Θρήνος στη Βρίσα, αναβολή εκδήλωσης και ένα μεγάλο "γιατί";
Θρήνος στη Βρίσα, αναβολή εκδήλωσης και ένα μεγάλο "γιατί";
Της συνείδησης η κραυγή μέσα από τις στάχτες μιας ζωής
Η σιωπή που απλώνεται μετά από μια τραγωδία έχει έναν ιδιαίτερο ήχο. Ένα βουβό κύμα που καταπίνει τις λέξεις, παγώνει τα βλέμματα και γεμίζει τον αέρα με αναπάντητα «γιατί». Σήμερα, η Βρίσα, ένα χωριό που γνωρίζει τον πόνο και την υπομονή, βυθίστηκε ξανά στο πένθος.
Ήταν λίγο πριν τις έξι το πρωί, όταν οι σειρήνες έσπασαν τη ρουτίνα της αυγής. Πύρινοι καπνοί ξεπηδούσαν από το πίσω μέρος ενός σούπερ μάρκετ, σημείο αναφοράς για την τοπική κοινότητα. Το ίδιο κατάστημα, που εδώ και χρόνια είχε μετατραπεί σε προσωρινό καταφύγιο για μια γυναίκα που είχε χάσει το σπίτι της στον καταστροφικό σεισμό του 2017. Ήταν το σπίτι της. Ήταν ό,τι της είχε απομείνει.
Παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες, η τραγική κατάληξη δεν αποφεύχθηκε. Η γυναίκα βρέθηκε νεκρή, απανθρακωμένη, μέσα στο τρίτο WC του σούπερ μάρκετ. Ίσως προσπάθησε να σωθεί, ίσως πίστεψε ότι εκεί θα ήταν ασφαλής. Το ασθενοφόρο που περίμενε έξω από το κτίριο αναχώρησε για το Νοσοκομείο Μυτιλήνης, μεταφέροντας όχι απλώς ένα σώμα, αλλά ένα ολόκληρο δράμα. Ένα δράμα που κρατούσε οκτώ χρόνια.
Το θύμα δεν είχε πού αλλού να πάει. Το σπίτι της καταστράφηκε από τον σεισμό του 2017, και όπως συχνά συμβαίνει σε αυτόν τον τόπο, η αποκατάσταση καθυστέρησε, παραμελήθηκε, ξεχάστηκε. Η γυναίκα δεν ήταν άστεγη ― ήταν αόρατη. Μέχρι που έγινε θύμα.
Ο Ιππικός Σύλλογος Βρίσας ανακοίνωσε την αναβολή των προγραμματισμένων εκλογών του, στέλνοντας μήνυμα βαθιάς θλίψης αλλά και οργής. «Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια της συμπαθούς για όλους θανούσης και από τη θέση του Δ.Σ. δηλώνουμε ένα μεγάλο ‘ΑΡΚΕΤΑ’ προς κάθε υπεύθυνο για την φθίνουσα πορεία του τόπου μας», αναφέρει η ανακοίνωση.
Πέρα από τον θρήνο, υπάρχει και ένα βουβό, οργισμένο ερώτημα που πλανάται στην ατμόσφαιρα:
Γιατί;
Γιατί να κοιμάται μια ηλικιωμένη γυναίκα σε ένα σούπερ μάρκετ το 2025;
Γιατί δεν βρέθηκε λύση σε οκτώ ολόκληρα χρόνια;
Γιατί να χρειάζεται μια τραγωδία για να ακουστεί μια φωνή;
Η φωτιά τέθηκε υπό έλεγχο. Η Πυροσβεστική διεξάγει προανάκριση. Τα αίτια ερευνώνται. Αλλά τα βαθύτερα αίτια — αυτά που δεν καταγράφονται σε αναφορές — είναι ήδη γνωστά. Και αποσιωπημένα.
Σήμερα, η Βρίσα δεν θρηνεί μόνο τον άδικο χαμό μιας γυναίκας. Θρηνεί μια συλλογική αποτυχία. Τη χρόνια αδιαφορία. Την εγκατάλειψη. Τη λήθη.
Μπορεί να είναι αργά για τη γυναίκα που χάθηκε. Αλλά ίσως όχι για τους υπόλοιπους. Αν η σιωπή μετατραπεί σε απαίτηση. Αν το «αρκετά» γίνει φωνή. Αν το «γιατί» βρει απαντήσεις.
Ίσως τότε, να μπορέσει η Βρίσα να κοιτάξει το αύριο, χωρίς να φοβάται το χτες.
