Σκέψεις... από το θρίαμβο της ΑΕΛ Καλλονής στο κολυμβητήριο Μυτιλήνης
Γράφει ο Γιώργος Παυλακέλλης
Με αφορμή την άνοδο της ομάδας του τόπου μας ΑΕΛΚ στην super league και τις εξελίξεις που ραγδαία φαίνεται να έχει αυτή προκαλέσει στην επί τέλους προσπάθεια για ανακατασκευή και βελτίωση του γηπέδου της Μυτιλήνης, θα ήθελα να εκφράσω μερικές σκέψεις.
Καταρχήν ,θα πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι το γεγονός της ανόδου της ομάδας μας είναι από μόνο του εκπληκτικό, μας κάνει όλους περήφανους και η στήριξη της από όλους τους φορείς είναι απαιτητή ώστε να μπορέσει, με ίσους όρους, να έχει την πορεία που της αξίζει στα μεγάλα σαλόνια του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Κι αυτό σαφέστατα είναι καταρχήν ένα σύγχρονο, όμορφο και ασφαλές γήπεδο.
Παρακολουθούμε όλοι αστραπιαίες δεσμεύσεις των τοπικών παραγόντων για καθολική παρέμβαση και επισκευή του γηπέδου της πόλης μας, δημοσιεύματα στον τύπο, δηλώσεις, άλλες ουσιαστικές κι άλλες απλά σαν προσπάθεια, ο καθένας να πάρει και λίγο χρώμα και άρωμα ΑΕΛΚ, διαδικασίες fast track(!),τρόποι αποφυγής της απίστευτης γραφειοκρατίας, ποσά ν’ακούγονται στον αέρα, απανωτές συσκέψεις, δηλώσεις , επισκέψεις υφυπουργών, αποφασιστικές δηλώσεις πρωθυπουργού.
Δεν μπορεί παρά να χαμογελά κανείς, διότι φαίνεται τελικά ότι στην Ελλάδα του σήμερα, ακόμα και με τα τόσα προβλήματα, όταν πρέπει να δοθεί λύση αστραπή σε μια καθολική απαίτηση της τοπικής κοινωνίας, όλα μπορούν να δουλεύουν ρολόι και ο στόχος να φαίνεται εφικτός.
Μένει μόνο σε μας, σαν φίλους του ναυταθλητισμού, παλιούς αθλητές, γονείς και παιδιά, μια γεύση παραπόνου, απορίες, η αίσθηση της ανικανότητας μας να πυροδοτήσουμε τους ίδιους μηχανισμούς για μια στοιχειώδη επισκευή του κολυμβητηρίου της πόλης μας τρία χρόνια τώρα.
Τι κάνουμε λάθος λοιπόν; Δεν μιλάμε για χώρο του badmington, ούτε για χώρο χόκεϋ επί πάγου! Μιλάμε για το ένα και μοναδικό, στραβό, κουτσό αλλά ένα τέλος πάντων κολυμβητήριο μας. Τι δεν έγινε σαφές; Tο τι ακριβώς σημαίνει ναυταθλητισμός σε μία πόλη της Ελλάδας, η για τη χώρα μας την ίδια; Για τα χιλιάδες παιδιά που αθλούνται δεκαετίες ολόκληρες εκεί μακριά από πληγές τις κοινωνίας μας; Για τους πρωταθλητές που βγάζει και μπορεί να συνεχίσει να βγάζει η περιφέρεια; Για τις παγκόσμιες επιτυχίες των ομάδων πόλο και των κολυμβητών της χώρας; Για το ότι πέρα από καθετί πρόκειται για μια από τις πιο όμορφες και εκτεταμένες μορφές μαζικής άθλησης; Κουράσαμε τον κόσμο με την γκρίνια μας; Κάναμε το θέμα μας να φαίνεται ελιτίστικο; Ποια δύναμη είναι αυτή που κάνει όλους τους εμπλεκόμενους να σπεύδουν για κάτι δίκαιο και εμείς δεν καταφέραμε να την ενεργοποιήσουμε; Γιατί δεν καταφέραμε να έχουμε μαζί μας μπροστά, όλους τους πολιτικούς φορείς του τόπου, βουλευτές γενικούς γραμματείς;
Ρημάζει το κολυμβητήριο παρατημένο και οδεύει προς το τέλος του. Για ένα ποσό ίσο με το 1/5 των χρημάτων που θα δαπανηθούν και πολύ καλά θα κάνουν για το γήπεδο μας. Αλλά κυρίως γιατί δεν βρήκαμε, όλοι εμείς, την μαγική συνταγή. Κρίμα.
