H Χρυσή Αυγή νομιμοποιεί την παρουσία της στην ελληνική πολιτική σκηνή
Από την αρχαιότητα ο αθλητισμός έχει σχέση με την πολιτική, τα αθλητικά κατορθώματα ενθουσίαζαν τους φιλάθλους, και έφερναν άμεσα οικονομικά και πολιτικά οφέλη. Τα φασιστικά και ναζιστικά καθεστώτα του μεσοπολέμου έθεσαν τις αθλητικές επιτυχίες στο επίκεντρο της πολιτικής τους, όπως είδαμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου του ’34 στην Ιταλία αλλά και στους Ολυμπιακούς του ‘36 στη Γερμανία. Ακόμα και μετά τον πόλεμο οι ψυχροπολεμικές διαφορές μεταφέρθηκαν στους αγωνιστικούς χώρους με αποκορύφωμα το ντοπ-αθλητικό «θαύμα» της Αν Γερμανίας, μια χώρας των 15 εκατ κατοίκων που στους Ολυμπιακούς του ‘76 έφτασε στα 90 μετάλλια. Στην Ελλάδα ζήσαμε την εποχή της χούντας το όνειρο του τελικού του Παναθηναϊκού στο Γουέμπλεϋ το ’71, ενώ η έξαψη του καλοκαιριού του 2004 με την κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος από την εθνική Ελλάδος και την ευφορία των Ολυμπιακών αποτέλεσε το αποκορύφωμα της εποχής της ευδαιμονίας αλλά και την απαρχή της κρίσης.
Μετά την κατάκτηση του Euro το 2004, εμφανίστηκαν στην κερκίδα της εθνικής οι πρώτες οργανωμένες προσπάθειες φασιστικής εξέδρας. Η «Γαλάζια στρατιά» με αρχηγό τον νυν βουλευτή της Χρυσής Αυγής Ηλία Παναγιώταρο, βρήκε χώρο και αποτέλεσε τη φωλιά επώασης των αυγών του φασισμού στα ελληνικά γήπεδα. Η Χρυσή Αυγή συστηματικά προσέλκυσε νεαρούς οπαδούς, απελπισμένους, άνεργους, πουλώντας τους το όραμα της μεγάλης Ελλάδας, της μαγκιάς απέναντι σε κάθε ανήμπορο, δίνοντας ύπαρξη στις μίζερες ζωές τους. Ανάλογες ομάδες οπαδών υπάρχουν και σε σωματεία όπως ο Ολυμπιακός ή ο Παναθηναϊκός, ενώ στην Ευρώπη οι οπαδοί της Λάτσιο ή της Ατ Μαδρίτης έχουν εμφανίσει πολλές φορές ξεκάθαρα φασιστικά στοιχεία.
Το νησί μας ζει από το περασμένο Μάιο στιγμές ποδοσφαιρικής ευφορίας. Η ΑΕΛ Καλλονής πέτυχε την άνοδο της στη Superleague και μετά τα πρώτα πανηγύρια το πρόβλημα της ανεπάρκειας του γηπέδου της Μυτιλήνης να φιλοξενήσει παιχνίδια αυτών των προδιαγραφών αποτέλεσε το νέο πεδίο αντιπαράθεσης των Μυτιληνιών. Οι πολιτικοί μας άνδρες «πρόταξαν τα στήθη» τους να φτιάξουν το γήπεδο σε 2 μήνες (πέρασαν 4 μήνες και ακόμα δεν έγινε τίποτα), ενώ όσοι επισήμαναν τα προβλήματα του έργου ή είχαν διαφορετική άποψη ήταν οι «προδότες» που δεν θέλουν το καλό της ομάδας. Γιαυτό το θέμα δεν θα αναφερθούμε παραπάνω, απλά θα σημειώσουμε ότι κανείς δεν αναρωτήθηκε για τις αιτίες που η Μυτιλήνη έχει ένα στάδιο που οι κερκίδες του έχουν στατικό πρόβλημα, ένα κολυμβητήριο που τις μισές ημέρες του χειμώνα είναι κλειστό και ένα κλειστό γυμναστήριο δεν πληροί τις στοιχειώδεις προδιαγραφές των αγώνων. Και οι ίδιοι άνθρωποι που δεν έκαναν τόσα χρόνια τίποτα για τους αθλητικούς χώρους, εμφανίζονται σήμερα ως ήρωες-μαχητές και τιμητές των πάντων.
Το θέμα που θα έπρεπε όμως να μας απασχολήσει είναι ότι η πρώτη δημόσια εμφάνιση της Χρυσής Αυγής στο νησί μας ήταν στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης, δύο φορές μάλιστα, για να υπερασπιστεί τα «δίκια» της ομάδας, όταν συζητούσαν το ζήτημα των έργων στο γήπεδο της Μυτιλήνης. Τα παιδιά με τα μαύρα μπλουζάκια ήταν εκεί, σε αποστολή, για να βγάλουν φωτογραφίες, χρήσιμα, για να τραμπουκίσουν όποιον ήθελε να πει κάτι διαφορετικό από αυτούς. Σε επόμενη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, που έλειπαν τα παιδιά με τα μαύρα μπλουζάκια, ο επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης και πρώην υποψ βουλευτής της ΝΔ εκστόμισε την ατάκα «Ε ρε Κασιδιάρης που σας χρειάζεται».
Πριν λίγες ημέρες ο δημοσιογράφος του ΣΚΑΙ Μπάμπης Παπαδημητρίου, σχολιάζοντας μια δημοσκόπηση ανέφερε ότι θα μπορούσε να δει κυβερνητική συμμαχία της ΝΔ με μια «σοβαρότερη» Χρυσή Αυγή. Εκεί λοιπόν που το πολιτικό κατεστημένο απελπισμένο ψάχνει να βρει μια συγκυβέρνηση για να επιβιώσει, η Χρυσή Αυγή έρχεται να δώσει τη λύση, τη χείρα βοηθείας σε ένα κομματικό σύστημα που καταρρέει. Να λοιπόν που η ΧΑ μπορεί να είναι χρήσιμη.
Με τον ένα τρόπο ή τον άλλο η Χρυσή Αυγή νομιμοποιεί την παρουσία της στην ελληνική πολιτική σκηνή. Ένα κόμμα με ξεκάθαρα φιλοφασιστικές ιδέες, που νομιμοποιεί τη βία απέναντι σε συνανθρώπους μας, εκμεταλλεύεται την οικονομική κρίση για να μπει στο κοινοβούλιο, να εισπράξει την ανάλογη κρατική επιχορήγηση, το σημαντικότερο όμως είναι ότι καταφέρνει να νομιμοποιηθεί πολιτικά και θεσμικά στα μάτια των Ελλήνων. Η ΑΕΛ Καλλονής είναι μια νέα ομάδα, που με οργάνωση και συστηματικά βήματα πέτυχε σε λίγα χρόνια την άνοδο της στην Superleague. Μάλιστα το ξεκίνημα της στο πρωτάθλημα ήταν ιδιαίτερα αισιόδοξο, παίζει ωραίο ποδόσφαιρο και κέρδισε τη συμπάθεια όλου του φίλαθλου κόσμου. Ως νέα ομάδα, σε αντίθεση με τον ιστορικό Αιολικό, έχει λίγους οπαδούς στο νησί. Πονηρά σκεπτόμενοι λοιπόν οι τοπικοί παράγοντες της ΧΑ είδαν το κενό και παρουσιάζονται ως οι προστάτες της ομάδας, θέλοντας να καπηλευτούν τις επιτυχίες της και πρωτίστως να βρουν νέα μέλη από νεαρά παιδιά που θα βρεθούν μαζί τους στο γήπεδο. Η ΑΕΛ Καλλονής σε καμία περίπτωση δεν έχει ανάγκη αυτά τα στοιχεία και πρέπει το ταχύτερο δυνατό να διαχωρίσει τη θέση της από τη ΧΑ. Η Λέσβος είναι ένα νησί προσφυγιάς, με μακρά δημοκρατική παράδοση και τέτοια στοιχεία προσβάλουν την εικόνα του νησιού μας. Άλλωστε στην ομάδα αγωνίζονται και πρωταγωνιστούν αρκετοί ξένοι και έγχρωμοι ποδοσφαιριστές, που σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελαν να υποστηρίζονται από οπαδούς με ακραία φασιστικά στοιχεία.
ΥΓ… Ο όρος «χρήσιμοι ηλίθιοι» αποδίδεται στον Λένιν (αν και μάλλον δεν τον χρησιμοποίησε ποτέ) για τους συμπαθούντες του Κ.Κ. στη Δύση, που δεν ήταν μέλη του κόμματος. Το ζήτημα είναι ποιοι είναι στην περίπτωση μας οι «ηλίθιοι» γιατί ηλίθιους χαρακτήριζε και ο Χίτλερ όλους αυτούς που ενώ έβλεπαν την άνοδο του ναζισμού στη Γερμανία δεν αντέδρασαν αντιμετωπίζοντας το Ναζισμό ως «χρήσιμο» αντίβαρο απέναντι στους Κομμουνιστές. «Θα μπούμε στο Ράιχσταγκ για να εφοδιαστούμε από το οπλοστάσιο της δημοκρατίας με τα όπλα της. Θα γίνουμε βουλευτές για να εξουδετερώσουμε το πνεύμα της Βαϊμάρης χρησιμοποιώντας το ίδιο. Εάν η δημοκρατία είναι τόσο ηλίθια ώστε να μας δώσει το ελεύθερο, και μάλιστα και βουλευτική αποζημίωση για αυτό, είναι θέμα δικό της….» Γιόζεφ Γκαίμπελς, 1928.
*Μιχάλης Μπάκας
(e-mail:mibakas@gmail.com) είναι Περιβαλλοντολόγος, ΜΔΕ στην Περιβαλλοντική Πολιτική και Διαχείριση, Γραμματέας της Περιφερειακής Οργάνωσης Βορείου Αιγαίου των Οικολόγων Πράσινων.
