yle="text-align: justify;">Μυτιλήνη. 5ο Λύκειο. Μαθητές της Γ’ Λυκείου. Δεν έχουν χρόνο για χάσιμο. Τρέξιμο και προετοιμασία για τις Πανελλαδικές Εξετάσεις. Ανάμεσα στα μαθήματα και στο διάβασμα ... μαθητές και καθηγητές βρίσκουν χρόνο για ένα ακόμη «μάθημα». Για «μάθημα» ζωής και ιστορίας. Μάθημα που για πολλές μέρες γινόταν στο «Καφενείο». Βλέπεις η γνώση δεν υπάρχει μόνο στα σχολικά βιβλία και στην σχολική αίθουσα.
Και σύντομα ήρθε η αμοιβή τους για την προσπάθεια...
Με επιτυχία και σε άκρως συγκινητική ατμόσφαιρα πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 15 Νοεμβρίου η σχολική εκδήλωση - αφιέρωμα στη μνήμη του Πολυτεχνείου στο αμφιθέατρο του 5ου Γενικού Λυκείου Μυτιλήνης.
Στην εκδήλωση συμμετείχαν οι μαθητές της Γ΄ Λυκείου του 5ου που πλαισίωσαν τη θεατρική παράσταση και τη χορωδία. Εμπνευστές και συντονιστές όλου του εγχειρήματος ήταν οι εκπαιδευτικοί του σχολείου κα Τζίνη Ευθυμία και κα Λινάρδου Χρυσούλα.
Το αγωνιστικό κλίμα του Πολυτεχνείου αναβίωσε χάρη στην εξαιρετική απόδοση των μαθητών στους ρόλους του καφετζή, των φοιτητών αλλά και των αντιπάλων - ασφαλιτών στη Θεατρική Παράσταση «Το Καφενείον η Ελλάς» του Δημήτρη Μαριόλη.
Συγκλονιστικές και συγκινητικές ήταν και οι μονωδίες «ο Νοέμβρης του 90» «Ποιος τη ζωή μου» και «Κάποτε θα έρθουν να σου πουν» που ακούστηκαν, καθώς και η χορωδιακή απόδοση των «Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον» και «Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα».
Οι μαθητές αγκάλιασαν την όλη προσπάθεια και εργάστηκαν με ζήλο και προθυμία σε κλίμα εξαιρετικής συνεργασίας για να τιμήσουν τον αγώνα των φοιτητών που πάλεψαν για την δημοκρατία!
«Πολλές φορές το σκέφτηκες και το ευχήθηκες επίμονο, να μην σε αξίωνε η τύχη σου (ένα θεός εν πάση περιπτώσει ) να ζήσεις μέσα σ αυτά τα μακελειά , την αγωνία και τον κατακλυσμό των γεγονότων που κατατάσσονται στην ιστορία , και που σε τσάκιζε η έγνοια τους. Παρακάλεσες να μην ήσουν κι εσύ ένα πρόσωπο του δράματος , ώστε να γνωρίζεις τις Ερινύες , τη μήνη των θεών και την αγωνία του τοξότη δίπλα σου και προ παντός τη δική σου αγωνία για τη μοίρα θεών και ανθρώπων.
Είναι γιατί πολλές φορές είπες το «απελθέτω απ’ εμου « και νοστάλγησες μια ήρεμη γωνιά δίπλα στη θάλασσα , με ένα τίποτα να χωνεύσεις την αύρα του μεσημεριού , και με ένα άλλο τίποτα να χωνεύεις τα χρόνια σου , χωρίς το βάρος της ευθύνης. Και είναι γιατί ύστερα ξαναγυρίζεις μετά την πολυήμερη άδεια στα μετόπισθεν , δίπλα και πάλι στον τοξότη ως σύντροφος στην ιστορία του , όχι να διατάξεις τη ροή της , αλλά να συμμεριστείς το πάθος της.
Κι έτσι είναι καλύτερα όταν έρχονται οι ημερομηνίες που λέγαμε να μην τις αποφεύγεις. Πάντα χρειάζεται να κάνεις τους λογαριασμούς. Κυρίως για αύριο»
( «Μνησιπήμων πόνος» / Θανάσης Σκαμνάκης )
