Ό
σοι βρέθηκαν στο Κάστρο Μυτιλήνης το βράδυ της Δευτέρας 12 Αυγούστου 2013 θα θυμούνται ίσως και για χρόνια το ταξίδι που έζησαν.Πρώτη εμφάνιση του Γιάννη Χαρούλη στη Μυτιλήνη. Το να γράψουμε δεν «έπεφτε καρφίτσα» από το κόσμο ίσως δεν μπορεί να αποδώσει αυτό που έγινε. Όλος ο χώρος του Κάστρου Μυτιλήνης ασφυκτικά γεμάτος. Με δυσκολία έμεινε ανοιχτός ένας διάδρομος για να διευκολύνει τη κίνηση των θεατών. Ακόμη και στα σκαλοπάτια εισόδου στο χώρο του Κάστρου υπήρχε κόσμος. Και ο Γιάννης Χαρούλης μόλις βγήκε στη σκηνή ξαφνιάστηκε. «Πρώτη φορά στη Μυτιλήνη, τόσος κόσμος!!! Ευχαριστούμε» ήταν τα λόγια του.
Και αμέσως μετά ξεκίνησε το ανεπανάληπτο ταξίδι. Τραγούδια από το νέο δίσκο του (Μαγγανείες) με το Θανάση Παπακωνσταντίνου. Αναδρομή σε όλη του τη δισκογραφία. Το Κάστρο Μυτιλήνης να πλημμυρίζει με το άρωμα της Κρήτης και του «Χειμωνανθού», πλημμυρίζοντας με συναισθήματα το κοινό της Μυτιλήνης σε ένα μαγικό μουσικό ταξίδι. Παλιά και καινούρια, από παραδοσιακά Κρητικά μέχρι και ελληνικά ροκ. “Τότε κι' γώ θα θυμηθώ”, “Του Λασιθίου τη στράτα”, “Εκατόφυλλα”, “Το σκουλαρίκι”, “Ακροβάτη” από Χαΐνηδες.
Μας έκανε και «μάθημα» ο Γιάννης Χαρούλης. Μας «σύστησε» το Χρόνη Μίσσιο (ακούστηκε ηχητικό απόσπασμα) , μας τραγούδησε ποίηση Νίκου Καρούζου ( "όσο κράτα η ζωή κράτα κι ο θάνατος") , μας είπε για τον Άσιμο και τον Παύλο Σιδηρόπουλο. "Γιατί έχουμε ένα χρέος" όπως είπε "δεν μπορούμε να φύγουμε από αυτό το κόσμο χωρίς να γνωρίσουμε τους ανθρώπους που έδωσαν ακόμη και τη ζωή τους για όσα πίστευαν"
Πάνω στη σκηνή ο Γιάννης Χαρούλης δεν έπαψε να χειροκροτεί τον κόσμο και τους μουσικούς του. Σπάνιος καλλιτέχνης. Σεμνός , προσιτός, μοναδικός. Γνώστης της μουσικής να αυτοσχεδιάζει και να δημιουργεί πάνω στη σκηνή.
Ο Γιάννης Χαρούλης και η ομάδα του αποτελούμενη απο τους Κλαρίνο και Τραγούδι : Κωνσταντής Πιστιόλης, τσέλο: Μιχάλης Πορφύρης, κιθάρες : Παυλος Συνοδινός, τύμπανα :Πάνος Τόλιος έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό και πρόσφεραν σε όσους είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν την συναυλία ένα "φτερούγισμα" της ψυχής και του μυαλού μέσα από τους ήχους των οργανών τους. Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει στον Κωνσταντή Πιστιόλη. Χαρισματικός μουσικός. Έπαιξε δεκάδες πνευστά όργανα , τραγούδησε , χόρεψε. Μοναδική φιγούρα πάνω στην σκηνή.
Βγήκε 3 φορές ο Γιάννης Χαρούλης ανταποκρινόμενος στο αίτημα του κόσμου «κι άλλο, κι άλλο..».
«Σύννεφα του γιαλού» ένα από τα τελευταία τραγούδια. Ηλεκτρική εκτέλεση. Και εκεί κάπου ανάμεσα στο πλήθος η κοπελιά φώναξε «τέλειωσα». Ναι ήταν η δική της ηδονή, στο σώμα της, απέναντι σε όλο αυτό το πάθος που ζούσε για σχεδόν 3 ώρες.
«Δεν λες κουβέντα» λίγο πριν τον επίλογο. Τα φώτα έσβησαν για να δούμε κάποιο αστέρι να πέφτει. Αυτό ήταν το αίτημα του Γιάννη Χαρούλη. Και ο ουρανός τον άκουσε. Καθώς τραγουδούσε μόνος του χωρίς μουσικούς ένα αστέρι έπεσε και... όλοι έκαναν την ίδια ευχή: Γιάννη Χαρούλη να μας ξανάρθεις.
Γιάννη Χαρούλη ευχαριστούμε...
Ήταν η καλύτερη συναυλία του καλοκαιριού.
φωτογραφίες: Χριστόφορος Σωμαράκης
