Ο Οικολογικός Άνεμος για την Ικαρία
Κατά τη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου (ΠΣ) στην Ικαρία στις 14 Οκτωβρίου 2013 ο Μιχάλης Μπάκας αλλά και ο πρ. περιφερειακός σύμβουλος του Οικολογικού ανέμου Ηλίας Γιαννίρης είχαν την ευκαιρία να διατυπώσουν τις θέσεις του συνδυασμού "Οικολογικός Άνεμος στο Βόρειο Αιγαίο" για τα προβλήματα της Περιφερειακή Ενότητας Ικαρίας – Φούρνων όπως εν συντομία παρουσιάζονται παρακάτω:
«Πρώτα από όλα είμαστε πολύ χαρούμενοι που μετά από περισσότερες από 60 συνεδριάσεις επιτέλους συνεδριάζουμε στην Ικαρία. Ως Οικολογικός Άνεμος από την ίδρυση μας δείξαμε τη σημασία που δείχνουμε στις μικρότερες περιφερειακές ενότητες, που έχουν να αντιμετωπίσουν μια ιδιότυπη διπλή νησιωτικότητα. Αυτό φάνηκε και επιλέγοντας τον μόνο μη Μυτιληνιό επικεφαλής του ψηφοδελτίου, τον Ηλία Γιαννίρη, Ικαρίωτη, από τη μικρότερη περιφερειακή ενότητα των νησιών μας. Η Ικαρία είναι προφανές ότι πάσχει σε υποδομές καθώς για χρόνια οι πολιτικοί άρχοντες του τόπου εξαιτίας της μικρής «εκλογικής» της δύναμης την αγνοούσαν και έτσι ήταν στερημένη από κεντρικές χρηματοδοτήσεις. Ακόμα και στο περιφερειακό συμβούλιο η Ικαρία υποεκπροσωπείται με μόλις 2 συμβούλους και στην πράξη λόγω εκλογικής κατανομής με έναν, και γιαυτό το λόγο έχουμε ζητήσει να αιτηθεί το Περιφερειακό συμβούλιο την αύξηση των συμβούλων της Ικαρίας κατά ένα μέλος. Εάν χαθεί ένας σύμβουλος από τη Λέσβο, οι συνέπειες για το νησί θα είναι μηδαμινές αλλά ένας επιπλέον περιφερειακός σύμβουλος στην Ικαρία θα μπορούσε να προσφέρει πολλά.»
Δυστυχώς η πρόταση μας αυτή δεν υποστηρίχθηκε από καμία άλλη περιφερειακή παράταξη.
«Το ζήτημα της υγείας και της ασφάλειας, που πρέπει να προσφέρουμε στους κατοίκους του νησιού ως Πολιτεία, είναι πρωτεύον και δεν χωρά συμβιβασμούς. Με το ζήτημα του κλεισίματος της ΔΟΥ Ικαρίας διαφαίνεται η αδυναμία προσφοράς υπηρεσιών στου πολίτες από τα ΚΕΦ και είναι απαραίτητη η ανάπτυξη τους ώστε να υποστηρίζουν όλες τις υπηρεσίες προς τους πολίτες απέναντι στην Εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία.
Αυτό που πρέπει να δούμε ενόψει της νέας προγραμματικής περιόδου και του ΕΣΠΑ 2 είναι ότι δεν αρκεί απλά η κατασκευή ενός έργου αλλά πρέπει να βλέπουμε και την επόμενη μέρα, τη διαχείριση του έργου και τη λειτουργικότητα του. Συζητάμε για νέα φράγματα χωρίς να συζητάμε για τη συνολική διαχείριση των υδατικών πόρων και ξεχνάμε φράγματα που δεν λειτούργησαν ποτέ. Συζητάμε για νέους βιολογικούς καθαρισμούς, που είναι απαραίτητοι αλλά δεν βλέπουμε την προβληματική λειτουργία των υπαρχόντων. Έχουμε ξεχάσει τη σοφία του παρελθόντος όπου πρακτικές υδρονομίας χάνονται στη λήθη της εξέλιξης. Είναι σημαντική η ανάπτυξη έξυπνων μικρών συστημάτων επεξεργασίας υγρών αποβλήτων στα χωριά, αλλά είναι σημαντικός και ο έλεγχος των μονάδων των ξενοδοχείων. Μια αστοχία σε ένα νησί με δεκάδες παραλίες δεν έχει τις ίδιες συνέπειες με μια αστοχία της Ικαρίας των 2-3 μεγάλων παραλιακών κέντρων. Το μικρό μέγεθος νησιών όπως η Ικαρία τα καθιστά ευαίσθητα σε μεγα-επεμβάσεις όπως είναι αυτή τις εγκατάστασης 110 ανεμογεννητριών, για την οποία είμαστε κάθετα αντίθετοι. Η απουσία ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους στην Ικαρία διαφαίνεται και από την ευρεία έκταση της μαύρης εργασίας στο νησί. Τέλος το ζήτημα της ερημοποίησης είναι σημαντικό όπως και τα προβλήματα των κτηνοτρόφων και απαιτείται συνολικό σχέδιο διαχείρισης της βόσκησης στο νησί όπως και η επίλυση των ζητημάτων των σφαγείων αλλά και του αποκλεισμού του νησιού λόγω του μελιταίου πυρετού.»
