yle="text-align: justify;">Οι νέες κυκλοφορίες που μας κίνησαν το ενδιαφέρον
Γράφει η Ράνια Μπουμπουρή
ΞΕΝΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Ανατολικά της δύσης του Μιροσλάβ Πένκοφ (Μετάφραση: Άκης Παπαντώνης, Εκδόσεις Αντίποδες)
Όταν ο παππούς έμαθε πως έφευγα για σπουδές στην Αμερική, μου έγραψε ένα αποχαιρετιστήριο σημείωμα. «Σάπιο καπιταλιστικό γουρούνι», έλεγε το σημείωμα, «να ’χεις καλή πτήση. Με αγάπη, ο παππούς σου».
Ήταν γραμμένο σε ένα τσαλακωμένο κόκκινο ψηφοδέλτιο από τις εκλογές του 1991, το οποίο ήταν η κορωνίδα της συλλογής κομμουνιστικών ψηφοδελτίων του παππού και έφερε τις υπογραφές όλων από το χωριό Λένινγκραντ.
Συγκινήθηκα που αξιώθηκα τέτοια τιμή, οπότε κάθισα κάτω, έβγαλα ένα χαρτονόμισμα του ενός δολαρίου και έγραψα στον παππού την ακόλουθη απάντηση: «Κομμουνιστικό κορόιδο, ευχαριστώ για το γράμμα. Φεύγω αύριο και μόλις φτάσω εκεί θα προσπαθήσω να παντρευτώ μια Αμερικάνα το συντομότερο δυνατόν. Θα φροντίσω να κάνω πολλά Αμερικανάκια. Με αγάπη, ο εγγονός σου».
Βρείτε το εδώ
ΜΟΥΣΙΚΗ
Το μαύρο αλφαβητάρι της μουσικής του Φίλιππου Περιστέρη (Εκδόσεις Κουίντα)
Αυτό το σκοτεινό βιβλίο είναι ένα αλφαβητάρι ή λεξικό που ταξιδεύει τον αναγνώστη στις πιο απρόσμενες εννοιολογικές περιοχές των μουσικών όρων, ενίοτε βαθυστόχαστες ενίοτε κωμικά ανατρεπτικές, με λεπτές αποχρώσεις σαρκασμού. Ο Φίλιππος Περιστέρης μελετά, εμβαθύνει, σχολιάζει, μα πάνω από όλα παίζει με τους όρους και την αντίληψή μας παρασύροντάς μας σε ένα ντόμινο εννοιολογικών εκπλήξεων, όπου οι μουσικοί όροι παύουν να είναι απλές λέξεις. Γίνονται κρύπτες, που μέσα τους ανακαλύπτουμε προεκτάσεις και συνδέσεις με τον κόσμο γύρω τους που δύσκολα μπορεί να συλλάβει η τυπική φαντασία.
Δεν είναι εύκολο να φανταστεί κανείς ένα λεξικό μουσικών όρων που, διαβάζοντάς το, να γελάσει, να σκεφτεί, να φιλοσοφήσει και ταυτόχρονα να μάθει μουσική. Κι όμως, αυτό προκύπτει από την αναγνωστική εμπειρία του βιβλίου αυτού. Έτσι, η γκάιντα δεν είναι απλώς ένα μουσικό όργανο, αλλά μια ακόμη απόδειξη της έλλειψης φιλοζωίας των πολιτισμών, η διασκευή δεν είναι απλώς η δημιουργική παραλλαγή ενός κομματιού, αλλά ένας νόμιμος τρόπος να συνυπογράψει κανείς ένα έργο για το οποίο θα πούλαγε και την ψυχή του, και η διεύθυνση ορχήστρας δεν είναι απλώς ο συντονισμός και η καθοδήγηση των μουσικών της ορχήστρας, αλλά η παραληρηματική ψευδαίσθηση ότι κρατάς στα χέρια σου ένα τεράστιο όργανο με άπειρες δυνατότητες, ενώ στην πραγματικότητα κρατάς μόνο ένα μικρό κομμάτι πλαστικού ή ξύλου.
Προλογίζει-Προειδοποιεί ο Γιώργος Μπλάνας. Σχεδιασμός αρχιγραμμάτων: Δ. Μερμίγκη. Επιμέλεια έκδοσης: Βασιλική Κάππα. Υπερθεματίζουν οι: Αρης Κουτούγκος, Δ. Λέκκας και Γρηγόρης Χαλιακόπουλος.
Βρείτε το εδώ
ΠΟΙΗΣΗ
4 εποχές στον δρόμο της Χριστίνας Οικονομίδου (Εκδόσεις Απόπειρα)
Ο χώρος και ο χρόνος. Δυο εκδοχές ενός ταξιδιού που σε πληροί και σε πνίγει εξίσου. Πόθοι και μνήμες, στριμωγμένες σε στενά δωμάτια καταχείμωνο, στο πίσω μέρος ενός φορτηγού κατακαλόκαιρο, στο άδειο βλέμμα των παραθύρων όταν δεν θέλεις στ’ αλήθεια κανείς να σε δει ανεξαρτήτως εποχής· είτε απλωμένες, σαν μπουγάδα που μοσχοβολάει σε μια ταράτσα, στην κορυφή ενός λόφου, σαν σημαία, σε μια παραλία ασυγχώρητης επιθυμίας, σαν θαυμασμός.
Η Μάριον και ο Άγγελος, αλλά και όλοι όσοι παρελαύνουν στις σελίδες αυτού του βιβλίου, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να προσπαθούν να διαφύγουν από ό,τι κάθε φορά τούς κατατρύχει. Μέσ’ από τον έρωτα, μέσ’ από την αγάπη, τη συντροφικότητα, τις φιλίες, τη δημιουργία. Κάνουν τον γύρο αυτού του κόσμου, του πραγματικού, αλλά κι εκείνου που αποτυπώνεται στην εσωτερική τους όραση, διαρρηγνύουν τα σύνορα των τοπίων και των αισθήσεων. Και όλο αυτό το ταξίδι τους στον χώρο και τον χρόνο δεν είναι τίποτα άλλο παρά αυτές οι απέλπιδες προσπάθειες να κρατηθούν με όλη τους τη δύναμη πάνω στη ζωή.
Βρείτε το εδώ
