Γράφει ο Στράτος Γεωργούλας
Η Χίμαιρα είναι ένα μυθολογικό τέρας με κεφάλι λιονταριού, σώμα κατσίκας και ουρά φιδιού. Ο όρος «Χίμαιρα» χρησιμοποιείται σήμερα για να περιγράψει όντα ή αντικείμενα που δημιουργήθηκαν από το συνδυασμό ετερόκλητων στοιχείων. Για παράδειγμα, στη γενετική περιγράφει ζωντανούς οργανισμούς που έχουν περισσότερους από έναν γενετικούς κώδικες ή κύτταρα από περισσότερους από έναν οργανισμούς. Τώρα ποιά είναι η σχέση με αυτό που θα βιώσουμε σε λίγο καιρό στους ΟΤΑ, θα το εξηγήσουμε αμέσως.
Όσοι από εμάς συμμετέχουμε πολλά χρόνια στην αυτοδιοίκηση γνωρίζουμε από πρώτο χέρι, τις τερατογενέσεις στη δημιουργία παρατάξεων που εντέλει έχουν μεγάλο βαθμό «επιτυχίας» στις εκλογικές αναμετρήσεις. Όμως κάθε μορφή τερατογένεσης είναι άμεσα θνησιγενής. Για να διατηρηθεί χρειάζεται «τεχνητή υποστήριξη» για να μετατραπεί σε ένα «ζόμπι» τελικά. Τέτοια παραδείγματα έχουμε παρά πολλά και στο τόπο μας και θυμόμαστε ότι καμιά παράταξη δημοτικής αρχής στη Λέσβο δεν παρέμεινε ποσοτικά κυρίαρχη στα δημοτικά συμβούλια λόγω παραιτήσεων μελών της για «προσωπικούς λόγους» και όχι κάποιο ιδεολογικό ρήγμα. Όμως η χιμαιρική αυτή παράταξη συνέχιζε να κυβερνά γιατί της το επέτρεπε ο νόμος της αυτοδιοίκησης, ένα αντιδημοκρατικό δημιούργημα που όμοιο του δεν θα βρούμε πουθενά, ούτε στην ΕΕ ούτε στη Βενεζουέλα. Στην ουσία δηλαδή η αυτοδιοίκηση είναι ένα πολιτικό «άβατο» όπου καμιά συμπεριφορά της ευρύτερης πολιτικής σκηνής και φυσικά ούτε οι βασικές αρχές της δημοκρατίας, δεν είχαν τη δυνατότητα να ευδοκιμήσουν. Μια προσπάθεια να «αστικοποιηθεί» και η φεουδαρχική αυτοδιοίκηση έγινε με την εφαρμογή της απλής αναλογικής. Οι κίνδυνοι όμως για να μετριαστεί το status quo ήταν εμφανείς και έπρεπε να αλλάξει αμέσως. Με πρόσχημα την «κυβερνησιμότητα» (δηλαδή το να μην αλλάξουν τα πράγματα όπως είχαν μέχρι τώρα, άρα ένα άκρως συντηρητικό επιχείρημα) και χωρίς να έχει δοκιμαστεί το νέο σύστημα (δηλαδή κρινόμενο στο πεδίο απλώς των ιδεών άρα ιδεοληπτικό και όχι ρεαλιστικό επιχείρημα), η κυβέρνηση φέρνει ένα νέο νόμο στη Βουλή προς ψήφιση αυτές τις μέρες.
Κατά τη γνώμη μου, το πιο σημαντικό άρθρο σε αυτό το νομοσχέδιο είναι το πρώτο προς ψήφιση περί σύμπραξης παρατάξεων. Γιατί νομοθετεί αυτό που γινόταν ως τώρα εθιμικά δηλαδή τις τερατογενέσεις. Σύμφωνα με αυτό το άρθρο, δημιουργείται μια νέα παράταξη «η παράταξη του περιφερειάρχη» από συμπράξεις παρατάξεων που θέλουν να διοικήσουν. Η σύμπραξη αυτή γίνεται με μια απλή πλειοψηφία των μελών των παρατάξεων και όχι ομοφωνία, δεν «σπάει» καθόλου στα 4 χρόνια όσοι και αν παραιτηθούν από αυτές τις παρατάξεις ακόμα και αν είναι επικεφαλής, άρα παραμένει μια τεχνητή πλειοψηφία άσχετα αν δεν υπάρχει πραγματική. Ταυτόχρονα δε, χάνει κάθε δυνατότητα να έχει κάθε παράταξη την αυτόνομη πορεία της προτείνοντας δικά της τεχνικά προγράμματα, επιχειρησιακά προγράμματα, προϋπολογισμούς κλπ. (Εντάξει μην νομίζετε ότι η αντιπολίτευση θα έχει αυτή τη δυνατότητα γιατί ο νέος νόμος λέει ότι μια αντιπολιτευτική παράταξη θα πρέπει να ετοιμάσει εναλλακτικό πρόγραμμα ή προϋπολογισμό με υποχρεωτική εισήγηση της αρμόδιας υπηρεσίας, άρα η αντιπολίτευση δεν μπορεί να πάει αντίθετα με τις «επιθυμίες» της υπηρεσίας…).
Έτσι λοιπόν σκεφτείτε έναν υποψήφιο περιφερειακό σύμβουλο ή και περιφερειάρχη ο οποίος σε μια ολόκληρη προεκλογική περίοδο μας τόνιζε τις διαφορές από τα άλλα ψηφοδέλτια και τώρα θα κληθεί όχι μόνο να συμπράξει αλλά να χάσει κάθε δυνατότητα εναλλακτικού λόγου και πράξης καθότι είναι πια μέλος της νεοσύστατης παράταξης του περιφερειάρχη για την οποία μπορεί και να ψήφισε εναντίον αλλά να μειοψήφησε στη ψηφοφορία της παράταξης του. Και όλα αυτά με αντάλλαγμα μια μισθοδοτούμενη θέση για ένα χρόνο. Και ταυτόχρονα με το «πέρασμα» των αρμοδιοτήτων στις «καθαρές από αντιπολίτευση» επιτροπές που θα παίρνουν αποφάσεις, επιχειρείται μια προσπάθεια για μείωση του ελέγχου και της διαφάνειας, της σύνθεσης διαφορετικών απόψεων, για συζητήσεις λόγου με επιχειρήματα, τα οποία έτσι και αλλιώς – ας είμαστε ειλικρινείς- ουδέποτε ήθελε το κατεστημένο της αυτοδιοίκησης να ευημερήσουν στα συμβούλια.
Τι θα γίνει; Ότι γινόταν μέχρι και τώρα. Μια σωρεία παραιτήσεων για «προσωπικούς λόγους» όταν τελειώνει η ετήσια «συνεισφορά» του αυτοδιοικητικού, στον τόπο. Άντε πάλι, λοιπόν, μια από τα ίδια. Η εποχή των τεράτων και των Χιμαιρών στην αυτοδιοίκηση παραμένει.
