Τι αναφέρει η Λαϊκή Συσπείρωση Αγιάσου
Το φυσικό περιβάλλον της Χώρας μας, αποτελεί ανεκτίμητο θησαυρό, που μας χάρισαν οι πρόγονοί μας και πρέπει εμείς οι τωρινοί, να το διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού και όπου χρειάζεται να το βελτιώσουμε.
Όλο το Δημόσιο πευκοδάσος της Λέσβου, με τους μετριώτερους υπολογισμούς είναι περί τα 200.000 στρέμματα (χώρια τα ιδιωτικά κομμάτια), είναι ένας δασικός πλούτος, μια απέραντη πράσινη θάλασσα που καθιστά το νησί μας ένα απ’ τα ποιο πράσινα νησιά της Ελλάδας με όλες τις ευεργετικές συνέπειες που προκύπτουν απ’ αυτό.
Το πευκοδάσος της Αγιάσου, 33.000 στρεμμάτων, αποτελεί ένα στολίδι του χωριού μας και η ζωή των ανθρώπων του είναι ζυμωμένη με την ύπαρξη του.
Εδώ όμως και καιρό οι Αγιασώτες βιώνουμε μια πολύ δυσάρεστη κατάσταση σχετικά με το δάσος. Το πευκοδάσος μας, δυστυχώς αρχίζει να ξεραίνεται.
Στην αρχή με αργό ρυθμό, αλλά πέρυσι και ειδικά φέτος, η ξήρανση έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, από άγνωστη κατ’ αρχήν ασθένεια.
Οι συστάδες άρχισαν να παίρνουν ένα κοκκινωπό χρώμα και τα πεύκα στη συνέχεια κατέληγαν σε αποξηραμένους κορμούς.
Ήδη η μετάδοση της ασθένειας από πεύκο σε πεύκο γίνεται με πολύ γρήγορο ρυθμό και υπάρχει η άποψη ότι αρχίζει να απειλείται επικίνδυνα όλο το πευκοδάσος, όχι μόνο της Αγιάσου αλλά ολόκληρου του νησιού.
Πριν λίγες μέρες κλιμάκιο από το Φυτοπαθολογικό τμήμα του Μπενάκειου ιδρύματος ήλθε στο νησί, μελέτησε το πρόβλημα, εντόπισε την αιτία της ξήρανσης των πεύκων (το έντομο Curculionidae που ανήκει τα φλοιοφάγα είδη) και απεφάνθη ότι, « για αποτελεσματική διαχείριση του προβλήματος θα πρέπει να γίνει κοπή και απομάκρυνση των ξερών και προσβεβλημένων πεύκων και τοποθέτηση παγίδων, για τη παγίδευση αυτών των εντόμων».
Η επιστημονική ομάδα απεχώρησε, αλλά εμείς οι ντόπιοι μείναμε με το πρόβλημα, αλλά και τις εύλογες απορίες και ερωτήματα.
1ον Πως θα γίνει η κοπή χιλιάδων πεύκων σε μέρη που είναι δύσβατα και είναι δύσκολη έως αδύνατη η πρόσβαση των κλιμακίων επέμβαση;
2ον Πως θα γίνει μετά την κοπή η απομάκρυνση των ξερών πεύκων και η καύση (που ακούστηκε από μερικούς);
Οι δυσκολίες της πρότασης είναι προφανείς, η λύση των εμπειρογνωμόνων θεωρείται ανέφικτη και εν μέρη στα όρια του αδύνατου.
Κατά την άποψη μας, ήλθαν , είδαν και απήλθαν «για τα μάτια του κόσμου» όπως λέει ο θυμόσοφος λαός.
Η πραγματικότητα είναι ότι έτσι όπως εξελίσσεται η ασθένεια, σε μερικά χρόνια, (5 έως 10 χρόνια) το δάσος να «οδηγηθεί» σε ολοσχερή καταστροφή, και μόνο φωτογραφίες θα μας θυμίζουν την ύπαρξη του.
Δεν μεγαλοποιούμε το πρόβλημα, ούτε θέλουμε να εντυπωσιάσουμε με μεγαλοστομίες, αλλά ο κίνδυνος είναι στη πόρτα μας.
Το ΕΘ.Ι.ΑΓ.Ε (Εθνικό Ίδρυμα Αγροτικών Ερευνών), όπως μας βοήθησε στην καταπολέμηση της ασθένειας του καστανιώνα και σώθηκε από την ξήρανσή του, πιθανόν θα έχει γνώση και εμπειρία για την κατάλληλη επέμβαση στο πευκοδάσος.
Ακόμα και σε ανάλογα Φυτοπαθολογικά Ινστιτούτα του εξωτερικού να αναζητηθούν επειγόντως λύσεις με δεδομένο τις γνώσεις για την αιτία της ασθένειας.
Σε κάθε περίπτωση ο Λεσβιακός λαός, απαιτεί γρήγορες και σωτήριες κινήσεις απ ΄τις πολιτικές αρχές, του Δήμου Μυτιλήνης και Δυτικής Λέσβου, της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου, του Υπουργείου Αιγαίου και της Δασικής Υπηρεσίας.
Οι «καρέκλες» έχουν ευθύνες και πρέπει οι ιθύνοντες να τιμούν τις θέσεις που κατέχουν, με επίγνωση των υποχρεώσεων τους.
Στο συγκεκριμένο ζήτημα της ξήρανσης, ο χρόνος είναι αντίπαλος όλων μας και χρειάζονται γρήγορες και συντονισμένες ενέργειες, απ’ τους παραπάνω υπεύθυνους. Οι διαπιστώσεις είναι καλές, αλλά αυτό που χρειάζεται τώρα είναι η άμεση δράση.
Αλλιώς, η οργή όλων μας, θα τους κυνηγά αμείλικτα και «τιμωρητικά».
Οι φωτογραφίες είναι από την ευρύτερη περιοχή της Αγιάσου
