταν λέμε ενίσχυση δεν πρέπει να εννοούμε μια ευκαιριακή ελεημοσύνη που πληγώνει την αξιοπρέπεια τους ,αλλά οργανωμένη κοινωνική παρέμβαση ,ώστε να εξασφαλίζεται στους ανθρώπους αυτούς αξιοπρεπής ζωή, ασφάλιση και περίθαλψη . Ο καταλληλότερος τρόπος που θα μπορούσε η πολιτεία να βοηθήσει τα άτομα με ειδικές ανάγκες είναι να τα εντάξει στην παραγωγική διαδικασία.
Παρόλο που έχουν γίνει πρόοδοι τα τελευταία χρόνια ,ωστόσο ακόμα υπόκεινται σε κοινωνικό αποκλεισμό τόσο στην απασχόληση όσο και στην εκπαίδευση και στο δομημένο περιβάλλον (αν και έχουν γίνει ραγδαίες αλλαγές τα τελευταία χρόνια.) Τα άτομα με ειδικές ανάγκες είναι 2 ή 3 φορές πιθανότερο να βρεθούν σε κατάσταση ανεργίας και μάλιστα μακροχρόνιας. Η εκπαίδευση τώρα είναι ένας από τους τομείς που συνδέονται άμεσα με τον κοινωνικό αποκλεισμό, είτε ως αποστέρηση της εισόδου στην εκπαιδευτική διαδικασία ,είτε ως έξοδος προκαλούμενη από τις ίδιες τις ισχύουσες εκπαιδευτικές εργασίες . Το δομημένο περιβάλλον τέλος ,αν και έχουν σημειωθεί σημαντικές αλλαγές όπως προσβασιμα μέσα μαζικής μεταφοράς ,προσβασιμοι δημόσιοι χώροι κλπ , λειτούργει περιοριστικά στο να αναπτυχθούν ευκαιρίες συμμετοχής σε κοινωνικές ,πολιτισμικές και κοινωνικές δραστηριότητες αποτελώντας παράγοντες αποκλεισμού και απομόνωσης .
Για να γίνει πιο εύκολη η ζωή των ανθρώπων αυτών καλό θα ήταν να υπάρξει μια μελέτη πάνω στο θέμα και μέσα από μια διαδικασία να βγει μια ολοκληρωμένη πρόταση ,ώστε να διευκολύνονται τα άτομα με ειδικές ανάγκες .Θα μπορούσαν να μεταφερθούν οι αρμοδιότητες παροχής κοινωνικής προστασίας και άσκησης πολίτικης για τα άτομα με αναπηρία από την κεντρική κυβέρνηση στις τοπικές αρχές (Δήμους –Περιφέρειες) μέσα σε ένα ενιαίο και συγκεκριμένο για όλη την εθνική επικράτεια πλαίσιο για να είναι πιο άμεση οι συνεργασία με τους συλλόγους ατόμων με ειδικές ανάγκες .Επίσης , οι σύλλογοι των ατόμων με ειδικές ανάγκες να λειτουργούν έχοντας μπροστά τους συγκεκριμένους σκοπούς και στόχους ,στην προσπάθεια τους αυτή να έρχεται ως “σωτηρία δύναμη “ η πολιτεία παρέχοντας κάθε δυνατή βοήθεια .Τέλος ,αλλά σημαντικότερο όλων κατά την γνώμη μας είναι να δοθεί μεγάλη βαρύτητα στην ενημέρωση της κοινής γνώμης ,εκτός από την οικογένεια και το ευρύτερο συγγενικό περιβάλλον των ΑμεΑ ,για να έχουν ιση αντιμετώπιση με τα «μη αναπηρικά» άτομα.
Θα κλείσω με μια προτροπή ας κοιτάξουμε τι καταφέρνουν τα άτομα με ειδικές ανάγκες καθημερινά αλλά και σε ιδιαίτερες περιπτώσεις όπως είναι οι Special Olympics και ας αναλογιστούμε πρώτον πόσο μικρά είναι τα προβλήματα μας σε σχέση με τα προβλήματα αυτών των ανθρώπων και δεύτερον τι κάνουμε εμείς σαν συνάνθρωποι τους για να τους βοηθήσουμε με τα προβλήματα τους και να απαλύνουμε τον πόνο τους ,γιατί η αδιαφορία των πολιτών μιας κοινωνίας αλλά και της ίδιας της κοινωνίας να συμμεριστεί το πάθος ορισμένων μελών της και να απαλύνει με κάθε τρόπο τον πόνο τους δεν είναι απλώς αναλγησία ,αλλά βαρβαρότητα.
ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ
Ενώνουμε τις φωνές με ίσες ευκαιρίες στο Πανεπιστήμιο του Μέλλοντος.
